Jahoor, daar zijn we weer met het volgende bordspel. Een One Paper Game. Een hele simpele en grappige “party game” over het communiceren van woorden door ze te tekenen.
Het probleem? Het veld is bezaaid met stipjes op willekeurige plekken. En je mag alleen tekenen met rechte lijnen tussen die stipjes.
Dit is praktisch “connect the dots”: het trucje om kinderen aan het tekenen te krijgen :p Maar zoals altijd, heb ik dat ideetje gepakt (omdat het goed werkt) en veel te veel suiker gegeven, totdat het een spel werd met diepgang, inhoud, mooiere plaatjes, en herspeelbaarheid. (Dat is geen Nederlands woord, maar je snapt wat ik bedoel.)
Bezoek hier de officiële pagina: Photomone (on Pandaqi Games)
Waarom dit spel?
Dit is mijn persoonlijke blog, niet mijn game studio, dus ik probeer hier vooral enkele grappige persoonlijke feitjes te vertellen over een project. (En niet de details, of een verkooppraatje, of wat dan ook.)
De belangrijkste is denk ik dat dit idee al 3+ jaar klaarstond. Al die tijd kwam dit idee steeds in me op, dus ik wist nog dat het bestond en hoe het ongeveer ging. Maar ik had het bestand nooit meer geopend en nooit tijd gehad om weer erin te duiken.
Toen ik het opende, werd ik herinnerd aan de tijd voordat ik netjes een fatsoenlijk lettertype koos als ik een idee ging uittypen in een document :p Dus het eerste uur was ik alleen maar aan het teruglezen en organiseren.
Gelukkig was mijn herinnering verder goed. Dit was inderdaad een simpel idee dat sowieso moest werken en dat ik binnen een week speelbaar moet krijgen.
(Sinds een jaar of twee geleden orden ik spellen vooral op hoe “simpel” en “snel te maken” ze zijn. Elke keer als ik weer opensta voor een nieuw project, pak ik degene bovenaan die lijst. Het is de techniek die veruit het beste werkt. Want elk ander idee duurt dus te lang of heeft te veel risico.)
Tevens heb ik onlangs een heel woordenboeksysteem gemaakt voor bordspellen. Deze had ik al met succes gebruikt in maar liefst vijf spellen. Maar ik had zoveel tijd erin zitten, dat ik vond dat ik hem nóg meer moest gebruiken. Dus ook dit spel wordt ondersteund door dat systeem: daar komen de willekeurige woorden vandaan die je moet tekenen tijdens je beurt.
Maar, zoals altijd, werd die ene week meerdere weken. Want natuurlijk vond ik het niet genoeg dat het spel op één manier te spelen was. Ik wilde elke mogelijke situatie of speler ondersteunen! Ik had de tools, ik had de kennis, dus dan doe je dat.
Je kunt dit spel dus spelen op drie manieren:
- Je houdt van traditionele bordspellen? Print de woordenkaarten en je kan daarmee spelen.
- Je bent op reis? Of hebt weinig ruimte? Print de woorden op het speelpapier zelf, zodat je alleen een stel blaadjes en een pen nodig hebt.
- Je bent oké met technologie bij de speltafel? Gebruik één smartphone om je geheime woorden te krijgen tijdens het spelen.
Nou, je kan wel raden dat het behoorlijk wat werk is om op drie compleet verschillende manieren het spel aan te leveren. En om dat allemaal zo snel, simpel en consistent mogelijk te maken.
Toch was dit het perfecte spel om dat te doen. De kern was zo simpel—zo snel gemaakt—dat ik dat beetje extra tijd wel in de randzaken kon stoppen.
Het moeilijkste deel was de balans vinden qua moeilijkheidsgraad. Welke woorden zijn te moeilijk? Hoeveel punten krijg je voor een woord? En het allermoeilijkste: hoeveel lijnen mag je gebruiken per woord?
Om het allemaal af te maken, probeer ik steeds meer interactief te worden met mijn projecten. Dus als je deze website bezoekt, krijg je meteen een canvas waarop je het spel letterlijk direct kunt uitproberen. Eventjes proeven, voordat je verder leest of meer tijd erin steekt. (Op dat canvas krijg je dus een paar stippen en kunt lijnen daartussen trekken, in een poging een bepaald woord uit te beelden.)
Over niet-al-te-veel-tijd verschijnen een paar spin-offs op dit idee :p
