De vorige twee maanden volgden hetzelfde patroon: praktisch niks gedaan, maar richting het einde van de maand toch ergens motivatie gevonden om ergens aan te werken.
Toen ik deze maand begon, probeerde ik dat natuurlijk door te zetten. Maar tegelijkertijd moest ik waken om niet terug te vallen in oude gewoontes. (Veel te veel werken aan dingen met hoge verwachtingen, niet genoeg tijd geven aan mijn gezondheidsproblemen omdat ik met mijn hoofd te veel bij het werk zit.)
Dus ik probeerde expres mezelf te stoppen na één of twee uur werken, zelfs in het zeldzame geval dat ik nog meer motivatie of energie had.
Zodoende is deze maand wel degelijk consistent productief geweest, maar op een laag pitje.
Week 1
Vorige maand sprak ik over twee kleine spelletjes die ik wilde uitvogelen. De eerste daarvan heb ik helemaal afgemaakt deze eerste week: Pirate Riddlebeard
Het is echt een supersimpel spel. De website maakt een kaart (die je overneemt op een leeg papier) en geeft elke speler 1-3 hints over waar de schat ligt (die je overneemt op je eigen papiertje). Vervolgens mag je elke beurt (op een bepaalde manier) vragen stellen aan de rest om zodoende als eerste alle hints te achterhalen en dus de schat te vinden.
De tekeningen heb ik in een uur in elkaar geflanst. Het spelelement is ook niet overdreven vaak getest, want daar heb ik geen energie voor. Dus ik hoop maar dat mensen er niet te veel van verwachten.
Het tweede idee is … onderweg. Maar zoals ik zei: ik wil mezelf niet overwerken. En de Eerste Regel van Tiamo kwam weer om de hoek kijken: het universum is tegen mij en gooide wat grote problemen op met dit idee. Dus ik weet niet of dit nog iets wordt.
Als laatste was ik nog bezig met verbeteringen aan die spellen die door een andere website waren overgekocht. Er was één verbetering die ik maar niet kon uitvogelen: een betere tutorial die nieuwe spelers leert hoe het spel werkt.
Ik maak namelijk spellen voor groepen (die je dus samen op de bank, of samen achter hetzelfde toetsenbord, kan spelen) en met iets van diepgang. Dat botst nogal met de wens om het spel extreem toegankelijk te maken en iedereen direct te laten spelen (of je nou in je eentje bent of met z’n vieren).
Zo moeten alle spelers hun eigen unieke knopjes te zien krijgen. Dat kost heel veel ruimte op het scherm.
Maar andere dingen zijn universeel—zoals hoe je het spel wint—dus die moet dan maar één keer worden getoond, op een goed moment, aan alle spelers tegelijk.
Het spel draait helemaal om het gooien van ballen tegen je tegenstanders … maar om uit te leggen hoe je precies kracht en effect krijgt, heb je wel zoveel tekst nodig, dat ik zeker weet dat niemand dat gaat lezen.
Hoe los je dat allemaal op? Een grote vraag waarop ik het antwoord niet weet. Ik heb maar mijn best gedaan met kleine verbeteringen links en rechts: geen taalafhankelijkheid, pas iets aanleren als ik denk dat de speler het nodig heeft, een speciaal eerste level waar je precies de basisskills nodig hebt om te functioneren.
(De echte oplossing was: het spel van oorsprong anders ontwerpen. Maar dat kan nu natuurlijk niet meer. Ik heb wel een plan liggen voor een soort “deel 2” of “deluxe edition” met al die verbeteringen vanaf het begin, maar ik weet niet of en wanneer ik die ga maken. Ben nu al zó veel tijd en energie kwijt met de originele versie!)
Week 2
Vorige maand sprak ik over een jongerenroman (over o.a. klimaatverandering) die allang af was, maar nog een tweede versie moest krijgen voordat ik hem wilde uitgeven.
Ik vond het hoog tijd dat te doen. Dus ik heb vooral mijn oude werk en notities teruggelezen, mezelf achter de oren gekrabd bij een heel aantal stukken, en geprobeerd al die fouten op te lossen. Uiteindelijk denk ik dat het een prima boek is, niet geweldig, en heb ik het maar uitgegeven.
Dit klinkt allemaal misschien extreem nonchalant. Maar kunstenaars zijn perfectionisten. De enige manier waarop iets ooit wordt afgemaakt en gepubliceerd, is als je op een gegeven moment tegen jezelf zegt: “schijt aan alles, het moet maar zo, ik ga op die knop drukken”
En dan doe je de ogen dicht en klikt snel op de uitgeefknop voordat je op andere gedachten kan komen :p Want diep van binnen weet je dat je na maanden werk en vele versies wel genoeg tijd erin hebt gestoken.
