Toen ik mijn eerste eigen computer kocht, rond het begin van de middelbare school, ontdekte ik het programma Scrivener.
Het is gemaakt voor het schrijven van verhalen, met alles erop en eraan. Je kan allemaal extra pagina’s aanmaken voor karakters en locaties en die met elkaar verbinden. Je kan je verhaal netjes opdelen in boeken, hoofdstukken, scenes, notities. Kortom: het heeft allemaal hulpmiddelen om niet gek te worden tijdens het schrijven van een groot verhaal.
Dus ik werd er verliefd op. Ik heb dat programma jarenlang gebruikt voor alles dat ik schreef. (Wat trouwens relatief weinig is, want ik had nauwelijks tijd naast school en was nog niet goed genoeg om een beetje tempo in mijn schrijfwerk te leggen :p Een half jaar op dit blog bevat al méér woorden dan ik ooit in Scrivener heb getypt.)
Maar je wordt ouder en professioneler. Je leert meer over jezelf en hoe je graag werkt, met als conclusie: Scrivener paste niet. Ik hield het liever simpeler. Ik gebruikte liever mijn eigen structuur. Inmiddels zijn de boeken die ik schrijf een website (lokaal, alleen op mijn eigen computer) die ik achteraf omzet in een boek.
Dus sinds ongeveer het begin van mijn studie (al bijna tien jaar geleden—tien jaar!) heb ik dat programma niet meer aangeraakt.
Ik maakte een backup van al die matige, halfbakken projecten … en ging door met mijn leven.
Inmiddels ben ik bezig al mijn oude projecten (die al 90% af waren) af te maken. Constant had ik het idee dat ik veel meer notities zou moeten hebben, maar vond slechts één Word bestand ergens.
Tot ik dus herinnerde dat bijna alles in die Scrivener stond. En om mijn toekomstige zelf blij te maken, besloot ik nu, definitief, door al die projecten heen te gaan, en te bewaren wat ik nog nodig had (in een Word document) en de rest weg te gooien.
In dit artikel wil ik de interessante dingen vertellen die ik heb gevonden! (Want dit is dus een archief van mijzelf, als tiener, die bijna tien jaar lang probeerde een boek van de grond te krijgen.)
(Overigens is dat programma betaald en origineel bedoeld voor Mac, dus ik doe dit nu met een trial versie voor mijn Windows laptop. Ik heb 30 dagen om deze hele rits projecten te bekijken en opruimen :p)
Project 1: Websites
Lekker vage titel. Had geen idee wat ik moest verwachten.
Uiteindelijk bleek het inderdaad over websites te gaan … voor de helft.
Over websites (de ene helft): Het stond vol artikelen over hoe je een website “succesvoller” maakt, en hoger rankt in Google, en hoe je geld zou moeten verdienen met advertenties.
De helft van die adviezen doe ik al jarenlang automatisch. Het is grappig om te bedenken dat je ze ooit niet wist (en dus moest opzoeken/leren door blijkbaar artikelen van andere te kopiëren naar je eigen programma). Denk aan simpele dingen als: “gebruik kopjes en paragrafen zodat Google je inhoud kan structureren!” Of: “Zorg dat alle links op je website daadwerkelijk werken!”
De andere helft heb ik lang geleden afgezworen, omdat ik het moreel twijfelachtig vindt en sowieso heel veel moeite voor weinig.
Maar ik was daar toentertijd inderdaad heel veel mee bezig.
Bij nader inzien … het is mogelijk dat ik deze artikelen zelf heb geschreven xD Ik heb werkelijk geen idee. Het Engels is acceptabel, maar ook wat naïef en jeugdig.
Oké, ja, ik heb even pauze genomen en erover nagedacht: ik heb dit zelf geschreven. Want ik had toen al de neiging om puntjes in zinnen te zetten (“bij nader inzien … blabla”), maar hier zet ik steeds een andere hoeveelheid puntjes. Soms twee, soms vier, wat dacht ik in hemelsnaam!? Ik was dom.
De zin “what you gotta do” vond ik blijkbaar leuk. “What you gotta do, is write this simple line of code to get a dropdown list”. Het heeft wel iets eigenlijk. Een beetje alsof een cowboy je nonchalant programmeren aanleert.
Sterker nog, ik heb alles zelf geschreven. Blijkbaar was ik toen al flink bezig met “tutorials” en mensen dingen uitleggen, in het Engels, die ik zelf pas net had geleerd en nauwelijks begreep.
