Enkele jaren geleden werden met veel poespas game streaming websites aangekondigd.
Eén daarvan was Google Stadia. Het idee was dat je niet zelf een goede computer hoefde te hebben, of elk spel individueel hoefde te kopen of installeren, maar dat je spellen streamde van Google. Ze werden dus afgespeeld op hun servers ergens, terwijl jij input gaf en een fractie van een seconde later de output op je scherm zag.
Op zich een bijzonder idee. Het proberen waard. Maar inmiddels zijn veel kleinere streaming websites alweer gestopt en kwam het bericht dat Google Stadia ermee stopt in Januari 2023
Op dezelfde manier komen er regelmatig berichten zoals dat HBO Max enorm veel content verwijderd of zelfs een website die precies bijhoudt wat Netflix elke maand allemaal verliest
Dit is (onder andere) de reden waarom ik nooit ben meegegaan met het hele streaminggebeuren. Ik moet toegeven dat ik een beetje opgelucht was toen Google Stadia flopte, want anders zou het kunnen gebeuren dat gamestreaming de nieuwe standaard werd.
Ik vat het altijd samen met de volgende zin: “you don’t own shit”.
Streaming heeft hoge terugkerende kosten. Immers moet de service constant hun netwerk online houden, mee laten groeien met het aantal gebruikers, nieuwe titels aanbieden, royalties blijven betalen aan de makers van de werken, enzovoort.
Zodra een bedrijf ziet dat ze niet genoeg winst maken om de kosten te dekken, gaat de service (of een deel van de inhoud) weg. Zo simpel is het. Je kan niet zonder geld een streamingdienst runnen. Je kan niet verwachten dat een bedrijf tot in het oneindige miljarden pompt in iets dat het niet teruggeeft.
En als de service verdwijnt ontdekken alle gebruikers dat ze niks bezitten. Je denkt spellen of films te hebben “gekocht”. In werkelijkheid kocht je een licentie om deze dingen te mogen bekijken op de servers van de dienst. Als de licentie verloopt, of dat ding verdwijnt, dan blijf je achter met niks.
Dat gebeurt dus aan de lopende band. Vaak gaan dingen van Netflix omdat hun licentie ervoor verloopt en de originele maker wil het terug. Maar net zo vaak verwijderen Netflix en HBO hun eigen content: als het nergens wordt aangeboden, hoeven ze er geen belasting of royalties over te betalen. (Dat was ook het probleem bij Batgirl: een film die af was maar nooit uitkwam.)
En datzelfde is dus gebeurd met Google Stadia. Ze moesten hele dure servers altijd online houden om spellen op te runnen. Maar te weinig gebruikten het, dus dan verdwijnt het allemaal maar. In de wereld van streaming bezit jij niks, zowel geen producten als geen rechten.
Google zegt natuurlijk dat iedereen wordt gecompenseerd voor de gekochte producten, zolang ze in hun officiële winkel zijn gekocht. Dat klinkt redelijk. Maar zelfs hier zitten addertjes onder het gras.
Stadia moest bijvoorbeeld gebruikt met de speciale Stadia controller. Die was natuurlijk zo ontworpen dat het alleen op hun service werkte en nergens anders. Dus nu de service verdwijnt is dat een duur apparaat dat niks kan. Zelfs als Google besluit om dát te compenseren (ik betwijfel het), blijft het elektronisch afval. Dit was voorkomen als ze toestonden dat je elke controller gebruikte of de Stadia controller overal op lieten werken. Maar dat doen ze niet in de wereld van streaming.
Ik volg veel game developers op Twitter. Toen dit nieuws uitkwam, stonden er meteen enkele op die zeiden: “We hebben net twee jaar gewerkt aan een spel dat op Stadia uitkomt in November. Mogen jullie raden hoeveel we van die investering terug gaan zien.” (Dit is overigens hoe ik dit nieuws in eerste instantie had meegekregen.)
Mensen hebben jarenlang keihard gewerkt aan spellen voor Stadia en die krijgen nu de deksel op de neus. Spelers hebben misschien veel tijd/geld gestoken in een spel, maar verliezen nu al die opgeslagen data of punten. Denk aan Batgirl: een hele crew heeft minstens een jaar keihard aan dat project gewerkt en niemand zal het ooit te zien krijgen. Want de streamingsbazen besloten dat het meer geld zou kosten dan opleveren, en dat is het belangrijkste.
Je bezit niks en de kans is groot dat een bedrijf het binnen de kortste keren weer laat verdwijnen.
Daarom ben ik nog steeds een voorstander van dingen kopen en in je bezit hebben. De wet ondersteunt dit het beste. De praktijk ondersteunt dit het beste. Ik koop weinig, want ik heb weinig geld en probeer een simpel leven te leiden. Maar de dingen die ik koop heb ik voor een eenmalige prijs en zal ik voor altijd hebben.
Netflix kan ten onder gaan. Gamestreaming websites kunnen verdwijnen. Ik zal nog steeds de films en spellen hebben die ik altijd had. En daarvoor heb ik niet eens elke maand een terugkerend bedrag hoeven betalen. (Iets dat overigens niet wordt gecompenseerd door Google Stadia.)
Ik zou iedereen aanraden om dit eens te onderzoeken. En bij zichzelf na te gaan of ze deze grote nadelen accepteren of niet, want geloof me, iets bezitten en weten dat het niet zomaar kan worden afgepakt is een fijn gevoel.
