Vandaag een snelle recensie van het spel Railroad Ink. Ik had iets langers gepland, maar er was eigenlijk weinig over te zeggen, en in een klassieke Tiamozet ben ik mijn plaatjes van onze testpotjes kwijtgeraakt. Nu kan ik niet meer bewijzen dat ik alle potjes dik had gewonnen.
Hoe dan ook, wat vind ik van dit spel? Niet geweldig, niet slecht, gewoon goed.
Een snel tussendoortje, meer een partygame, maar wel eentje die snel is uit te leggen en waarover je soms je hersens breekt.
Wat is het idee?
Iedereen krijgt een leeg veld met vakjes en een stift. Elke ronde worden dobbelstenen gegooid die een soort verbinding laten zien: een rechte weg, een bocht, een treinspoor, een treinstation, etcetera
Jij moet deze dingen vervolgens invullen in een leeg vakje. (Je mag ze draaien zoals je wilt, de volgorde zelf bepalen, etcetera.)
Na acht rondes heb je dus een redelijk ingevulde wereld en tel je jouw punten: langste route, meeste aansluitingen, speciale gevallen.
De persoon met de meeste punten wint!
De pluspunten
Diepgang
Je hebt na het spelen, soms zelfs tijdens het spelen, een duidelijk idee van: “oh, had ik maar dit gedaan, en de volgende keer zal ik dat doen”.
Dat is altijd goed: het betekent een leerproces.
Het betekent dat het interessant genoeg was dat je er over blijft nadenken en het écht goed wilt doen.
Makkelijk en snel
De regels zijn simpel. Elke ronde doe je dezelfde makkelijke stappen: kijk naar de dobbelstenen en neem die figuren over in een leeg vakje, zoals jij denkt dat het beste is.
Het is ook makkelijk uit te leggen, want je ziet het voor je gebeuren, en je kan als uitlegger met de stift dingen tekenen en daarna weer uitgummen.
Je speelt tegelijkertijd, dus het is lekker snel en je hoeft nauwelijks te wachten.
De keuzes zijn ook altijd interessant. Er is nooit een overduidelijke plek waar je een weg wilt plaatsen, noch een weg die je letterlijk nergens kan plaatsen.
(Het helpt ook dat je, maximaal drie keer per potje, een speciaal element mag plaatsen. Voor als je vast komt te zetten en echt even een flink kruispunt nodig hebt.)
De minpunten
Ten eerste: er zijn twee versies van dit spel, de rode en de blauwe versie. Het enige verschil zijn de “uitbreidingsdobbelstenen”: de ene heeft twee rode met eigen regels, de andere twee blauwe.
Dat is natuurlijk compleet onnodig. Stop gewoon de blauwe en rode versie bij elkaar. Dit is een marketingtruc en het is vervelend.
Te veel solo
Je kaart bestaat uit twee stukken: de lege kaart en een extra flap (met herinnering spelregels en dergelijke). Dit is bedoeld om je werk te “verbergen”.
Dat voelt zeer onnodig. Ik denk dat het juist leuker is om te zien wat de anderen doen het hele potje. Het maakt het spel nog meer “solo” dan het al is.
Want er is geen enkele interactie. Niet eens een kleine manier om invloed te hebben op elkaar.
Punten scoren is meh
De manier van punten scoren is een beetje … stom om uit te leggen. Het is niet per sé moeilijk. Na een paar pogingen begrijpt iedereen het wel en wordt het soort van “logisch”.
Maar het had simpeler en intuïtiever gekund.
Iets té snel voorbij
Het hadden best iets meer rondes mogen zijn. Nu gebruik je een redelijk deel van je bord niet.
De ontwerpers leken vooral bang dat iemand al “klaar” was en dan enkele rondes nietsdoend moest toekijken.
Tegelijkertijd weet ik niet of een potje langer moet duren.
Misschien wordt dit verergerd doordat je een leeg vierkant vak hebt. Als jouw beginkaart een meer variabele vorm had, met gaten, met uitsteeksels, was het uitdagender én voelde het minder leeg.
Conclusie
Dus ja, een prima spel. Snel uit te leggen, alle leeftijden, maar het is echt lastig om alles goed aan te laten sluiten. De uitbreidingen zijn ook prima, hoewel ik ze dus graag in één spel had gezien.
Maar er is nog één minpunt dat ik niet heb genoemd, omdat ik er hieronder wat langer over door wil gaan. Namelijk het feit dat ik het gehele nut van dit soort spellen enigszins in twijfel trek.
Ik denk dat er betere spellen zijn met “routes in elkaar leggen” of “tegels op elkaar passen”—namelijk, spellen waarbij je fysieke tegels neerlegt. Aan de andere kant zijn er betere “roll and write” spellen waarbij je simpelweg met je pen op een papier schrijft.
Dus het spel zelf is prima. Maar ik denk dat er een betere versie bestaat van het idee, en als dit je aanspreekt moet je misschien daarnaar op zoek gaan.
Dit is een andere recensie die ik goed vond en mijn gedachten goed weergeeft: https://www.asaboardgamer.com/nl/recensie/railroad-ink-review/
Rommelige stiften
Dit spel had beter gewerkt als losse blaadjes waar je met de pen op schrijft.
Stiften schrijven al snel een stuk dikker en “rommeliger”. Bovendien gaan ze op. Dé reden waarom spellen ineens nooit meer worden gespeeld, en het is zonde.
Dan zou je ook “uitbreidingen” kunnen doen met simpelweg andere lay-outs. Je zou het met meer kunnen spelen, want de huidige limiet is óók nergens voor nodig.
(Het feit dat je stomme keuzes niet meer kunt uitgummen, is alleen maar goed. Denk je iets langer na voordat je als een idioot een hele snelweg afkapt en jezelf in cirkeltjes draait.)
Mijn hele gezin heeft inmiddels een terughoudendheid jegens alle spellen met stiften, of materiaal dat makkelijk op kan of een rommeltje veroorzaakt. Het is niet echt nodig. Er zijn betere alternatieven.
Eigenlijk zie ik steeds minder het nut van deze “X-and-write” games in deze vorm. Er zijn genoeg gratis print en play dingen om te downloaden en printen, en vaak loop je dan niet eens achter qua kwaliteit van onderdelen.
Je zou makkelijk zelf die variant op dit spel kunnen maken. Maak een paar lege velden met leuke vormen (of obstakels die er al staan), print ze uit. Print, knip en plak een dobbelsteen met alle opties. Geef spelers een pen: gefeliciteerd, je hebt een praktischere versie van het origineel.
Het enige dat je koopt, eigenlijk, zijn de dobbelstenen en het ontwikkelde idee.
Maar ja, dobbelstenen hebben de meeste mensen ook wel. Of je maakt ze uit papier. Of, mijn favoriete optie, je verandert het in een dek kaarten: stop alle opties een paar keer in het dek, schud het, ta da! (In langere spellen kan je het dek eens in de zoveel tijd resetten.)
Vandaar mijn opmerkingen over dit soort spellen. Je bent goedkoper en praktischer uit als je een papier+pen variant neemt. En anders neem je een groter spel, met houten/kartonnen tegels die je legt.