De andere helft van het project bestaat uit deze “tutorials”: hoe programmeer je een website? Hoe codeer je een spel met ActionScript 3? (Een taal die inmiddels allang is verouderd en je niet meer kunt gebruiken. Was ook een zeer matige programmeertaal, maar dat wist ik als kind niet.)
En een gigantisch onderzoek naar hoe ons brein werkt en hoe je die nog optimaler kan laten werken. Ik heb een paar jaar, op de middelbare school, een “brain train” website gehad. Dit onderzoek zorgde ook dat ik bijna een tien haalde bij een biologieproefwerk een maand later, met twee vingers in de neus. Maar verder heeft niemand er iets aan. (Het zegt simpele dingen als “beweeg goed”, “krijg genoeg slaap”, “daag je hersenen uit met puzzels/spellen”.)
Het Engels is verrassend goed, hoewel ik uitspraken als “doing inventions” (als vernederlandsing van een uitvinding doen) of “everybody has its own city” (alsof mensen een voorwerp zijn) niet kan vergeven.
Ik heb járen later dus een tutorial website opgericht (Pandaqi Tutorials) met veel dezelfde onderwerpen (websitecode, gamecode, over gezondheid en je brein stimuleren), maar alles daarvoor heb ik helemaal opnieuw geschreven, en dat was maar goed ook.
Dus dit hele project kan weg.
Behalve dan een script dat ik toentertijd schreef als een soort “kerstfilm” (in plaats van saaie “kerstkaart”) om op te sturen naar anderen. Ik vind het best grappig, met een dronken Perkamentus en een Kerstman die domme dingen doet, maar ik snap helemaal waarom de rest van het gezin dit idee afwees xD
En ergens in het project was ook een to-do lijst verstopt. (Het is een chaos, daarom moet ik dit even opruimen.) Wat stond daarop? Wat waren mijn essentiële taken als tiener?
Nou, eh, een hele waslijst. De lijst is letterlijk meerdere pagina’s met allemaal uiteenlopende dingen die ik zou moeten leren, of doen, of proberen. (Van “leer beter hoofdrekenen” tot “leer een vechtsport” tot “schrijf dat ene verhaal”.)
Ja, lekker duidelijk al die notities. Onder de lijst staan ideeën voor projecten net zo duidelijk opgeschreven …
Spel met kabouters -> iets van A naar B brengen met behulp van… hun vaardigheden?
Levenspunten -> MMORPG over leven enzo
Wat is dat voor een idee? Waarom schreef ik dit op? Waar is, zeg maar, de andere 99% van wat het idee zou moeten voorstellen?
Er was nog veel te leren.
Project 2: The December Saga
Deze is uiteindelijk op dit blog gekomen enkele jaren geleden! Je kan het hier lezen: De December Kronieken
Een heel matig verhaal, maar omdat ik er nog een edit overheen heb gedaan is het prima te lezen en zitten er geen grote fouten in.
Deze kan dus weg.
Hoewel …
Waarom kan ik nooit eens normale structuur aanhouden!?
In ditzelfde project zitten óók:
- Twee ideeën voor een kaartspelletje
- Een leeg bestand genaamd “Blind Bluf” => ik had vast een geweldig idee dat ik daar wilde opschrijven, maar is er blijkbaar nooit van gekomen
- Een flard van een andere saga die ik wilde schrijven
- En de songtekst van een zelfbedacht liedje.
Dat liedje ken ik nog steeds, want ik heb er later een nieuwe tekst voor geschreven en de melodie is erg goed. De originele tekst is echt verschrikkelijk, mede omdat het totaal niet past op de melodie.
Die ideeën voor kaartspelletjes heb ik maar opgeslagen, wie weet. Het is wel interessant dat de eerste zin van de spellen “een combinatie van spades en rikken” is, wat beide spellen zijn die ik pas leerde kennen op de universiteit, dus ik moet Scrivener nog een stukje tijdens mijn eerste jaar van de studie hebben gebruikt.
Project 3: Defence
Ah, deze titel kan ik verklaren! Ik vond het liedje “In My Defence” van Queen mooi in die tijd. Tevens twijfelde ik constant of het nou met een “s” of een “c” was, en had blijkbaar besloten dat ik de “c” chiquer vond. Want dat is hoe taal werkt. Je kiest de spelling die jou uitkomt :p
Eindelijk een project dat vol zit met niets anders dan verhalen.
