Het is weer tijd voor een enorm experimenteel spelproject van Tiamo dat hartstikke fout had kunnen gaan! Deze keer is het Foldigami. (Klik de link om de officiële pagina te bezoeken.)
Ik ben de uitvinder van One Paper Games: hele (bord)spellen die je kan spelen als je slechts één (leeg) papiertje hebt en wat pennen.
Maar op een dag zei ik tegen mezelf: “Het zijn nog steeds geen échte One Paper Games. Je moet losse regels lezen en wat pennen pakken. Kan ik een échte OPG maken?”
(Ja, je hebt een paar pennen zo gepakt, en een half A4tje regels snel gelezen. Het is echt geen probleem. Maar ik vind dit soort uitdagingen leerzaam.)
Dus ik denken, proberen, denken, proberen. Totdat ik mijn eerste idee kreeg: een vouwspel. Je speelt door elke beurt het papier op een bepaalde manier te vouwen. De spelregels staan op dat papier. Zo heb je helemaal niks anders nodig!
Natuurlijk klinkt dat makkelijker dan de realiteit. Mijn eerste poging werkte niet, want een A4 is niet vierkant, dus de vakjes die je krijgt als je alles evenredig vouwt … zijn niet vierkant en dus lelijk en een rotzooi.
Bij mijn tweede poging had ik een methode geleerd om het bord wél te snijden in perfect vierkante vakjes. En een manier gevonden om de regels op het bord te krijgen, zonder dat het in de weg zat.
Het speelde oké, maar niet goed genoeg om te publiceren. Je had te weinig mogelijkheden tot vouwen. Soms won iemand het spel in drie beurten. (Wat je deels kunt oplossen door de computer slimmere speelborden te laten maken, waarbij het checkt of een makkelijke winst bestaat. Maar de echte oplossing moest in de regels zitten. Vouwen geeft zoveel mogelijkheden, ik ga een computer niet leren wat precies wel en niet kan.)
Sommige vakjes waren te moeilijk te begrijpen, andere te simpel.
Dus ik liet het een paar weken liggen en deed toen de laatste versie om al deze dingen op te lossen. Daaruit kwam Foldigami zoals het nu is 🙂
Het is geen geweldig spel. Het kan soms wat oneerlijk zijn of snel voorbij zijn. Maar het werkt, en meestal op een manier die je doet denken aan spellen zoals schaken. Twee spelers staren naar een simpel bord, op zoek naar dé meesterzet, en je bent ongelofelijk blij als je nog een vouw weet te vinden die jou in leven houdt.
(Je moet aan het einde van je beurt meer punten hebben dan de tegenstander, anders verlies je. Dus zodra je geen vouw meer kan vinden die jou de leiding geeft … sta je schaakmat, zeg maar.)
Het is vooral enorm makkelijk om te printen en meteen te spelen. Waar je ook bent, met wie je ook bent. De allereerste projecttitel was “wachtkamerspel”, want je zou dit mee kunnen nemen en kunnen gaan doen in een wachtkamer. Want ja, buiten één papiertje (waarmee je iets van 5 potjes kunt doen) heb je niks nodig!
Inmiddels heb ik al wat betere ideeën voor échte One Paper Games, die waarschijnlijk nog beter passen. Die zie je vanzelf verschijnen.
