Ik heb wel vaker genoemd dat ik ondertussen muziek bedenk terwijl ik een project maak. Bij verhalen is dat het sterkst: in mijn hoofd wordt het haast automatisch een musical, zonder dat ik er veel voor hoef te doen.
Dit artikel is dan ook kort en kan weinig vertellen over dit vrij onbewuste proces. Maar ik wilde even mededelen dat mijn nieuwe boek Piraat Raadselbaard dus een eigen soundtrack heeft (van 5 nummers) op Spotify en dergelijke!
Beluister het hier: Piraat Raadselbaard (op Spotify)
Of direct vanaf de YouTube afspeellijst.
Hoe maak je piratenmuziek?
Men pakt het akkoord D mineur. Men speelt een deunend, ritmisch deuntje op de basnoten. Men pakt een viool-achtig instrument.
En een kind kan de was doen :p
Nee, ik heb geen idee waar het vandaan komt. Terwijl ik het boek schreef, zat ik soms achter de piano en improviseerde een deuntje. Als het enigszins “piraatachtig” klonk, dan voegde ik het bij dit project. Zo kreeg ik 5 nummers die aan elkaar doorlopen.
Ik heb die dan ook alle 5 in één bestand, aan één stuk door, ingespeeld. Pas daarna heb ik ze in stukjes gehad en als losse nummers op het juiste volume gebracht en in Spotify ingevoerd.
Het eindresultaat? Ik vind de melodieën en de algemene sfeer ongelofelijk sterk en passend. De kwaliteit van het mixen en de opnames, vooral piano, is nog niet echt geweldig.
Het is vrij frustrerend, kan ik je zeggen. Mijn vaardigheid in muziek schrijven, componeren en spelen … loopt een flink stuk voor op mijn vaardigheid qua opnemen en mixen.
(En mijn budget voor fatsoenlijke apparatuur. Al deze muziek is ingespeeld op een klein plastic keyboard dat naast mijn laptop ligt, en bewerkt op een laptop die zo langzaam is dat opnames een seconde vertraging erin hebben zitten. Dus de timing van sommige elementen in de laatste versie zal vast nog steeds niet helemaal goed zijn. Ach ja, dat past ook wel bij piraten, denk ik dan maar.)
Wat vind ik er zelf van?
De piano klinkt wat blikkerig en computerig. Ik weet niet of anderen dat ook zo horen. Ik ben zelf bijna 100% gewend aan hoe een echte piano klinkt in een echte ruimte. Dus ik vind zo’n pianogeluid gewoon niet goed genoeg als ik professioneel muziek wil produceren.
Maar ik heb niks beters. Dit is het beste dat ik kan bereiken met editing en mijn plastic keyboard. (Zodra ik genoeg geld heb, is mijn eerste uitgave denk ik een pedaal voor een keyboard, en even later een fatsoenlijk groot keyboard dat enigszins realistisch klinkt. Tegelijkertijd is dat veel geld voor iets dat ik misschien maar een paar keer per maand zou gebruiken.)
Desondanks vond ik deze muziek te goed om niet ergens te laten horen. En een boek met een eigen soundtrack? Altijd leuk en bijzonder.
Zeker omdat ik hiervan een marketingdingetje wil maken. Ik schrijf dus bijna altijd muziek bij mijn boeken. Ik wil het “normaal” maken dat ik deze ergens publiceer als het boek lanceert, al is het niet 100% afgewerkt en meer een soort concept album. Ergens is de stille hoop dat ik er toch een musical van kan maken. Of dat, weet ik veel, Disney ooit komt aankloppen en het verhaal + muziek wil gebruiken.
De meeste mensen vonden nummer 3 de mooiste. Dat vind ik zelf ook. Ik speel de melodie graag op de piano en neurie hem inmiddels de hele tijd tijdens het werk :p Het is een lieve, wat langere melodie. Tegelijkertijd gaat dit nummer (op een gegeven moment) het hardste van alle nummers. Het heeft dus van alles wat en dat slaat meestal wel aan.
Nummer 1 is zo’n semi-bombastisch filmdeuntje dat de achtergrond van een Pirates of the Caribbean film had kunnen zijn.
Nummer 2 en 5 hebben een beetje dezelfde melodie, en dat is met opzet. In het boek van Piraat Raadselbaard begin je met een wereldkaart van 20 gebieden, en overal kan de schat liggen. Gedurende het verhaal zorgen hints dat gebieden afvallen. Dus je houdt 15 gebieden over, 10, 5, totdat je helemaal aan het einde weet waar de schat ligt.
Ik wilde dit weergeven in de melodie. Dus ik bedacht een melodie die, op z’n “volst”, alle noten van een toonladder gebruikt. Maar elke keer dat de melodie terugkomt … mist er een noot :p Zo wordt hij steeds simpeler, met steeds minder noten, totdat de laatste versie letterlijk één noot is.
(Ik moest behoorlijk spelen met ritme om dit nog interessant te laten klinken.)
Nummer 4 hoort soort van bij het “dieptepunt” of de “stilte voor de storm” van elk boek, zo vlak voor en rond de climax. Hij is iets repetitiever dan ik misschien had gewild, maar verder prima en passend. Het is de laatste die ik schreef.
Sinds zomer vorig jaar heb ik een paar van die simpele “egg shakers” op mijn bureau liggen. Die voegen enorm veel energie en ritme toe aan de hoogtepunten van nummers, terwijl ze heel simpel zijn te spelen opnemen. Ik heb letterlijk de shakers opgenomen met mijn laptopmicrofoon, want mijn andere apparatuur was even onbereikbaar. Als je zo’n opname op zichzelf beluistert, klinkt het natuurlijk heel matig. Maar in de achtergrond, bovenop andere muziek, doet zo’n simpele shaker het geweldig.
Daarna was het boek af. Dus elk nummer dat daarna kwam, hoorde alweer bij een volgend project 😉
