Enkele weken geleden maakte de organisatie achter de Olympische Spelen (IOC) bekend dat ze (eindelijk) esports zouden toevoegen: The Olympic Esports Series 2023. Geen idee waarom esports altijd zulke enorm lange namen moeten hebben, maar ik accepteer het, want het werd tijd.
Esports zijn nu al meer dan tien jaar een gigantisch onderdeel van het competitieve landschap en door sommige groepen of landen meer bekeken dan fysieke sporten.
Vorig jaar had Rocket League bijvoorbeeld een prize pool van maar liefst 6 miljoen, anderhalf miljoen meer dan het jaar daarvoor. Toen Covid het onmogelijk maakte om fysiek bij elkaar te komen, organiseerde Rocket League zelfs op eigen houtje een “soort van” Olympische Spelen voor zichzelf. (Waarbij spelers teams vormden op basis van nationaliteit.)
Ik geef dit spel als voorbeeld omdat het de enige esport is die ik zelf regelmatig volg, maar het is eigenlijk nog een van de kleintjes. Ook geef ik dit voorbeeld omdat Rocket League veruit de esport is die het meeste lijkt op een fysieke sport. Je speelt voetbal in een arena, met auto’s en een gigantische bal, en het hele spel wordt volledig gecontroleerd door (semi-realistische) natuurkundige krachten. Als ik esports zou toevoegen aan de Olympische Spelen, zou ik een spel als deze als eerst op de lijst zetten.
Dus het leek mij hoog tijd en ik was blij met het nieuws. Totdat ik wat langer keek en zag welke spellen ze hiervoor hadden gekozen.
De spellenlijst
Want wat hebben ze gedaan?
- Ze hebben voor de helft mobiele spelletjes gepakt
- Die vaak nog niet zo lang bestaan of niet bekend zijn
- Die vol zitten met advertenties, loot boxes, verslavende systemen, en al die andere onzin die ze in (mobiele) spellen stoppen.
- Die weinig vaardigheid vereisen of mogelijkheid bieden om er écht (consistent) goed in te worden zoals bij een fysieke sport.
- En héél toevallig vrijwel allemaal zijn gemaakt door organisaties in de buurt van waar de volgende Olympische Spelen worden gehouden.
Het beste spel op de lijst is misschien nog wel Just Dance. Ja, dat spel dat mensen jarenlang voor de lol achter hun Wii hebben gespeeld, waarbij je het idee hebt dat de moves die je in het echt doet totáál niet juist worden overgenomen door het spel!
Nou, dat zegt wat :p
Dit is … compleet onbegrijpelijk.
Het is alsof je
- Een paar maanden voor de Olympische Spelen even een nieuwe sport bedenkt en vraagt of iedereen dat razendsnel wil leren (en leuk vinden).
- Maar elke keer voordat je het volgende punt speelt, moet je eerst even een advertentie kijken. Sterker nog, als je écht goed wilt worden, kan je maar beter geld uitgeven in de hoop dat je van de stadionmanager een zak vol geweldig materiaal krijgt.
- En het veld is één vierkante meter. Je zou theoretisch heel goed kunnen worden, maar je hebt eigenlijk niet de ruimte om daadwerkelijk een sport met diepgang of mogelijkheden te spelen.
Wat het IOC zelf zegt
Dus ik deed onderzoek en kwam statements van het IOC tegen. Waarom deze rare spellenlijst? Waarom geen gevestigde spellen, met veel fans, die al jarenlang bestaan en dus hebben laten zien dat ze competitief waardevol zijn?
Zij zeggen het volgende.
- Ze wilden alleen spellen die een simulatie zijn van een fysieke sport. (Zoals Tic Tac Bow die boogschieten nabootst. En ja, dat is echt de naam van het spel.)
- Ze wilden geen geweld. (Waarmee de allergrootste schietspellen natuurlijk afvallen.)
- Ze wilden inclusief zijn en niet de scheve statistieken van veel esports meenemen. (Zoals het feit dat er bijna geen vrouwen te vinden zijn in de meeste esports.)
Echte sporten nabootsen
Het eerste vind ik compleet begrijpelijk, hoewel ik denk dat het geen verplichting is. De Olympische Spelen staat voor internationale competitie, niet perse voor een lijst fysieke sporten die dus moeten worden overgenomen. Maar waarschijnlijk had ik het ook zo gedaan, want ik ben zelf een fysiek persoon en speel vooral computerspellen die héél erg lijken op fysieke sporten.
Het probleem is natuurlijk dat het niet waar is. Veel overduidelijke digitale versies van fysieke sporten hebben ze niet meegenomen, terwijl ze wel dingen zoals schaken en motorsport hebben toegevoegd. De eerste is geen fysieke sport, en allebei zullen ze nooit onderdeel van de Olympische Spelen zijn.
Het wordt nog hilarischer als je beseft dat er natuurlijk géén verschil is tussen schaken in het echt en digitaal schaken. Wat zijn we aan het testen? Wie het snelste z’n muis kan bewegen naar een vakje op het schaakbord?
