Na het (eindelijk) kijken van WandaVision was het natuurlijk tijd voor de volgende serie van deze Marvelfase: Loki. (Je snapt wel dat je de komende tijd ook dingen over de andere series en films van de laatste jaren kan verwachten.)
Hoewel ik bij WandaVision al enigszins wist waarover het ging, had ik bij Loki werkelijk géén idee. Ik had alleen vaag meegekregen dat er iets met een supermarkt was en een of ander raar bedrijf.
En toch, ondanks het gebrek aan verwachtingen, was deze serie totaal niet wat ik verwachtte :p
Ik geef het 8 uit 10 sterren.
Wat is het idee?
In de laatste Avengers film wordt er gespeeld met tijd. Eén van de dingen die verandert is dat Loki de Tesseract (een belangrijk, krachtig voorwerp) steelt en ontsnapt, in plaats van dat hij wordt opgepakt zoals in het originele verhaal.
Dit was niet de bedoeling. Zo hoorde het verhaal niet te gaan. Dit maakt de “Sacred Timeline” kapot.
Dus komt een organisatie achter hem aan om hem op te pakken en weg te halen uit de tijdlijn. De TVA: Time Variance Authority.
Loki wil natuurlijk niet zomaar worden verwijderd van de wereld. Dus in ruil voor zijn leven gaat hij met hen samenwerken om een grotere vis te vangen.
De hele serie gaat over deze bijzondere organisatie, terwijl je steeds meer ontdekt over wat er gaande is en hoe belangrijk Loki in het geheel is, totdat het eindigt op een wel heel grote onthulling.
Wat vond ik goed?
Net zoals ik bij WandaVision aanstipte, houd ik gewoon van verhalen met een bijzonder idee erachter waar ze vol voor gaan.
Ze hadden makkelijk iets kunnen doen dat simpeler en veiliger was. Ga terug in de tijd en doe een serie over de “stoute avonturen” van Loki toen hij nog op Asgard was. Vind een of andere matige verklaring waarom hij nog leeft en ga vervolgens door alsof er niks is gebeurd.
Maar dat deden ze niet. Ze bedachten een hele organisatie met alles erop en eraan, bijzondere plekken en verhaallijnen over tijd, en een (in mijn ogen) acceptabele en slimme reden waarom Loki alsnog leeft.
(Ook houd ik van verhalen die over meerdere afleveringen gaan, in plaats van dat elke aflevering op zichzelf staat en soort van “reset” aan het einde. Maar dat is sowieso al jarenlang een trend bij TV series, dus dat is niet per se uniek aan deze serie.)
En als je slim bent met je insteek, en je gaat er helemaal voor, dan is het allemaal geloofwaardig en ga je er als kijker in mee. Dan verandert het van raar en onverwacht, naar interessant en meeslepend.
(Want op het eerste gezicht is de insteek van deze serie nogal apart. Een of ander bureaucratisch bedrijf dat blijkbaar al onze tijdlijnen regelt, maar waar we nooit van gehoord hebben en die nog grotendeels met verouderde kantoorartikelen werkt? En dat moet dan een serie over Loki worden?)
De meeste ideeën (of “slimmigheden”) die de serie gebruikt vond ik interessant, in plaats van een moment om met mijn ogen te rollen. Een voorbeeld voor als je de serie al hebt gezien: het idee van “hiding in apocalypses”.
En dat is uiteindelijk toch wat je in eerste instantie van een verhaal vraagt: iets om je interesse vast te houden. (Dingen zoals emotionele impact of diepgaand thema hebben lagere prioriteit. Want als een verhaal niet interessant is, stopt iemand met kijken/lezen, dus dan maken alle andere dingen geen reet meer uit. Die gaan toch nooit worden gezien.)
Daarnaast was het acteerwerk goed, de visuele effecten geweldig, de individuele afleveringen op een goed tempo en met fijne afwisseling tussen actie en rustige momenten. Als schrijver weet ik hoe ongelofelijk lastig het is om altijd een goed tempo erin te houden, altijd een reden te vinden voor actie, zelfs in de meest bijzondere verhalen. Ik had het idee dat het in deze serie goed lukte.
De muziek wil ik in het bijzonder aanstippen. Het viel me elke aflevering wel een keer op hoe goed ik alle muziek vond 🙂
Wat ik minder vond
Het begin van de serie is erg … langzaam. Ik snap waarom ze het doen, ik snap dat er later geen goed moment voor is, maar dat verandert niet dat de hele eerste aflevering meer als een soort spreekbeurt voelt. Een soort “last week on Loki”, maar dan jammer genoeg veertig minuten lang.
Ik twijfel nog steeds of dit nog goed of slecht is.
Bijna alle Marvel series doen dit: langzaam beginnen en opbouwen zodat je er uiteindelijk iets voor terugkrijgt.
Zelfs de oudere series, zoals Daredevil, begonnen vaak met enkele afleveringen waarin weinig echt gebeurt. Dat je jezelf afvraagt of je wel verder wilt kijken, of het niet sneller kan. Maar dan blijken tijdens de climax al die eerdere afleveringen cruciaal.
Wat ik enerzijds grappig vind, want veel mensen vinden het leuk om alles van Marvel weg te zetten als “popcornvermaak” of “zonder diepgang”, terwijl ze dus consistent voor matige beginnetjes omdat ze daarmee later diepgang kunnen bereiken. (Niet dat ik Marvel nou zie als literaire klassiekers die ons leven veranderen, maar slecht of oppervlakkig is het geenszins.)
Daarbuiten schaalt de serie wel héél snel op naar een belachelijk grote schaal richting het einde. Iets meer opbouw was fijn geweest. Want toen ik het einde zag, wist ik nu niet wat ik ervan moest maken, voelde het vooral … raar. En pas toen ik er iets langer over nadacht en wat dingen opzocht, besefte ik wat het betekende en dat ik waarschijnlijk “oh shit de wereld gaat eraan” had moeten voelen.
Iemand van de editing was tevens dolblij dat diegene had ontdekt hoe “color grading” werkt. Het had ietsje minder gemogen. Zeker op mijn oude slechte laptopscherm was de serie soms erg donker of raar gekleurd, waardoor ik moeilijk kon zien wat er gebeurde.
En het verbaast me altijd hoe ongelofelijk lang de credits zijn en hoeveel tijd ze daarin steken met montages van foto’s, animaties, etcetera. Niet per se een minpunt, heb gewoon het idee dat er een betere manier moet zijn om dit te doen.
Conclusie
Weer een lekker korte serie die een bijzondere opzet geslaagd uitwerkt. Alle facetten zijn op z’n minst goed, de muziek vond ik geweldig. Ik stoorde me slechts aan een langzaam begin dat ineens versnelt naar een onverwacht groots einde.
Ben benieuwd naar seizoen twee en wat ze dan in hemelsnaam doen. Ik hoop dat ze weer durven iets compleet anders te bedenken.