De eerste is “Le Conte de Fées”. Die heb ik ook een keer een update gegeven en op dit blog gepubliceerd!
Wederom, matig verhaal, wel goed leesbaar vanwege de update.
Het tweede is “De stoelgang van zaken”. Al in de eerste zin vraag ik mensen om respect vanwege de geweldige woordgrap xD Daarna begint het verhaal. Nou, ja, de drie pagina’s van het verhaal. Het gaat letterlijk over een stel stoelen, ze zijn oud en breken af, ze worden bijna bij het grofvuil gegooid, maar komen dan toch in een stoelenhemel.
Waarom ik in hemelsnaam hier een verhaaltje over wilde schrijven zal mij een raadsel blijven.
Het derde verhaal heet “Het getal van de luifel”. Het ging over een knusse winkelstraat, met één mysterieuze winkel (dichtgetimmerd, lang niet meer open geweest, etcetera) en het getal van de duivel op de luifel. Zoals je merkt baseerde ik al mijn verhaalkeuzes op slechte woordgrappen.
Het vierde verhaal heet “Een nieuw kerstverhaal”. Het heeft maar één zin: “5 Euro. Het was gewoon gebeurd. Vier schapen werden een heg in gesleurd.”
Nou, als dat geen zaadje is voor een meeslepend groots kerstverhaal, dan weet ik het ook niet meer.
Oh, oh, maar nu komen we bij een geweldig verhaal! Het heet “Het Beste Verhaal”. Ik schreef het voor een Nederlands opdracht, waarin we net hadden geleerd welke elementen een goed verhaal allemaal moet hebben. De opdracht was natuurlijk simpel: schrijf een A4tje en werk één van die elementen uit in een verhaal.
Ik dacht vanzelfsprekend: ik ga ze allemaal in dit verhaal stoppen en het dan belachelijk maken! En verrek, het werkte ook nog. Het zijn letterlijk een paar paragrafen waarin ik niet-zo-subtiel alle elementen van spanning toevoeg (informatie achterhouden, een patroon herhalen, onheilspellende zinnen, verrassing, etcetera).
Maar toen ik klaar was, moest de hele klas klappen. En één van de “stoere/hippe gasten” uit de klas, waar ik dus nooit iets mee te maken had en waar ik totaal niet bij hoorde, begon sindsdien eens in de zoveel tijd tegen mij over dat verhaal xD “Maar Henk was anders,” zeiden we dan tegen elkaar.
Maar ik ga het verhaal niet delen, want nu wil je héél graag weten hoe het gaat en wat die Henk ermee te maken heeft, en tja, informatie achterhouden is één van de elementen van een spannend verhaal :p
Het vijfde verhaal is “Twee mannen versus Twee mannen”. Ja, het is net zo goed als je zou denken op basis van de titel. Het zijn een paar pagina’s van mannen die elkaar achtervolgen, dingen stelen, een pistool richten … totdat blijkt dat ze simpelweg een nieuwe, hippe spelshow aan het spelen waren.
(De subtitel was “Lost Ink Drops #1”, wat een website is die ik toen maakte, in de hoop daar elke week een nieuw kort verhaal op te zetten. Verder dan deze #1 ben ik nooit gekomen.)
Het zesde verhaal is “Uitvinders Risi & Co”. Een verhaal over de mensen die tijd hebben uitgevonden. Op zich grappig idee, uitwerking natuurlijk héél matig en inconsistent. Het heeft vier hoofdstukken, maar is daadwerkelijk af gekomen, een van de eerste keren dat dat lukte.
En het laatste verhaal heet “Railvanger”. Want woordgrappen blijven een dingetje. Het was één van de eerste keren dat ik best een prima idee voor een boek had: drie verschillende (groepen) mensen willen allemaal, om een andere reden, naar het paleis middenin het land. Ze staan nu rond de grens.
Vervolgens krijg je dus een race waarin ze allemaal de eerste proberen te zijn, elkaar misschien tegenwerken, en je ontdekt waarom ze er zó graag heen willen en wat er staat te gebeuren.
Nou goed, nooit verder gekomen dan hoofdstuk drie.
Project 4: Poetry & Lyrics
Hèhè, eindelijk een titel die logisch lijkt …
… als de inhoud daadwerkelijk poetry en lyrics was geweest.
Beide elementen leken echt nérgens te vinden.