Zoals genoemd is Rocket League een esport die nogal lijkt op de echte wereld. Maar toegegeven, het is geen bestaande sport in het echt. (Zou wel gaaf zijn, met gigantische stadions en een gigantische bal.)
Maar wat te zeggen van al die Wii / Kinect / Nintendo Sports games? Inmiddels hebben velen het succes van Rocket League gezien en zijn het idee gaan namaken met bestaande sporten, zoals echt voetbal (niet met auto’s) of basketbal. Die zouden véél beter passen, of niet? Als je Just Dance en een paar matige mobiele spelletjes accepteert, kan je niet je neus ophalen voor alle mogelijkheden van Nintendo Sports.
Geen geweld
Hier sta ik wel achter. Het past niet bij de rest van de Olympische Spelen, niet bij het imago, niet bij wie er allemaal kijken of in geïnteresseerd zijn.
Tja, dan vallen veel van de grootste esports nou eenmaal af.
Wel zou ik onderscheid willen maken in het soort geweld. Want in principe is een spel altijd geweld: je speelt tegen elkaar (of het spel), wat automatisch conflict betekent. Spellen zijn juist leuk—in de ogen van mensen—vanwege dat conflict en de spanning daaromheen.
Geweld waarbij je letterlijk andere spelers neerschiet met pistolen is natuurlijk van een andere orde dan, bijvoorbeeld, een tennisspel met een cartoony powerup waarbij je de tegenstander opblaast. Gevarieerde spreuken afvuren op iets of iemand is natuurlijk iets héél anders dan met een mes op iemand insteken.
Ik speel of kijk zelf geen schietspellen. Maar er is véél grijs gebied tussen “compleet lieve spellen” en “gewelddadige spellen”, en in mijn ervaring als spellenmaker zijn juist daar de beste spellen te vinden met de beste balans.
En dat weten ze zelf ook, want boksen en schermen zijn, tja, sporten die bestaan.
Inclusiviteit
Dit is een lastige. Ik herhaal wat ik altijd hierover zeg.
- Ongelijke statistieken betekenen niks. Het betekent niet automatisch discriminatie, oneerlijkheid, slechte regels, of wat dan ook.
- Vaak wordt deze redenering alleen toegepast waar mensen er zin in hebben. Ze noemen één ding dat ongelijk is (zoals geslacht), terwijl alle andere meetbare onderdelen misschien wel enorm divers zijn. Het is cherry-picking en ik wil er niets van weten.
- Ja, sommige debielen zullen zeggen dat “vrouwen niet thuishoren” of iedereen met een andere huidskleur uitschelden. Maar die heb je overal. Het is een kleine groep, een stuk kleiner dan bij veel fysieke sporten (zeker voetbal), en die moet iedereen gewoon negeren. Het hele verhaal van “rotte appels” en “negatieve aandacht is ook aandacht”.
Tegelijkertijd is er op dit moment geen enkele vrouwelijke Rocket League speler of presentatrice op het allerhoogste niveau. Vroeger waren er een paar, voordat de esport zo groot werd. Op alle niveaus daaronder zijn ze te vinden.
En ik vind dat ook jammer, ook al is het niet hun schuld, ook al zie ik niks mis met de gemeenschap rondom het spel. Als we heel eerlijk zijn, verwacht ik dat de gemiddelde meid een veel beter diepte interview kan afleveren dan opgeschoten jochies van 15 nadat ze een wedstrijd hebben gewonnen :p
- “Waarom denk je dat je hebt gewonnen?”
- “Omdat we beter zijn en zij zijn slecht.”
- “Halverwege stond je achter, wat heb je toen veranderd om alsnog te winnen?”
- “We gingen beter spelen.”
- “Wat ging er door je hoofd toen je dat eigen doelpunt maakte?”
- “Shit.”
- …
Ik vind het fijner om naar een vrouwenstem te luisteren, want die kan ik beter verstaan dan mannen. (Dat heb ik al mijn hele leven. Hoe dieper de stem, hoe lager de kans dat ik iets meekrijg van wat je zegt.)
Dus ik zou meer vrouwen zeker verwelkomen, maar ze blijven weg. Ze voelen zich er niet thuis, ze willen met andere vrouwen in het team maar kunnen ze niet vinden, ze worden uitgejouwd door die rotte appels.
In zulke gevallen begint men vaak een aparte competitie puur voor vrouwen. (Wat natuurlijk bewuste discriminatie van de hoogste orde is. Maar velen vinden dat vermeende discriminatie bestrijden met bewuste discriminatie goed is.)
Dát zou dan weer passend zijn voor de Olympische Spelen. Aangezien fysieke sporten ook dat onderscheid qua geslacht kennen, met een goede reden. Zelfs denksporten hebben dit onderscheid, als er aantoonbaar verschil is tussen de prestaties van mannen en vrouwen.
Maar dat doen ze niet!
Ze kiezen bewust spellen waar nog geen onderscheid heeft kunnen ontstaan, of die expres meer/veel door vrouwen worden gespeeld (zoals Just Dance). Ze kiezen spellen waar een onderscheid qua vaardigheid onwaarschijnlijk is, want het enige dat je doet is nou niet bepaald belastend of divers.
