Lente 2023 update!

Welkom bij het artikel waarin ik vertel wat ik de afgelopen drie maanden heb gedaan.

Wat was het plan?

• Ik had twee bordspellen om af te maken.
• De volgende cyclus (10 korte verhalen) van de Levenssaga. (Ik probeer dat rond de zomer definitief te lanceren elk jaar. Dat is het plan, tenminste.)
• Eindelijk mijn musicals van jaren geleden allemaal omzetten in boeken. (Die “diamanttrilogie” die al langere tijd op mijn boekenpagina staat.)
• Tussendoor wat kleine projectjes om het schrijven af te wisselen.

De Levenssaga: eindelijk officieel

Toen ik de Levenssaga lanceerde, noemde ik al dat het doel altijd was om de verhalen (ook) te verkopen. Maar toentertijd liep ik tegen allerlei obstakels aan die het te moeilijk, te duur, of te onhandig maakten.

(Bijvoorbeeld, alleen al die eerste cyclus betekent dat ik dus vijf bundels moet uitgeven. Met de tweede cyclus erbij zijn dat al tien bundels.)

Afgelopen jaar heb ik langzaam stappen gezet om die obstakels te begrijpen of weg te halen.

• Ik vond een manier waarbij ik niet hoefde te betalen per boek. (Wat dus snel oploopt als je elk jaar 5 extra bundels uitgeeft.)
• Ik vond een manier om makkelijk zowel een ebook als paperback van de bundels uit te geven. (En hoe ik mijn website snel omzet in zo’n ebook.)
• Ik vond services waar ik achteraf nog een aantal aanpassingen mag doen. (Dus als ik volgend jaar toch een andere stijl voorkanten wil, of grote fouten heb gemerkt, kan ik de hele reeks nog gelijktrekken.)

En nu was het dus tijd om definitief “officiële” versies van de Levenssaga te koop te stellen.

Feedback & Vragen

Ik weet niet of dat daadwerkelijk dit jaar gebeurt. Ik heb nog veel twijfels over de inhoud en of dit wel het sterkste begin van de Levenssaga is. Ik wil nog wat langer feedback verzamelen, anderen het laten lezen, en het project iets sterker opzetten.

Ik kan nooit inschatten of dat simpelweg mijn perfectionisme is, of de waarheid.

De helft van de mensen reageert lovend. Heel makkelijk te lezen, grappig, interessant, goede verhalen.

De andere helft had moeite met de verhalen volgen en noemt dingen zoals “moeilijke namen” of “als je het echt wilt begrijpen, moet je soms drie keer lezen”.

(Allemaal hadden ze wel een paar spelfouten op te merken. Ik weet niet waarom, maar bij korte verhalen is dat altijd erger dan bij langere verhalen. Alsof ik, ongeacht de lengte, precies X spelfouten in een project maak.)

Ik weet dat de verhalen niet super simpel zijn of zoals de meeste verhalen lopen. Ik zou dat als kind al saai hebben gevonden, en nu zeker. Ook probeert het concepten over onze geschiedenis of biologie uit te leggen, zonder het verhaal ooit stil te zetten.

Tegelijkertijd vinden andere mensen het dus helemáál niet ingewikkeld. Die zouden inschatten dat je het vanaf groep 5/6 goed kan lezen. Die twijfelden soms zelfs of het wel voor “alle leeftijden” is en niet leunt naar kinderen.

Het verbaast me hoeveel mensen “moeilijke namen” als kritiek geven. Ik doe juist moeite om namen altijd kort te houden, maar wel uniek. De goden, bijvoorbeeld, hebben namen van 5 of 6 letters, en gaan in alfabetische volgorde (van oudste naar jongste). Zeker als je kijkt naar andere fantasyboeken, heb ik de meest normale en korte namen van allemaal :p

Het verbaast me nog meer hoeveel mensen zeggen dat ze best moeite hadden om erdoorheen te komen, maar het dan afsluiten met “je moet niks veranderen, het leest goed en zit super knap in elkaar”. Maar … dat is niet het doel. Het doel van een verhaal is dat je het begrijpt en met plezier leest. Duidelijkheid, goed plot, inleving, spannende mysteries boven alles.

