Er zijn veel dingen om je over op te winden. Misschien ben je boos dat er oorlog wordt gevoerd, of dat je zorgverzekeringspremie wéér omhoog is gegaan, of dat je drie keer op rij net één tiende te laag hebt gehaald en daardoor een extra jaar studie moet doen. Misschien vind je het oneerlijk dat kindjes in Afrika geen schoon drinkwater hebben, en hier in Nederland mensen te pas en te onpas schoon drinkwater weggooien of verspillen. Maar, hoewel dit ernstigere dingen zijn dan wat ik nu ga bespreken, is er niets wat onbewust zo aan je kan knagen als de streken van de hooggeplaatste mannetjes.
Hooggeplaatste mannetjes? Het kunnen ook vrouwen zijn, natuurlijk. (Of kinderen, in extreme gevallen.) Wat ik bedoel zijn mensen die zich toch wel in de bovenste paar procent bevinden qua inkomen en status, en die in minstens dertig besturen, commissies of directies zitten waar ze bakken met geld krijgen door koffie te drinken. Dit zijn vervelende mensen, die vervelende dingen doen. Niet zo vervelend dat je bijvoorbeeld dood gaat, of dakloos raakt, of geforceerd Justin Bieber moet luisteren—maar vervelend genoeg om je een paar dagen boos te maken. Desalniettemin, omdat er ook genoeg hooggeplaatste mensen zijn die gewoon aardig zijn en het beste voor hebben met anderen, zal ik de hooggeplaatste mannetjes vanaf nu “elite” noemen.