Wat moet je hier nou mee? Ik weet het ook niet. Ik ben altijd voor vrijheid, openheid, ook geen positieve discriminatie. Als je iets de kans geeft en vrij laat, lost het vroeg of laat zichzelf op.
Maar als die vrijheid betekent dat het nog tien jaar duurt voordat we veel vrouwelijke esport professionals zien, moet er misschien iets veranderen. Onbekende spellen kiezen en expres afwijken van de norm is dan misschien een goede zet.
Wat ze hadden moeten doen
In mijn ogen hadden ze dit anders moeten aanpakken. Nu gaan ze in zee met een specifieke spelontwikkelaar (of spel). Het spel bestaat al, de ontwikkelaar bepaalt precies hoe het werkt en hoe het eruitziet, en de Olympische Spelen neemt dat soort van over.
Dat is raar. Bij fysieke sporten kiezen ze ook niet één boogschietvereniging op de wereld die al het materiaal mag leveren, de plekken uitkiezen, de reglementen uitschrijven, etcetera.
Ook noemen ze het belang van fysieke sporten nabootsen en geen gewelddadige of verdeelde spellen. Toch voegen ze nauwelijks spellen toe die hieraan voldoen.
Dus wat hadden ze moeten doen? Zelf de spellen maken.
- Ze hadden een lijst moeten opstellen van de fysieke sporten die ofwel het meest populair zijn, ofwel zichzelf het beste lenen voor “digitalisering”.
- Dit hadden ze lang geleden moeten doen. Zodat ze hun eigen game studio konden opzetten en deze projecten zelf maken.
- Zo kunnen ze voorkomen dat er dingen inkomen die er niet horen (zoals advertenties of powerup systemen).
- Zo kunnen ze zorgen dat al die spellen dezelfde consistente lay-out, menu’s, regels en meer hebben. Net zoals ze dat doen met fysieke sporten: zelfde logo, zelfde kleurenschema, zelfde camerahoek als mogelijk, etcetera.
- Zo houden ze de inhoud, kwaliteit én updaten (richting de toekomst) compleet in de hand.
Ik noemde eerder al zoiets als Wii Sports. Ook is FIFA (het spel) natuurlijk een geweldige simulatie van een fysieke sport, en zo heb je er veel meer.
Het is perfect mogelijk om van de meeste fysieke sporten een esport te maken. Iets dat niks anders is dan de natuurkundige wetten vertaald naar een programma op een computer.
Geef mij een paar dagen, en ik geef je een poppetje dat kan rondlopen met een racket en een tennisbal die de regels volgt van hoe een tennisbal dient te bewegen :p Geef mij een week, en je hebt een veld, de regels van tennis worden gevolgd, en je kan met je controller exact controleren hoe jouw racket beweegt en slaat.
Geef een game studio een jaar en je krijgt een spel dat tennis is, maar dan digitaal. Je kan eindeloos beter worden, want je kan eindeloos …
- Beter positioneren
- De slagen beter uitvoeren
- De zwaartekracht en stuiter van de bal beter begrijpen
- Perspectief beter inschatten of je controller fijner/sneller besturen
- (Misschien zijn er wel powerups, speciale velden, alternatieve regels, teams van meer dan twee spelers. Allemaal dingen die in het echt moeilijk te maken zijn maar voor een computer een makkie.)
- Enzovoort.
Rond zulke spellen kan een hele competitieve gemeenschap opstaan. Omdat je het zelf hebt gemaakt, heb je die “inclusiviteit” (en “geen geweld”) natuurlijk compleet in de hand. Omdat het alle eigenschappen van tennis overneemt, zal het die liefhebbers ook aanspreken, en net zoveel vaardigheid vereisen om er goed in te worden.
Als ze dat hadden gedaan voor 5-10 spellen, was dit een geweldige toevoeging geweest. Aan zowel de Olympische Spelen als de wereld van Esports. Veel meer mensen hadden het bestaan hiervan ontdekt en waarschijnlijk wel een spel of twee gevonden dat ze echt leuk vonden om te kijken. En nog mooier: elke esport die je ziet kan je zelf spelen, meestal direct en gratis (als je internet hebt om het te downloaden).
Ze hebben het geld, de bekendheid, de middelen, de bereidheid. Een computerspel maken (waarvan de spelregels ook nog eens vast staan) kan nooit duurder of lastiger zijn dan hele stadions bouwen en materiaal regelen.
Maar dat hebben ze niet gedaan. En daarom heb ik dit enigszins gefrustreerde artikel geschreven.
Die ik zal afsluiten met de cynische aanname dat hun “redenen” waarschijnlijk compleet verzonnen zijn en ze simpelweg het meeste geld ontvingen voor deze deals met spelmakers in de omgeving. Het blijft het IOC: misschien wel nog corrupter dan FIFA.
Als de Olympic Esports Series verschijnt, zal ik zeker even kijken. Maar vooral om te bevestigen hoe achterlijk het is—en hoe hilarisch dat je nu Just Dance kan doen, wereldwijd uitgezonden, voor een gouden medaille.