Maar toen kwam de Tiamo dubbelbluf!
Bestanden met titels als “to-do” hadden helemaal geen to-do lijst, ze hadden liedteksten en gedichten!
Daadwerkelijk liedteksten en gedichten
Het probleem is natuurlijk dat een stel akkoorden + tekst nogal zinloos is, want ik weet niet meer hoe het nummer daadwerkelijk ging.
Dus ik heb een flard van een droevig Sinterklaasnummer (“Een donkere nacht in Nederland”), ik heb een blok vol met niets anders dan de namen van akkoorden, en ik heb een nummer dat bijna de titel van “oudste volledige nummer van Tiamo” mag hebben.
Maar ik heb vooral héél veel losse Engelse teksten, die ik toentertijd waarschijnlijk heel diepzinnig en veelbelovend vond. Maar nu …
“_What a strange city to find yourself
What a strange way to find your friends
Can’t there be one way to hold what’s now
And lift it up_”
_“Nobody knows what dreams can lead us to
Nobody knows what hope can lead us through
And I guess I scared the hell out of you
When I said let me walk home with thou”_
Nou, ja, hoe verder je naar beneden scrolt hoe beter het wordt.
_I live too much in the future
I live too much in the past
Too much in what could happen
too much in what already has
I live too much in the future
I live too much in the past
In what I think should happen
in what I think should have_
Ik vond weer een oud nummer terug. Ook deze keer wist ik nog exact hoe het ging, dit is namelijk het alleroudste nummer van mijzelf, en ik vind het behoorlijk goed eigenlijk. Ik heb het gedicht “Do Not Stand At My Grave And Weep”, blijkbaar, als klein jochie op muziek gezet. Dus de tekst was deze keer ook al meteen perfect!
(Dit nummer moet op één van mijn volgende albums komen. Als alles goed gaat.)
En ik vond zo’n twintig bestaande nummers waarvan ik tekst/akkoorden had uitgezocht. Want dit komt nog uit de tijd dat er niet duizend websites waren waarop je dit makkelijk kon vinden! Ik moest het helemaal zelf doen. De goeie ouwe tijd. (Overigens speel ik ze nu terug, en ik heb bij enkele nummers grote fouten gemaakt met de akkoorden. Gelukkig wist ik dat zelf ook wel, want daar stond boven “akkoorden kloppen niet helemaal, dit is het beste dat ik heb”)
Overig
Daarnaast was er het idee voor een Sinterklaas kaartspel. Deze is daadwerkelijk afgekomen! Ik heb er toen een fysieke versie van besteld: De Gekleurde Pieten van Nederland.
Er stonden weer wat tutorials. Opnieuw voor ActionScript 3 (waarom zou ik dat twee keer opnieuw doen?), voor Pixel Art, en voor de DAME Editor (waarmee je, met behulp van tegels, werelden voor spellen kon designen). Allemaal in slecht Engels en zwaar verouderd, dus die gaan weg.
Eén tutorial ging over “how to write lyrics”, met baanbrekende stappen als “pak een pen en papier”, “begin met een titel”, “zoek voor elk woord dat je wilt gebruiken synoniemen op” (nee, alsjeblieft, doe dat niet), “het hoeft niet allemaal te rijmen; bijna-rijm is vaak mooier”, en “stel je schrijft een lied over kindermishandeling” (wat een voorbeeld om te gebruiken).
Eén bestand heet “Filotopics” (filosofische topics). Het bevat één vraag: “Hoe wordt je baas van de wereld?” Overduidelijk zijn er maar twee opties:
- Tijd kunnen beheersen
- Gedachten kunnen lezen (en eventueel beheersen)
Wat een inzicht. Dit had ik met de wereld moeten delen, in plaats van opschrijven in mijn privé filotopic :p
Ik had “De Club Tegen Alle Slechte TV Programma’s Dezer Dagen” opgericht. Enkele weken later was hij alweer ontmanteld, want hoewel iedereen de hekel aan slechte TV deelde, vonden ze de club ook wat overbodig.
Het bestand “HerfstvakantieTODO” bevatte alleen maar liedteksten. Het bestand “Second Varia” bevatte op onverklaarbare wijze de daadwerkelijke to-do lijst.
(Nee, wacht, dat kan ik verklaren. In een eerder Scrivener project vond ik het bestand “Varia” en daar sloeg het op “een aantal uiteenlopende gedachten”. Dus dit was blijkbaar de tweede keer dat ik een Varia maakte.)
