Januari was behoorlijk onder controle. Februari ging een iets andere richting in, maar nog steeds redelijk volgens plan. Maar Maart? Dat is waar het misging :p
Op 1 Maart werd ik wakker met het gevoel alsof ik een griep te pakken had. Maar door mijn gezondheidsproblemen word ik nooit wakker met een goed gevoel, dus ik negeerde het, ben opgestaan, heb gewerkt, heb gesport, maar het werd niet minder.
Toen gebeurden er twee dingen: tijdens het sporten krakte ik door mijn enkel heen en een dag later bleek ik Corona te hebben. Needless to say, productiviteit was op z’n laagste punt in tijden. Mijn leven bestaat uit sporten en dingen maken, dus als ik het allebei niet (echt) kan doen, vind ik dat—eh—niet geweldig.
Dit was het plan voordat de maand begon:
- Schrijf dat boek af. (Nog zo’n twee weken elke dag schrijven.)
- Maak en publiceer mijn volgende EP. (Dat album dat voor vorige maand stond gepland. Waarvan de teksten en akkoorden al een maand op m’n muziekwebsite staan :p Dit werd naar achter geschoven, aangezien mijn stem dus een week of twee klonk alsof ik een kettingroker was.)
- Een tijd geleden zijn twee van mijn spellen gekocht door een spellenwebsite. Ze hadden gevraagd om een hoop aanpassingen en verbeteringen voordat ze deze wilden lanceren, dus die ga ik doorvoeren.
- Mijn eerste “hypercasual game” maken. Deze zal iets langer duren, omdat ik de onderliggende systemen voor zulke spellen nog moet maken. (Bijvoorbeeld: als je doodgaat, kan je een advertentie kijken om verder te spelen. Hoe verder je komt, hoe meer muntjes je spaart, waarmee je coole extra dingen kan vrijspelen.) Daarna kan ik dit systeem in alle volgende spellen gebruiken.
- Dat spel van vorige maand, opgestart om te oefenen met 3D modelleren, uitgeven.*
(*Ik heb een systeem geschreven waarmee ik vanaf nu heel makkelijk “uitbreidingen” kan maken voor spellen. Dit met het doel om zo snel mogelijk een spel af te kunnen maken en aan spelers te geven, maar tegelijkertijd de optie open te houden om het uit te breiden en meer ideeën toe te voegen, afhankelijk van de interesse. Dus het wordt uitgegeven, maar dat is alleen het basisspel en één uitbreiding.
Een beetje zoals bordspellen het doen. Je hebt het simpele basisspel gekocht en wilt meer? Uitbreiding! Maar als je het niet zó geweldig vond, dan heb je ook geen geld of tijd verspild aan allemaal extra inhoud, en laat je die uitbreidingen voor wat ze zijn.)
Nou, laten we eens kijken hoeveel daarvan terecht is gekomen.
Ik moet zeggen dat, door de verschuivingen in mijn planning, er redelijk wat tijd “vrij” was gekomen in Maart. Veel van de dingen hierboven kosten niet veel tijd of zijn dus al zo goed als gedaan.
Natuurlijk was mijn instinct om dan iets van April terug te halen, maar die drang heb ik onderdrukt. In plaats daarvan wilde ik iets nieuws proberen.
Al sinds mensenheugenis ( = sinds mijn middelbare schooltijd) werk ik elke dag in de week. Weekend bestaat niet echt voor mij. Het probleem is dat ik inmiddels geen jonge jongen meer ben met eindeloze energie en passie, ik merk dat ik tegen het einde van de week steeds langzamer en langzamer werk, steeds minder creatieve oplossingen vind.
Op dat soort momenten zijn er altijd van die gedachtes als “urgh kan ik nu niet even een dagje aan iets anders werken”. Ik wil nog steeds heel graag dingen maken, gewoon niet zeven dagen in de week hetzelfde.
Dus wat was het plan? Zaterdag en zondag doe ik iets rustiger aan, werk aan iets anders dan mijn hoofdproject waaraan ik door de week werk. Dat kan een liedje zijn, een kort verhaal, een spelletje dat je in twee dagen kan maken. Gewoon iets wat in mijn hoofd ronddoolt, zich constant opdringt en zegt “hé, ga mij eens maken”, maar wat ik steeds onderdruk om mezelf te laten focussen op het hoofdproject. Want ja, dat onderdrukken van wat je eigenlijk nu wilt doen, kost ook eindeloos veel energie.
Week 1
Eerste paar dagen dus kwijt. (Wel een hoop kleine dingetjes gedaan voor projecten links en rechts, maar ik had zo’n pijn dat ik het niet voor elkaar kreeg lange tijd te focussen op de écht grote problemen of taken.)
