In een poging de vele concepten van dit blog op te ruimen, probeer ik deze alsnog af te schrijven en te publiceren. Dit bericht was origineel geschreven begin 2017 en was niets meer dan een opmerking: “hoe hard to get eigenlijk soort van werkt, maar ook weer niet”
Vaak wordt het idee van “hard to get” spelen als grapje gebruikt. Iemand durft dat leuke meisje waarop hij verliefd is niet uit te vragen, dus hij gebruikt als smoesje dat hij hard to get speelt. Andersom behandelt een meisje een jongen misschien expres alsof hij moet werken voor haar.
En hoewel het dus vooral in films zit, vooral als grapje, merkte ik over tijd dat er iets van waarheid in zit.
Mensen willen datgene dat ze niet kunnen krijgen. Schaarste laat de waarde van iets stijgen. Ergens zit dit in ons bloed, blijkbaar.
De meeste jongens zouden teleurgesteld zijn als ze simpelweg naar een meisje toe kunnen lopen, zeggen “hé wil je mijn vriendin zijn?” en als reactie krijgen “ja joh, waarom niet”.
Het is blijkbaar waardevoller als ze moeite moeten doen, als die ander “hard to get” speelt. Als het überhaupt lastig is om naar die persoon toe te lopen en hen te spreken, zonder dat er andere mensen bij zijn of dat ze ondertussen alweer weglopen.
(Andersom voelt het goed voor die ander. Dat iemand jou zo leuk vindt, dat diegene extra moeite voor je doet. Dat iemand achter je aan zit, dat iemand die extra stap zet, want zo waardevol ben jij. Ja, diezelfde zin kan ook als heel creepy worden ervaren, dus … )
Er zit natuurlijk een grens. En als je daar overheen stapt, ben je niet meer aan het spelen, maar ben je een klootzak die elke kans op een relatie verpest :p
Maar die grens is vaag. En dat is de reden waarom ik nooit veel van flirten heb begrepen en er dermate slecht in ben dat ik niet eens durf te zeggen dat ik ooit heb geflirt.
Enerzijds vinden meiden het fijn als een jongen simpelweg zijn eigen leven leidt. Hij heeft hobby’s, verantwoordelijkheden, een agenda die redelijk is gevuld, een eigen leven. Met als gevolg dat hij soort van “hard to get” speelt, want hij heeft geen eindeloze tijd voor jou, hij rent door zijn dag heen en jij moet moeite doen om hem even te laten stoppen.
Maar anderzijds kan je natuurlijk dermate druk zijn met jezelf en je leven, dat je dus niemand anders ziet staan en niemand ontmoet.
Dat is ook een beetje het probleem waarin ik me nu bevind. Ik ontmoet niemand omdat ik de hele dag werk en sport. Het kan best dat iemand me de afgelopen tien jaar leuk vond, maar ik zou het niet weten, want ik speelde onbewust ongelofelijk hard to get.
Maar als ik daarmee ophoudt en veel tijd steek in naar plekken toe gaan, bij verenigingen gaan, etcetera, heb ik niks om indruk mee te maken! Want dan werk of sport ik nauwelijks meer! Dan ben ik too easy to get :p
(Ik weet het, ik ben een uitzonderlijke situatie met mijn gezondheidsproblemen, geschiedenis, werk, etcetera. Ik heb minder uren in mijn dag. Andere mensen kunnen prima ’s avonds naar een vereniging en overdag een flink aantal uren werken.)
En dat werd bevestigd toen ik een paar maanden dating apps gebruikte. Ik probeerde een goed gesprek te onderhouden, veel over mezelf te vertellen en van die ander te vragen, maar dan krijg je ook niets meer dan een goed gesprek. Het is alsof dat elke vonk van liefde of aantrekking dooft. Terwijl ik meer succes had als je slechts korte antwoorden geeft, mysterieus blijft, doet alsof je niet weet of je nou wel wilt daten. Wat ik dus idioot vind, want je zit op een datingapp, waarom het zo moeilijk maken?
Zie je, ik begrijp er niks van.