Wat was de to-do lijst? Hetzelfde als de vorige keer: een hele onhaalbare waslijst aan taken en ideeën. Met helemaal onderaan “Go outside more often!!!!!!”
Beetje zielig, eigenlijk. Maar deze keer had ik verschillende taken met kleurstiften gemarkeerd (dat kan in Scrivener), dus het zag er op z’n minst cool uit.
En verder vond ik nog:
- Een script voor een campagnefilmpje toen we op school zogenaamd verkiezing hielden (voor Maatschappijleer)
- Nog een kaartspelidee, veel te ambitieus, had zelfs een backstory.
- Een verhaal getiteld “Zonderia” met als plot twist aan het einde dat het land van de ezels zou verdwijnen … en ze dus zonder i-a zouden zitten. Kwam niet verder dan hoofdstuk twee.
- Een hoop Sinterklaasgedichten van gedurende die tijd.
- De mysterieuze opmerking: “DRIE BIGGETJES KEUZEVERHAAL (om een punt te bewijzen)” Welk punt ik precies wilde bewijzen is niet duidelijk. Ik gok dat ik wilde laten zien hoe achterlijk de keuzes van de drie biggetjes (en/of de wolf) waren door er een keuzeverhaal van te maken.
- De tekst + akkoorden van een Christmas Medley die ik in de vierde klas deed. Het was twaalf minuten onafgebroken doorspelen terwijl ik alle bekende kerstnummers met elkaar verweefde. Het was een hit op school. Het was mijn creatieve hoogtepunt. Het was ook zo lang geleden dat ik de opname kwijt ben.
Project 5: Wanneer De Uil Komt
Zoals je misschien merkt, was ik heel erg titel georiënteerd. Ik bedacht een leuke woordgrap, of een coole titel, en dan begon ik doodleuk met schrijven zonder verder plan.
Deze titel was cool én had een goede afkorting (WDUK).
Het plan was om constant te zeggen dat iets wordt opgelost, of voorgoed zal veranderen, of beter wordt … “wanneer de uil komt”
Het enige probleem is dat ik tot hoofdstuk 10 kwam en toen nog steeds géén idee had waarom een Uil alles zou moeten veranderen, maar ik kon het ook niet langer uitstellen naar mijn idee, dus toen ben ik gewoon gestopt.
Maar toentertijd zag ik het als een succes. Ik was nog nooit verder gekomen dan hoofdstuk twee. Dit verhaal heeft negen hoofdstukken die niet verschrikkelijk zijn geschreven. Het was vooruitgang.
Project 6: The Life Saga
Deze stelde ik het langste uit, omdat ik wist dat het gigantisch was.
“De Levenssaga” was het eerste moment dat ik consistent korte verhalen kon schrijven (en afmaken!), die ook nog eens van acceptabele kwaliteit waren en een goed idee erachter hadden.
Inmiddels heb ik ook aangekondigd op het blog dat ik deze verhalen wil doorzetten en uitgeven, na een paar weken van updaten en aanpassen.
Maar je raadt al wat er is gebeurd: ik werkte jarenlang op en af aan dit project, dus alle andere dingen die ik toen deed zijn óók in dit project gekomen.
Dat maakt het wel veruit mijn meest interessante project. Ik zal de beste delen eruit halen.
Kat van Sinterklaas
Dit project bevat het originele script voor mijn grootse surprise voor mijn zusje: een interactief prentenboek, de eerste die ik ooit maakte.
Het werd uiteindelijk verrassend goed en ik heb het later uitgegeven: De Kat van Sinterklaas
Het is grappig hoe deze folder “GeheimProject” heet. En het is een klein wonder dat dit project überhaupt gemaakt is, laat staan zo goed werd. Want ik had nog nooit een prentenboek gemaakt, zeker geen interactieve, dus door het verhaal heen staan constant opmerkingen als “wat voor plaatje moet hier in hemelsnaam bij?!?!?” en “kan ik dit wel tekenen!?” en “moet hier een keuze!? welke dan!?”
Skills of Everyman
Hier wil ik het niet al te veel over hebben. Ik was dus enigszins geobsedeerd met vaardigheden leren en een goede, stoere man worden. Dus ik richtte een website op met artikelen over hoe je dat doet, van “duidelijk spreken” tot een “stevige handgreep” tot “tja, wees gewoon geen klootzak”
De website heeft maar een paar maanden online gestaan. Het was nooit echt goed of veelbelovend. Ik was het vergeten—of had het expres uit mijn geheugen gedrukt.