Dat het knap in elkaar zit of slim is komt ergens op de tiende plek qua prioriteit. Zelfs de educatieve waarde van de verhalen staat erg laag op de ranglijst. (Want elk verhaal is educatief, zolang het goed en duidelijk is. Een “educatief verhaal” is niks anders dan een slecht verhaal dat men goedpraat door te zeggen dat het zoveel “lessen” bevat.)

Tegelijkertijd, als je dan vraagt waarmee ze moeite hadden, kunnen ze niks noemen. Ze hebben de personages goed begrepen, het algemene idee van het verhaal, de setting, wat men wil bereiken, alles. En toch noemen ze het “soms best lastig”.

Is dat dan een misplaatst gevoel dat de verhalen bij sommigen opwekken? Het idee dat je iets mist of dat je niet slim genoeg bent, ook al ben je dat wel? Ik weet het niet.

Dus wat moet je uiteindelijk met al deze informatie? Ik weet het nog steeds niet.

Ik blijf alles voorbereiden op fysieke (“officiële”) uitgaves. Ik blijf doorschrijven en zoeken naar een duidelijk kritiekpunt waarmee ik iets kan. Ik sta het meeste open voor wisselen: een heel verhaal eruit halen en wisselen met iets dat een sterker begin van de Levenssaga geeft. (Dat oude verhaal komt dan, jaren later, wel weer terug.)

Voor nu blijft de Levenssaga denk ik nog even in de “proefperiode”.

Over dat hele proces, en het schrijven van de nieuwe verhalen, kan je zoals altijd terecht bij de officiële pagina op dit blog of natuurlijk de levenssaga website zelf.

Bordspellen

Ik heb inmiddels zoveel spellen gemaakt, en mijn systemen daarvoor zo ver doorontwikkeld, dat ik spellen oprecht als tussendoortje kan zien. Dat is fijn. Het zorgt ook dat ik misschien de waarde/kwaliteit nogal “undersell”, want ik praat over die spellen als “hé ik heb iets grappigs gemaakt”, terwijl het gewoon professionele, geteste, volwaardige spellen zijn.

Maar goed, ik heb dus weer mijn simpelste ideeën gepakt en die uitgewerkt, elke keer als ik het schrijven van boeken zat was.

Het zijn daardoor voornamelijk korte, simpele, “party” spellen. Dingen die je in teams doet, dingen waarbij je moet tekenen of woorden raden, dingen die je met families of grote groepen kan spelen.

Eén van de redenen dat mijn ideeën nu veel sneller (en beter) uit de verf komen, is denk ik omdat ik heb geleerd om altijd te beginnen met het mechanisme.

Dus niet …

• “Zou het niet leuk zijn om een spel te maken over <een of ander thema>?”
• “Oh, dit is een leuke visuele stijl, die wil ik gebruiken voor iets!”
• “Wat nou als je een spel hebt zoals Weerwolven, maar zonder spelerseliminiatie?”

Maar …

• “Tijdens je beurt steel je één kaart van iemand anders, en speelt dan één kaart uit je hand.”
• “Iedereen begint met tien fiches met gebouwen. Elke beurt leg je één fiche en maakt zo samen een stad.”

Je begint met wat je doet op je beurt. Dat moet simpel, kloppend of uniek zijn. Het thema, de invulling, de visuele stijl, het komt allemaal veel later pas.

Want als je daarmee begint, dan kan je jouw spel dus direct testen, en je wéét dat het gaat werken. Je kan het al verfijnen en “afmaken”, voordat je begint aan het langdurige proces van het écht afmaken.

Vandaar vooral “party games” voor nu. Want de regels zijn vaak niets meer dan zo’n mechanisme:

• “Tijdens je beurt trek je een geheim woord en beeldt deze uit door te tekenen op het bord”
• “Je speelt elke beurt één kaart en het spel eindigt als je kaarten op zijn.”