Dat 3D spel was nu in een “uitgeefbare” staat, dus ik hoefde er even niet aan te werken. (Nu kwam het aan op anderen laten testen en even afstand nemen.) Ook ben ik begonnen met dingen erover plaatsen op o.a. Twitter, onder de naam “Bellyboinkers”, dus zo zal ik het vanaf nu noemen.
(Als je op die term zoekt, vind je direct mijn tweets en niets anders, en dat is precies wat je wilt 🙂 )
Ik kreeg wat feedback binnen op mijn laatste poging tot een album, maakte de laatste aanpassingen, en plaatste het online.
Dus toen gingen we weer schrijven. (En na een paar uur schrijven de rest van de dag die verbeteringen doorvoeren aan de overgekochte spellen.)
Ik was gestopt op een moment dat mij logisch leek: het kantelpunt in het verhaal. We zijn nu klaar met de opbouw en de weg ernaartoe, nu komt de lange climax en de afronding van al die opbouw.
Maar ik was daar ook gestopt omdat ik géén idee had hoe ik het beste verder kon. De afgelopen twee weken (waarin ik afstand nam) hadden wel links en rechts ideeën gegenereerd, sterke mogelijkheden in bepaalde verhaallijnen, maar nog geen sluitend einde.
Dus ik gaf mezelf één dag om mijn notities te verzamelen en iets van een plan richting het einde te bedenken. (Een A4tje met een lijst punten die in grote lijnen het verhaal aangeven.) Daarna ben ik weer gaan schrijven, hoofdstuk voor hoofdstuk, wat mij op dat moment het beste leek.
Als eerste “weekendproject” maakte ik een heel simpel spelidee dat ik laatste bedacht. Je speelt een versimpeld potje voetbal (spelers zijn een cirkel, er is een bal, je moet scoren) … op meerdere velden tegelijkertijd. Dus als je naar boven loopt, doe je dat niet op één veld, je doet het op alle velden. Per ongeluk een eigen doelpunt maken ergens betekent véél punten voor het andere team :p
Het resultaat?
- Dat boek is … praktisch niet vooruit gegaan.
- Ik heb die update gedaan waarom men vroeg, en ietsje meer. (Zie het kopje hieronder.)
- Bellyboinkers is zo goed als uitgeefbaar. (Een nieuwe test gedaan die wat extra problemen aan het licht bracht, maar meer niet.)
- Mijn eerste “weekendproject” was een succes! Het was inderdaad in 3 dagen helemaal te maken. (Natuurlijk geen geweldige afwerking, maar dat maakt ook niet uit. Een toegankelijk spel als deze kan gratis online en trekt meestal veel bezoekers.) Wel geleerd dat het nóg kleiner moet voor de volgende keer … want een weekend duurt natuurlijk niet drie dagen.
Ik weet niet wanneer dit weekendproject zal verschijnen. Er zit altijd een hele lange tijd tussen “afmaken” en “publiceren”, in ieder geval bij mij, want ik moet een of meerdere data vinden om door anderen het spel te laten testen. En ik moet een weekje afstand nemen voordat ik mezelf kan overtuigen dat het niet shit is en dat ik het aan de wereld moet tonen.
Intermezzo: een halfjaar is langer dan je denkt
Het is wel interessant om te zien hoeveel je kunt groeien in een half jaar tijd.
Die update aan mijn oude spellen (die waren overgekocht) omvatte vrij logische, simpele aanpassingen aan het menu. Zodat het duidelijker werd voor nieuwkomers, meer gestroomlijnd, minder verwarrend.
Dingen die ik een half jaar geleden totáál niet zag, maar het nu direct mee eens was.
En toen ik ermee bezig was, en mijn oude code en systemen terugzag, kon ik alleen maar denken: “och, naïeve Tiamo van een halfjaar geleden, je had jezelf zoveel werk kunnen besparen”. Nu maak ik in een paar uur een heel nieuw menu dat beter en duidelijker is dan waar ik toen waarschijnlijk drie dagen op heb gezeten. En dit is slechts een half jaar!
Simpel voorbeeld: in dit spel kan je helemaal zelf kiezen hoe je wilt spelen. Welk level, welke instellingen, welke ballen om te gooien (het is een variant op trefbal), etcetera.
In de originele versie moet je dus door vier schermen heen voordat het spel begint. (Waarbij je steeds kiest wat je aan/uit wilt zetten en dan op doorgaan klikt.)
Dat kost zoveel tijd. De meeste spelers geven er niks om en willen gewoon spelen. Ik heb toentertijd superveel werk gestoken in dit zo vloeiend mogelijk maken, omdat ik al voelde dat het snel voorbij moest zijn.
Maar nu … als je eenmaal bent ingelogd … begin je gewoon direct met spelen met je huidige instellingen. Zo simpel. Toch zie je het niet als je (nog) geen enkele ervaring met praktische menu’s hebt.