Maar ik vond al die artikelen weer terug en heb ze meteen weggegooid.
De skills die er daadwerkelijk toe doen ga je nooit leren door artikelen te lezen op een website.
De laatste to-do
Natuurlijk was er weer een to-do lijst. Het is eigenlijk heel deprimerend om terug te lezen, want hetzelfde patroon herhaalt zich jaar, na jaar, na jaar.
Ik heb zware gezondheidsproblemen. Mijn stem is weg, mijn lichaam doet altijd pijn, verschrikkelijk. En elke keer schrijf ik op “toch maar oefeningen blijven doen” of zelfs “toch maar nog méér tijd steken in gezondheid”. Het blijft maar doorgaan, ik blijf maar plannen (en vooral hopen) dat hard werken mij eindelijk laat functioneren en van de pijn afhelpt.
Het is nog nooit gebeurd. Als ik vandaag de dag zo’n to-do lijst zou maken, zou daar precies hetzelfde opstaan als 10-15 jaar geleden.
Het enige pluspuntje hier is dat deze laatste (meest recente) to-do lijst echt een stuk korter en overzichtelijker is, met doelen die daadwerkelijk haalbaar waren. Als je geluk had. En de planeten op één lijn stonden. En het volle maan was tijdens een schrikkeljaar terwijl de goden in een goed humeur waren.
Godot Engine
Ik vond een artikel met “huh wat is Godot?” en “hoe werkt het?” vol basic informatie over hoe dat programma werkte, dat ik op dat punt dus totaal niet kende en maar raar vond. (Het is gratis software om spellen mee te ontwikkelen.)
Inmiddels heb ik vele spellen uitgegeven met Godot, meegeschreven aan een boek erover, en zijn er nauwelijks meer geheimen voor mij. Ik zou het ook iedereen aanraden die spellen wil (leren) maken.
Maar toen was het allemaal nieuw. De simpelste dingen, die ik nu voorlief neem of met mijn ogen dicht kan, kregen een volle paragraaf aan uitleg.
De natuurnichten
Ja, deze naam achtervolgde mij jarenlang. Ik had een idee voor een grote fantasyreeks en ik noemde het " de natuurnichten", voordat ik erachter kwam dat nicht een term is voor homo en iedereen me uitlachte om de titel.
Daarna heette het “De Natuurneven”, maar eigenlijk is dat net zo’n matige titel.
Hoe dan ook, in dit document staan bijna honderd pagina’s vol met informatie over de wereld, de personages, het plot, dingen om niet te vergeten, etcetera.
Ik probeerde om te doen wat iedereen adviseerde: maak een plan, heb een structuur, denk na over je wereld voordat je begint.
Ik leerde dat het niet voor mij was. Ik heb denk ik een week, of twee, hieraan gewerkt. En toen ben ik gestopt omdat ik het saai en stom vond, zonder ook maar de eerste zin van het boek te schrijven.
Hoe dan ook, ik heb deze notities jaren geleden al gekopieerd naar mijn nieuwe folder voor dit project, want ik wil het wel daadwerkelijk een keer uitwerken. Maar de kans dat ik de notities teruglees en er nog iets mee doe is klein. Dan begin ik liever met een schone lei en mijn ervaring die ik als schrijver heb opgedaan.
Verdronken in ideeën
Je ziet dat hier het moment kwam dat ik écht consistent mijn werk bijhield en structureerde. Want er zijn tientallen bestanden vol ideeën, groot en klein, veelbelovend of niet.
En zo krijg je dus ideeën die niets meer zijn dan “online weerwolven” of “online wie is de mol”, maar ook ideeën die meerdere pagina’s in beslag nemen om in detail uit te leggen hoe je dan precies speelt, hoe alles heet, welke krachten je hebt, etcetera.
Het vervelende is natuurlijk dat je hier ooit best wat tijd in hebt gestoken, maar de kans dat ik er iets mee doe is nul komma nul. Inmiddels zijn mijn ideeën beter. Ik heb er al genoeg—nee, ik heb er al te veel.