Zoals ik vorige keer vertelde, plan ik deze dingen nu ver in de toekomst in. Dus ik kan nu nog geen links geven naar deze projecten, je ziet ze de rest van het jaar wel verschijnen :p

De Diamanttrilogie

Dit was … een gigantisch dilemma.

Enerzijds heb ik 50% van het verhaal al. Ik heb jaren geleden musicals geschreven (die nu de eerste twee boeken zouden worden). Zeker de tweede heeft al een heel sterk plot en vraagt weinig verandering. Die is goed over te zetten in boekvorm.

Anderzijds mist dus de andere helft, verlies ik steeds meer de hoop dat de bijbehorende muziek ooit het daglicht ziet, en verlies ik steeds meer motivatie om Nederlands te schrijven.

Waarom mijn doelgroep superklein maken? Als ik, met hetzelfde gemak, letterlijk als doelgroep de hele wereld kan hebben (als ik dit in het Engels schrijf)?

Ik heb de Levenssaga al. Ik heb al veel Nederlandse boeken uitgegeven. De diamanttrilogie is voor kinderen, maar ook voor jongeren.

Moet ik het in het Engels doen? Twijfel, twijfel, twijfel.

Maar ja, de reden dat ik dit project koos was natuurlijk om het af te maken. Steeds meer oude projecten afmaken, die lijst steeds meer inkorten. Dus twijfelen en uitstellen is juist niet wat je wilt.

Ik moest echt, met veel moeite, de knop omzetten en accepteren dat ik met de keuze voor Engels nou eenmaal (jonge) Nederlandse kinderen zou buitensluiten om de boeken te lezen.

De trilogie werd hernoemd naar De Trilogie van Nooitoud, en toen natuurlijk Trilogy of Neverold.

(Mijn moeder zei wel: “kan je niet een Nederlandse ondertitel doen?” Misschien dat ik zoiets doe. Ergens benadrukken wat de originele titels waren en dat het een origineel Nederlandse musical was.)

Met die keuze gemaakt, schreef ik de musicals om naar boeken. Dat proces is nog niet afgerond, want het zijn vier boeken. (Huh? Het is toch een trilogie? Ik leg dit wel uit als het project af is. Geloof me, er is een goede reden om het alsnog een trilogie te noemen :p)

Schrijfwedstrijden

Ik dacht weer eens “hé, ik heb even geen motivatie voor mijn eigen boek, is er een schrijfwedstrijd waaraan ik kan meedoen?”

En ik denk dat altijd precies op het verkeerde moment :p (Vorig jaar had ik drie weken om een heel fantasyboek te schrijven.)

Er waren twee interessante wedstrijden, maar die liepen al over een week af. Dus, tja, je kent mij: ik heb toch koppig aan allebei meegedaan.

Werken onder een deadline (en eventueel strak format) is een van de weinige dingen waarvoor ik school mag bedanken. Ik ben daar goed in geworden! Hoe zeer ik het ook haat, werken “in opdracht” maakt mij efficiënt en productief. (Maar wel minder creatief en meer gestrest.)

Ik heb die twee verhalen geschreven (samen, qua woordenaantal, de helft van een volledig boek) in vier dagen tijd. En ik ben er nog redelijk tevreden over ook. Zo snel had ik nooit geschreven zonder deadline, of als ik ruim op tijd deze wedstrijden had ontdekt.

Maar goed, dat was dus mijn laatste week van deze periode. Ik zal wel laten weten of ik gewonnen heb of niet. Zo niet, dan komen de verhalen op dit blog (gratis), of ik geef ze zelf uit (als ik ze goed genoeg vind).

Overig

Er zijn een hoop kleine dingen gebeurd in de tussentijd, dus hier noem ik even degene die het meest interessant zijn.

