In een poging de vele concepten van dit blog op te ruimen, probeer ik deze alsnog af te schrijven en te publiceren. Dit bericht was origineel geschreven in 2019 en bevatte toen slechts één paragraaf en een link. En ja, de titel is nogal cringe, maar ik probeer zo min mogelijk te veranderen.
Waarom schreef ik dit concept? Omdat ik hier al langer iets over wilde zeggen. En toen publiceerde de NOS toevallig een artikel hierover: “Zeg je er iets van, moet je eruit”
Het artikel praat over het feit dat er een dubbele standaard heerst in het onderwijssysteem. Leraren mogen alles maken, leerlingen helemaal niks.
Het artikel geeft het voorbeeld van té veel toetsen op dezelfde dag. De meeste scholen hebben soortgelijke regels: maximaal twee toetsen per dag, niet de dag van tevoren nog een proefwerk opgeven, etcetera. (Hoewel niet altijd duidelijk is waar die dan zouden moeten staan, als ze al ergens staan.)
Maar als het nodig is, mogen leraren al deze regels breken en als leerling kun je er niks aan doen.
Deze situatie heb ik meerdere keren zelf meegemaakt, maar eentje zal me altijd bijblijven.
Onze Frans docente, in de onderbouw, gaf de dag van tevoren uit het niets een Frans proefwerk op. Ineens moesten we die avond nog een paar uur woorden, grammatica en meer uit ons hoofd leren.
Vrijwel iedereen deed het. Of ze deden “hun beste poging”, want natuurlijk was het belachelijk en hadden we ook nog bergen huiswerk van andere vakken.
Maar één iemand niet. Eén jongen deed zijn handen over elkaar tijdens de toets, raakte zijn blaadje niet aan, en zei: “het is tegen de regels, ik maak deze toets niet”
De docente probeerde op hem in te praten. Meermaals. Dreigde al vrij snel dat hij een één zou krijgen. Maar hij hield voet bij stuk.
Uiteindelijk moest hij naar de rector komen en heeft hij een week later de toets alsnog ingehaald.
Die jongen is een held. En dat is heel verdrietig. Dat één iemand met zoiets een held is.
Het is verdrietig dat 99% van de leerlingen alles maar accepteert. Met het aangeleerde idee van: “het is school, geen vragen stellen, je bek houden, en gewoon doen wat ze zeggen”
Al jarenlang komt mijn broertje thuis met lange verhalen over de belachelijke hoeveelheid huiswerk die de ene docent heeft opgegeven, de vier toetsen die hij heeft op vrijdag, het houdt maar niet op. Maar hij doet wel wat ze vragen. Ik kan zeggen “check je rechten, doe het niet als het ertegenin gaat”, maar hij is te bang of te gehersenspoeld om zoiets daadwerkelijk te doen.
En dat is dus niet onredelijk. Dat is niet laf. Want als je ook maar enigszins niet doet wat school wilt, krijg je straf.
Het NOS artikel bewijst het. Er zijn reële serieuze consequenties aan dingen zoals “je mening uitspreken” en “voor jezelf opkomen” in ons geweldige onderwijssysteem. (Compleet afhankelijk van je docent, dat wel.)
Wie te veel voor zichzelf opkomt en probeert een leven te leiden, zal urenlang moeten nablijven, extra werk maken, misschien wel blijven zitten. Dus kinderen kiezen eieren voor hun geld en accepteren maar dat ze als een slaaf hun jeugd moeten doorbrengen.
Natuurlijk blaas ik het nu een beetje op: drie toetsen op een dag in plaats van twee, daarmee eindigt de wereld niet. Maar het is een symptoom van het veel grotere probleem: school mag alles maken, leerlingen niks.
Docenten mogen te laat komen, leerlingen niet. Docenten mogen zich niet voorbereiden, grote fouten maken zonder consequenties, in het algemeen compleet incapabel zijn, langere tijd ziekteverlof nemen. Leerlingen mogen al die dingen niet.
En ik denk niet dat het gezond is om iedereen de eerste twintig jaar van hun leven te laten opgroeien in een systeem dat zo overduidelijk hypocriet is en een dubbele standaard hanteert.
We hebben véél meer rebelse leerlingen nodig. Van die stoute, gewelddadige, wrede wezens die … die … opstaan voor hun mensenrechten door hun mening uit te spreken. Wereldschokkend, ik weet het.
Dat was het punt van het originele artikel. Ik denk dat ik simpelweg héél blij was dat het probleem dermate groot en serieus was dat de NOS er een heel item aan wijdde.