Dit is het boek waarover ik praat: Als dit huis straks overstroomt
Week 3
Er was nog een ander project dat ik in de zomer wilde lanceren. Een computerspel dat ook gewoon 95% af is en dat gaat over toeristen en op vakantie gaan. Maar als ik realistisch ben …
… ik zie het niet lukken om dat spel helemaal netjes af te maken voordat de vakantieperiode alweer voorbij is. En nu een paar weken eraan werken om vervolgens als mosterd na de maaltijd ergens in September dat spel uit te brengen op het ergst mogelijke moment voelt niet geweldig.
Dus na lang innerlijk beraad—ook wel eindeloos twijfelen en piekeren—besloot ik dat we die een jaartje moeten doorschuiven :/
Toen realiseerde ik dat een ander boek bestond, van iets langer geleden, dat praktisch 100% af was. Dus ik heb dat teruggelezen, verbeterd waar mogelijk, een voorkant en wat algemene tekeningen gegeven, en toen gepubliceerd.
Ik praat hier over een project genaamd “De Levenssaga”.
Wederom klinkt dit nonchalant, maar dit project was echt helemaal af op alle mogelijke manieren.
Toen ik het jaren geleden schreef was ik simpelweg nog niet bekend met dingen in eigen beheer uitgeven én had ik de vage hoop dat een uitgeverij dit wel zou oppikken ooit. Ik was jong en naïef. Ik zat nog op de studie, dus ik had ook weinig tijd om hieraan te besteden. (Als je de achtergrond van het project leest, begrijp je ook waarom dit project nogal onverkoopbaar is aan uitgeverijen.)
Toen ging ik editen … en realiseerde ik dat dit niet één boek moet zijn.
Het idee was leuk. De wereld heeft 8 grote tijdperken, dus elke bundel krijg je één verhaal uit elk tijdperk. Het enige probleem is dat ik mijn notities net teruglas en sowieso het aantal tijdperken al had opgehoogd naar 10 en daar soort van vrede mee had gesloten toentertijd.
Dus er is werkelijk geen enkele reden om een kinderboek met acht korte verhalen van bijna 500 pagina’s uit te brengen :p
(Soms als ik dingen opschrijf besef ik ineens hoe achterlijk mijn keuzes van vroeger waren. En hoe ik daar weinig van heb geleerd, lijkt het.)
Zelfs als ik het opsplits in 4 verhalen per bundel is het aan de lange kant van het spectrum: 250 pagina’s, 60,000 woorden, ook niet echt een typisch kinderboek.
En, tja, 10 tijdperken + 8 verhalen kan je ook niet in 3 of 4 bundels opsplitsen.
Lekker handig, Tiamo, lekker handig.
De enige optie is om er twee verhalen bij te schrijven en het dan op te splitsen in vijf bundels. (Twee verhalen per boek. Vijf bundels = tien verhalen, tien tijdperken.)
En hoewel het eerst een absurde optie leek … heb ik uiteindelijk hiervoor gekozen. Hear me out, hear me out.
Het is een voorspelbare, consistente, zinvolle structuur. Elk boek is twee verhalen. Elk boek heeft daardoor een titel waarbij ik een leuke term uit elk verhaal pak en er een ampersand (&) tussen zet.
Elke vijf boeken heb je één verhaal per tijdperk gehad: __een soort van hele levenscyclus.
Elk boek wordt de gemiddelde lengte van een kinderboek: 30,000 woorden.
Sterker nog, voor iedereen die dit artikel niet heeft gelezen, kan ik doen alsof er een filosofische gedachte achter zit: elk leven heeft een ander nodig, daarom twee verhalen per bundel (of zoiets, we verzinnen nog wel wat).
Dus hier komen alvast de namen van alle delen. De bijbehorende pagina’s verschijnen zodra ze (bijna) zijn gepubliceerd.
- De Levenssaga 1: Pluizenaars & Dierengoden
- De Levenssaga 2: Kanskeerders & Uilenbezorgers
- De Levenssaga 3: Schildpadden & Schaduwsluipers
- De Levenssaga 4: Dromenspelers & Tijdverdelers
- De Levenssaga 5: Musketiers & Planetiers
Het afmaken gaat hierdoor wel langer duren, want ik moet dus nog twee extra verhalen schrijven. Maar dit is de reden waarom ik dit project ooit begon: die verhalen zijn kort en losstaand, dus het is geen hele grote opgave en ik kan er goed motivatie voor vinden.