• Mijn toetsenbord hield definitief op met werken. Dus nu heb ik een oud toetsenbord van een andere computer in de USB-poort van mijn laptop gestoken … en sta de hele dag onhandig te werken, want het past niet echt op mijn bureau. (Ook werk ik staand, wat al helemaal niet werkt als je toetsenbord op een hele andere hoogte is dan je laptopscherm.) Hier moet ik nog iets op vinden.
• Ik heb maandenlang opgezwollen vingers gehad om een of andere reden. Dat ging eindelijk weg, maar werd vervangen door twee rare wonden (op duim en middelvinger), waarna ik niet zoveel meer voelde met die vingers voor lange tijd. Zal wel iets van een huidinfectie zijn geweest. Tja, als je al vijftien jaar lang overal pijn hebt, geef je hier niet zo veel meer om. Ik probeer gewoon altijd gezond te leven en actief te blijven, en vertrouw dat veel dingen over tijd zichzelf oplossen.
• Ik kreeg weer wat goede ideeën voor boeken en heb op een rijtje gezet wat de projecten volgend jaar worden. (De planning voor dit jaar is al vol.) Waar mogelijk, probeer ik nu vaak van tevoren ietsje meer alvast uit te leggen en op te schrijven, in plaats van werkelijk alles improviseren als het project aanbreekt.

Dat combineert allemaal tot een situatie waarin ik voor m’n werk de hele dag moest typen, maar nauwelijks kon typen :p Dus ik verwacht een hele hoop spelfouten te hebben gemaakt in projecten van de afgelopen maanden. Hopelijk heb ik ze allemaal verbeterd, maar ja, dit was een bijzondere situatie.

Hieronder een foto van de situatie.

Conclusie

Het blijft bijzonder. Hoe je steeds opnieuw denkt “nu ben ik behoorlijk goed in wat ik doe”, en een paar maanden later realiseert wat je volgende grote stap is, want je was nog verre van “behoorlijk goed”.

Zo programmeerde ik afgelopen jaar wat (bord)spellen … en heb de code daarvan nu alweer flink verbeterd. Want ik leerde wat nieuwe technieken en stapte naar betere systemen.

Zo heb ik verrassend veel veranderingen gedaan aan de eerste cyclus van de levenssaga … die ik dus minder dan een jaar geleden schreef. (Tijdens het schrijven van de tweede cyclus, moet ik vaak terugkijken naar wat eerdere verhalen zeiden. En dan zag ik meestal wel een paragraaf of twee die korter kon, of een mooiere vergelijking kon gebruiken, of iets in die trant.)

Tegelijkertijd krijg je ook gradaties in “goed”. Ook al zag ik veel verbeteringen aan die Levenssaga verhalen, ik weet ook wel dat ze meer dan prima waren in hun oude vorm. Ze zijn goed (genoeg) zoals ze eerst waren, en nu heb ik ze her en der net ietsje beter gemaakt.

Het is nog wat lastig om dit perfectionisme helemaal los te laten, maar het is al beter dan vroeger. Ik heb afgelopen maanden misschien wel vijftig dingetjes verbeterd in oudere (of niet zo belangrijke) projecten. Eens in de zoveel tijd spring ik een hele dag all over te place om allemaal dingen op te lossen waaraan ik me al jaren stoorde bij een project. Of om iets toe te voegen dat in mijn ogen miste.

Maar vroeger zou ik steeds twee weken hebben uitgetrokken om het hele project maar opnieuw te doen (en dan waarschijnlijk niet af te maken en dus nog meer onafgemaakte rotzooi achter te laten). Ik zie dus vooruitgang.

Volgend kwartaal zal 90% van het werk aan die Trilogy of Neverold worden verricht. Daar tussendoor zal ik verder gaan met die Pandaqi Tutorials website overzetten. (Dat project dat al een jaar meesleept, dus ik had maar besloten om de laatste twee updates gedoseerd te doen. En ja, ik heb specifiek ingepland wat de laatste twee “overzettingen” zijn die ik nog moet doen, zodat ik niet de verleiding voel om meer te doen dan dat :p)

Maar ik probeer nooit alleen maar één ding te doen (zoals alleen maar schrijven), want dan raak je zowel overprikkeld als verveeld (in dat gebied). Dus om de twee dagen (of zoiets) werk ik weer aan een bordspel.

