Dit is een leuke anekdote waaraan ik laatst moest denken.
Toen ik ging studeren moest ik vanzelfsprekend een foto insturen voor mijn studentenpas. Ik heb nauwelijks foto’s van mezelf. Die ene foto op dit blog, van mij en de beer, gebruik ik werkelijk overal.
Maar die is natuurlijk niet serieus of professioneel genoeg. En, nog belangrijker, die foto is pas gemaakt in het tweede jaar van mijn studie :p
Dus de enige foto die ik had was mijn schoolfoto van de zesde klas. Ik kan je zeggen dat mijn zesde schooljaar geen hoogtepunt was qua motivatie en verzorging van mezelf. Dus ik kwam opdagen met onverzorgd haar, een slaperig hoofd, en geen enkele zin om er beter uit te zien.
Het gevolg? Er was een grote pukkel te zien op de foto :p Ik heb eigenlijk nooit last van huidproblemen gehad, behalve dan een zeldzame pukkel hier en daar. En deze was op een onhandig moment.
Ik vond deze foto dus niet door de beugel kunnen. Je wilt toch niet met een lelijke pukkelfoto beginnen aan je studieleven? (Nou, ja, ik gaf daar natuurlijk niks om, want ik wilde überhaupt niet studeren. Ik had gewoon zin om een beetje dingen uit te proberen.)
Dus wat doe je? Je Photoshopt je foto.
Ik heb 30-60 minuten besteed aan
- De pukkel verwijderen
- Mijn huid een beetje een egale kleur geven
- Kijken of ik de kleurbalans kon verbeteren
- Andere kleine aanpassingen
Erg leerzaam. Ook erg risicovol. Zij eisen een professionele, legale foto voor zo’n studentenpas. Ik heb iets dat én is aangepast én niet meer lijkt op hoe ik er inmiddels uitzag.
Maar ik stuur het in. Een paar dagen later haal ik mijn pasje op. De assistente kijkt me even aan, kijkt even naar het pasje … en ze knikt dat alles oké is.
Ik heb mijn hele studentenleven een gephotoshopte foto van mezelf gebruikt. Bij al mijn opgaves, bij al mijn tentamens, bij alles.
Het kan. En het is té leuk om niet te doen. Dus moet je nog een foto insturen voor zoiets? Kijk hoe ver je jezelf kan veranderen (of knapper maken, als je dat wilt) voordat het opvalt :p