Dus ik sla het alleen maar op omdat ik, eens in de zoveel tijd, herinner dat ik iets soortgelijks al had gedaan en dan terug wil lezen wat mijn oude onderzoek had opgeleverd. En zodat ik nog lang dit soort artikelen kan schrijven waarin ik fouten uit het verleden oprakel en uitlach :p
Eindelijk, de levenssaga
Alleen de eerste vier verhalen staan hier: De Uilen van Cora, De Muzikale Musketiers, De Pluizenaars, De Kanskeerders.
Daarna ben ik de verhalen los gaan schrijven in Word, en inmiddels dus als webpagina’s op een website. (Lang verhaal, is superhandig voor mij op alle manieren.)
(Grappig: blijkbaar vond ik het vroeger handiger om bestanden te kopiëren en dan leeg te halen zodat ik iets nieuws kon typen, in plaats van gewoon een leeg nieuw bestand aanmaken. Dus bijna alle bestanden hebben ergens wel een paragraaf van “De Decemberkronieken” die ik ben vergeten weg te halen xD Lees je het ene moment over pratende dieren die iets cools doen, het andere moment loopt Sinterklaas ineens de scene in. Ik ben zo, zo dom geweest vroeger met hoe ik dingen regelde.)
Tevens zijn deze verhalen niet allemaal af. Maar zoals ik al zei: dit was toen een grote vooruitgang in mijn ogen. Meerdere korte verhalen! Af of grotendeels af! En ze zijn met elkaar verbonden!
Inmiddels zijn deze verhalen dus allang geüpdatet en verbeterd op een andere plek. Wél vond ik de originele notities en ideeën terug, wat op zich leuk is, maar ik had gehoopt dat het méér zou helpen (want ik heb wat vragen over een paar verhalen en waarom ik in hemelsnaam een bepaalde keuze had gemaakt).
We zullen het nooit weten. Ik moet de keuzes maken voor de verhalen die mij nu het beste lijken.
Conclusie
Gemengde gevoelens, zoals altijd.
Enerzijds heel verdrietig hoe ik al die jaren eigenlijk dezelfde dingen wilde (betere gezondheid, stem terug, zinvolle vaardigheden leren in mijn zomervakantie) maar het nooit bereikte.
Anderzijds grappig om terug te zien en een herinnering dat ik inmiddels op alle manieren zwaar ben gegroeid: van schrijfvaardigheid, tot gezonde leefstijl, tot opgeruimd en gestructureerd werken.
Heel veel kleine zinnetjes die ik terugvond zijn uiteindelijk waarheid geworden. Zoals die opmerking dat ik “Godot toch maar een kans moet geven, Jan is er enthousiast over” (dat is de persoon die mij uit alle macht overtuigde om dat programma te kiezen, in plaats van het programma dat ik al kende) of “is het niet veel leuker als alle korte verhalen samen een groter verhaal vormen?” (wat ik uiteindelijk heb gedaan voor de levenssaga, en wat één van de belangrijkste ingrediënten is geworden)
Veel herinneringen aan wat een rare gast ik vroeger was. (Nog steeds, maar minder.) Zoals die club tegen de slechte TV-programma’s waar niemand zin in had. Ik vond chats (MSN-gesprekken, moet je nagaan) waarin ik urenlang complete onzin liep te kletsen met iemand.
Ik heb, repeatedly, vrienden cadeau’s gegeven op hun verjaardagsfeest die rechtstreeks uit onze doos “hé deze spullen hebben we nog over” kwamen, want ik had geen geld voor een echt cadeau. (Ik heb een meisje dat ik leuk vond daardoor een Bumba paraplu moeten geven voor haar verjaardag xD En ik mezelf maar afvragen waarom ze niet zo geïnteresseerd was in mij.)
Deze projecten beslaan zo’n beetje alles dat ik heb gedaan op de middelbare school (en dus eerste jaar studie). Als het op te schrijven was, deed ik dat, in Scrivener. Zonder enige structuur, natuurlijk.
Nu kan de trial version van Scrivener weer van mijn computer. Al die projecten kunnen weg. Scheelt ruimte op mijn computer en in mijn hoofd. Hopelijk geeft dit de boodschap aan het universum dat ik klaar ben met het verleden en nu wel eens een professioneel succesje wil hebben met mijn schrijfwerk.
Ik twijfel er vaak over, maar na momenten als deze weet ik zeker dat mijn huidige boeken lichtjaren beter zijn dan vroeger :p
En anders zeggen we: “What you gotta know, is that doing inventions is the way forward, because everyone has its own city.” ~Natuurnichten, hoofdstuk 2