Dat is het plan. Over drie maanden hoor je hoe hier helemaal niks van is gekomen :p

Woordenaantallen

Net zoals vorig kwartaal, probeer ik hier mijn woordenaantallen bij te houden. Dit is een ondergrens: ik mis heel veel dingen, zoals de woorden voor dit blog, of de spelregels voor mijn bordspellen. Maar ik probeer elke dag iets te doen (“no zero days”), en het liefst minstens 1,000-2,000 woorden.

April

1. 5,442
2. 2,190
3. 1,245
4. 2,540 (rond deze dagen dacht ik een kleine update te doen aan mijn Pandaqi website, wat een gigantische schoonmaak en herprogrammering van drie dagen werd :p)
5. X
6. 2,535
7. 1,316
8. 536
9. 2,376
10. 4,395
11. 6,352
12. 1,220
13. 6,659 (begonnen met Levenssaga cyclus 2)
14. 5,623
15. 4,573
16. 2,550
17. X
18. 5,427
19. 5,686
20. 1,753
21. X
22. 4,124
23. 2,009
24. 5,974
25. 6,091
26. 5,770 (eerste drie verhalen cyclus 2 af)
27. X
28. X
29. 4,063
30. 4,607

Zoals je merkt, heb ik steeds een gat van één of twee dagen tussen Levenssaga verhalen. Die tijd heb ik nodig om het volgende verhaal te plannen, anders gaat alles de mist in. Dit project is echt een geweldige oefening voor mij in verhalen geordend en gestructureerd houden :p

Dit zijn 95,056 woorden in totaal. Prima productiviteit.

Mei

1. 7,939
2. 3,592
3. 3,343
4. 4,423
5. 2,842
6. X
7. 1,072
8. 11,608 (had ’s ochtends geen motivatie, waardoor ik ’s avonds blijkbaar wilde compenseren door maar meteen een half verhaal te schrijven)
9. 6,096
10. 4,303 (halve Levenssaga cyclus af; eerste vijf verhalen dus)
11. 978
12. 612
13. 4,516
14. X
15. 2,882
16. 6,133
17. 5,491
18. 3,236
19. 3,543
20. X (was de hele dag op een bruiloft)
21. 2,353
22. 5,622
23. 6,978 (levenssaga cyclus 2, verhaal 1-7 af)
24. 2,025
25. 1,369
26. X
27. 1,437
28. X
29. 5,517
30. 2,842
31. 7,206

Dat zijn 107,958 woorden. Verrassend, dacht dat ik minder productief was geweest deze maand. Ik zit nu een beetje in zo’n periode waarbij zeventig verschillende projecten “half af zijn”, misschien dat dat het idee geeft dat niks echt vooruitkomt. Ach ja.

Juni

1. 5,369
2. 4,647 (levenssaga cyclus 2; verhaal 1-8 af)
3. 8,482
4. 8,500
5. 3,356
6. 6,882
7. 4,334
8. 9,811
9. 6,002
10. 3,200
11. X
12. 7,847
13. 2,610
14. 11,705
15. 7,347
16. 3,650
17. 1,061
18. X
19. 469
20. 512
21. 4,880
22. 333
23. 11,324
24. 16,696
25. 10,656
26. 7,226
27. 4,002
28. 13,139
29. 9,583
30. 533

Dat zijn 174,156 woorden in totaal.

De woordenaantallen zijn op sommige dagen belachelijk hoog. Dat komt weer door die Pandaqi Tutorials. Ik ben tutorials aan het schrijven over alles dat ik weet over verhalen vertellen/schrijven. Nou, dat blijkt best veel te zijn. Dus dan schrijf je op een dag bijna 15,000 woorden en een halve cursus over plot of dialoog. (En die twee schrijfwedstrijden verergeren dit.)

Ik heb vrij weinig daadwerkelijke nieuwe boeken geschreven, want ik liep een beetje vast en wist niet wat het beste project was om hierna te kiezen. Ja, die Trilogie van Nooitoud stond op de planning … maar ik heb eerlijk gezegd op dit moment even geen zin om die te schrijven. Het is een sterk idee, maar ik heb nog niet de beste vorm gevonden om het in te gieten (zodat het écht meeslepend wordt).