De afgelopen twee maanden refereerde ik steeds naar een mysterieus boek dat ik schreef voor een schrijfwedstrijd.
Aangezien er natuurlijk regels zitten aan zo’n wedstrijd, kan ik er ook niet al te veel van delen. (Ik kan niet de eerste hoofdstukken online zetten als voorproefje, bijvoorbeeld.)
Maar ik kan natuurlijk wel even foto’s maken van de proefdruk en er ietsje meer over vertellen 🙂
(In eerste instantie had ik deze foto’s via WhatsApp naar mezelf gestuurd. Maar die comprimeren de foto’s zo agressief dat het gewoon niet eens meer léék op het echte exemplaar. Dus nu heb ik het naar mezelf gemaild, like the old days :p)
Op de achterkant kan je lezen (in één of twee zinnen) wat het idee van elk eiland is en daarmee het idee van het boek. Ik denk dat de marketing nog een stuk sterker kan, maar dit is al behoorlijk kort maar krachtig voor zo’n groot boek.
(Het heeft letterlijk vijf verhaallijnen die constant door elkaar heen gaan. En zoals je ziet is het niet per se een dun boek, maar dat is nooit bij fantasy. Ik denk niet dat het handig is om alleen een deel van de eilanden te noemen in de marketing, of alleen de eerste, of om de speciale magie op elk eiland helemáál weg te laten. Zo’n opsomming, zo’n rijtje, lijkt me toch het sterkst.)
Het “design” van de omslag heb ik in vijf minuten bij elkaar gegooid, want ik wilde niet langer wachten voordat ik de proefdruk kreeg. (Dat duurt altijd verschrikkelijk lang om één zo’n exemplaar te laten drukken en bezorgen.)
Maar ik moet zeggen dat het best een prima basis is en ik begin eraan op te warmen.
Het heeft een groenblauw kleurenschema. Een lettertype dat me vaag doet denken aan piraten (wat thematisch is, gezien de eilanden) maar niet te veel. Een zandtextuur op de achtergrond. Een tweede lettertype dat veel meer abstract en “sci-fi” is. Dat heeft ook een reden als je het boek leest.
De binnenkant volgt de regels van de wedstrijd. Dat was een beetje dom, want zoals je ziet is er te weinig witruimte aan de zijkanten. (De tekst loopt te ver door, maakt het moeilijk om te lezen zonder het boek heel ver open te trekken.)
En er zijn geen paginanummers xD Had ik al gezegd dat ik haast had met de proefdruk?
Maar dat zijn slechts kleine probleempjes. Je kan het prima lezen. Mijn zusje heeft dat dan ook gedaan: binnen vijf dagen had ze het uit. Wat geen kleine prestatie is, aangezien het 110,000 woorden omvat.
Ze was er positief over! Een paar raadsels in het boek waren niet té simpel (waardoor je meteen wist wat het moest voorstellen), maar ook niet zo moeilijk dat ze er uiteindelijk alsnog nooit achter kwam. Het feit dat ze er zo snel doorheen ging zegt enerzijds iets over hoeveel zij leest, maar anderzijds ook iets over hoe vloeiend het loopt en hoe interessant het is.
Als ik zelf stukken teruglees, ben ik verbaasd over hoeveel spelfouten er nog in zitten. Die zie je toch altijd veel sneller op papier dan op een scherm. Ik dacht dat er nul spel- of grammaticafouten waren, maar het gaat eerder richting de vijftig in het hele boek.
Het bevestigt ook wat ik al dacht: het boek is echt wel sterk op veel punten, maar enkele andere verhaallijnen of ideeën ben ik op een gegeven moment gewoon … vergeten. Of ze kregen om een andere reden minder aandacht, waardoor het nu maar halfbakken in het verhaal zit.
(Iets wat ik vaak bekritiseer in andere boeken: gemiste kansen en maar half uitgewerkte ideeën. Dus dat vind ik blijkbaar belangrijk, maar het is ook moeilijk, want je wil het verhaal niet eindeloos uitrekken. Het tempo moet erin blijven, zonder dat je dingen overslaat of er gehaast doorheen rent.)
Daarvoor hebben we natuurlijk de tweede versie: overduidelijke fouten oplossen, en alle belangrijke onderdelen vinden en die sterker maken.
Conclusie? Een afgemaakt boek. Veruit het best geschreven en geplot van al mijn werk tot nog toe. Bevat zelfs een trucje of twee dat ik nog nooit eerder in boeken heb gezien … maar dat verklap ik niet.
Heeft me toch enthousiaster gemaakt om dit jaar meer verhalen te schrijven, omdat ik nu weet dat ze afkomen en dat ze van goede kwaliteit kunnen zijn.
(Heeft me ook overtuigd dat ik het idee van “reeksen” even achterwege moet laten en bij één op zichzelf staand boek moet blijven. Het is al lastig zat om een verhaal in 120,000 woorden uit te denken en twee maanden motivatie te houden. Als je een verhaal verspreid over 500,000 woorden moet schrijven en volgen, over een periode van minstens een jaar of twee, wordt het een berg die ik nog niet durf te beklimmen.)
We zullen zien of het iets oplevert bij de wedstrijd. Zo niet, geef ik het natuurlijk gewoon zelf uit, met een voorkant/marketing waar ik veel langer dan vijf minuten aan heb besteed :p