Week 4
Het was weer keuzetijd. Ik had …
- Een jongerenroman die half af was.
- Twee computerspelletjes die slechts kleine aanpassingen nodig hebben én vooral wat testsessies met andere spelers
- Die “betere” versies van Pirate Riddlebeard om te maken.
Ik heb deze maand al letterlijk 250,000 woorden geëdit. Nog meer schrijven vond ik wat ver gaan.
Dus ik ging voor de varianten op Pirate Riddlebeard. Mede omdat ze relatief snel te maken zijn, en tegelijkertijd veel opleveren. (Een hele rits spellen erbij op mijn website, waarvan ik weet dat het basismechanisme werkt en code kan kopiëren, een soort van “bundel” deductiespellen.)
Dat betekent dat ik nu het spel Pirate Drawingbeard af heb. En een begin aan Pirate Spacebeard :p
Daarnaast had ik al sinds eind vorige maand héél veel last van mijn rechterheup. Het kwam ineens. Het is niet alsof ik me heb verstapt of ben gevallen of iets dergelijks. En zoals altijd dacht ik er weinig van: spierpijn, verkeerd geslapen, weet ik het. Gaat wel weg.
Nou, het ging niet weg. Het werd steeds erger en erger. Tot het punt dat ik deze week een paar dagen nauwelijks kon slapen of concentreren omdat mijn hele rechterbeen leek af te sterven. Heel, heel pijnlijk.
Dus met wat tegenzin heb ik toen toch maar de huisarts ingeschakeld om te kijken wat er aan de hand is. Begin volgende maand krijg ik mijn antwoord. Hopelijk is het niet het dringende advies om een paar maanden stil te zitten en mijn been te laten rusten :p
Conclusie
Ik probeer langzaam al die 99% afgemaakte projecten helemaal af te maken. Het gevoel van iets eindelijk publiceren is geweldig. Het gevoel daarvóór, van terugkomen bij een oud project en moeten uitvogelen wat er in hemelsnaam aan de hand was dat je bent gestopt, is echter verschrikkelijk.
Maar stukje bij beetje komen we er wel. Zoals ik een maand geleden al aangaf: het zal vooral om schrijfprojecten gaan, want dat is voor mij consistent haalbaar (met mijn gezondheid en dergelijke). Muziekprojecten en spellen zijn een veel groter twijfelgeval, elke dag opnieuw.
Daarnaast heb ik dus een rare diepe interesse opgebouwd in die “deductie bordspellen”. Ik hoop maar dat het geen verspilde tijd is. Geef het nog een maand en ik denk dat het wel weer is overgewaaid.
Mijn gezondheid blijft matig, dus verwacht geen volgend album de komende maand of iets anders groots. (Hoe graag ik het ook wil opnemen!)
Ik probeer vooral die Levenssaga helemaal af te krijgen. Hoe meer ik teruglas (en verbeterde), hoe meer ik zeker was dat er op de lange termijn iets in zat, maar dan moest ik het nu goed opzetten.
Zodoende ben ik een paar dagen kwijt geweest aan een kaart maken van die wereld, een algemene tijdlijn, en meer. Zodra de saga 10+ korte verhalen heeft, wil je niet jezelf constant gaan tegenspreken, of lang moeten zoeken naar wat je ook alweer in verhaal 3 hebt gezegd over een of ander karakter.
(Ik heb toentertijd echt goed onderzoek gedaan en slimme keuzes gemaakt, maar mijn schrijfvaardigheid bleef steken, wat niet gek is op je vijftiende. Dus die kaart, die tijdlijn, het zit allemaal goed in elkaar en is een mooie variant op hoe leven op aarde echt is ontstaan. Nu moet ik alleen de verhalen nog naar hetzelfde niveau brengen.)
Daarnaast ben ik nu van plan om een paar musicals, die ik vroeger heb geschreven, om te zetten in boekvorm en uit te geven. Weer van die dingen die vaak meer dan 80% af waren.
(Hoewel dit wel meer werk kost, want het is een trilogie aan musicals. En ik las net het script van de eerste terug … en laat ik het zo zeggen: in mijn herinnering was het stukken beter :p)
Maar we zullen zien wat de komende maand brengt. Hopelijk niet al te veel ellendig hete dagen, want dan functioneer ik niet meer.