En als je die instellingen wilt veranderen? Dan heb je daarvoor een knopje in de rechterbovenhoek. Alleen als je daar zelf voor kiest, kan je naar die schermen toe om dingen aan/uit te zetten, en even later weer terug naar het hoofdscherm.
Uiteindelijk zijn we van “6 stappen totdat je begint met spelen” (hoofdmenu, inloggen, die vier schermen) naar “1 stap totdat je begint met spelen” gegaan (inloggen).
En ik weet zeker, als je het een halfjaar geleden had gevraagd, dat ik had gedacht dat mijn spel echt zo simpel was als maar kan, en dat ik heel goed was in menu’s programmeren, en nooit op zoiets was gekomen :p
Week 2: Hopelijk Herstel
Nou, ik ben inmiddels redelijk hersteld van ziekzijn en een kapotte enkel hebben. Het heeft de planning behoorlijk verpest, en ik ben een beetje moe ervan, dus we moeten maar zien wat ervan terecht komt!
Uiteindelijk blijft dat boek het belangrijkste, dus dat is het eerste waaraan ik elke dag werk. Alles daarnaast is even bonus.
Bellyboinkers krijgt nu geluidseffecten, achtergrondmuziek, extra animaties/effecten om het professioneler te laten ogen. Eigenlijk zijn er nog maar twee twijfels die publicatie tegenhouden:
- Moet ik een solo mode toe voegen? (Zodat je in je eentje kan spelen, in plaats van altijd met een groep te moeten zijn.) Het is altijd een geweldige toevoeging, al is het maar omdat veel meer mensen je spel een kans zullen geven, maar het kost veel tijd om een goede modus te maken. En ik weet niet eens of het wel goed kan bij dit spel.
- Is de huidige inhoud genoeg? (Voor de prijs die ik voor ogen heb? Om dit project echt de meeste kans van slagen te geven wanneer ik het uitbreng?)
Maar ja, om dat soort twijfels weg te nemen is meestal tijd en afstand nodig, dus ik hoop dat een weekje rust van het project inzicht geeft.
Hoe ver zijn we gekomen?
- Het boek ging van H40-H58. Bijna af. (Was even heel lastig om weer over die drempel te stappen om elke dag veel te schrijven, maar dat zal denk ik altijd zo blijven bij creatief werk verrichten. Altijd maar die twijfel, wachten op inspiratie, het komt niet, dus je moet maar door met iets :p)
- De voorbereiding van het volgende album is af. (Juiste bestanden klaarzetten om snel op te kunnen nemen. Een nieuw stuk apparatuur kopen en instellen dat ik daarvoor nodig had.)
- Bellyboinkers is nóg dichterbij uitgave.
- Dit weekend heb ik tóch vooral genomen om uit te rusten, was even nodig.
Misschien denk je “huh, hoe kan je een verhaal verder schrijven als je geen idee hebt waar het heen gaat?”
Ten eerste: ja, dat is ook niet perse makkelijk, kost erg veel energie om dingen uit te vogelen en op papier te krijgen.
Ten tweede: dat is, in mijn ogen, juist wat verhalen vertellen is. Een jaar een planning maken van je perfecte verhaal, een soort complex boodschappenlijstje, en het dan simpelweg opschrijven … dat kan iedereen. En leidt tot weinig enerverends of nieuws. Je gevoel voor verhalen vertrouwen en ter plekke een boek de beste richtingen insturen is juist wat de vaardigheid “verhalen vertellen” inhoudt.
(Zoals een muzikant ook niet maandenlang gaat zitten nadenken en puzzelen voor de beste structuur van z’n volgende nummer en het dan simpelweg volgt/speelt/zingt. Nummers ontstaan op gevoel. Je speelt een akkoord en denkt: hé, volgens mij klinkt het nu gaaf als ik naar dat andere akkoord gaat, als ik A en B probeer. Je kunt online van die “cheat sheets” vinden die exact zeggen hoe je nummer eruit moet zien. Die kan je volgen, en je zal een saai nummer krijgen dat niemand wil luisteren en niks nieuws brengt. Wie is er meer muzikant? De persoon die dat doet, of de persoon die op gevoel een nummer laat ontstaan?)
Na jarenlang schrijven heb ik er wel systemen voor ontwikkeld. Elke keer als ik iets nieuws introduceer, bijvoorbeeld, schrijf ik het op. (Een nieuw mysterie, een nieuwe verhaallijn, een nieuw feitje over de wereld, etcetera.) Zo krijg ik een lange lijst met vragen die ergens een antwoord dienen te krijgen. Ik zit even vast? Ik pak de bovenste van die lijst en ga hem volgend hoofdstuk, op zo interessant mogelijke wijze, beantwoorden.
En zo probeer je, hoofdstuk na hoofdstuk, iets op te schrijven wat jou interessant lijkt en wat lijkt alsof het ergens heen gaat, terwijl de puzzelstukjes hopelijk in elkaar vallen richting het einde. Ik kan je vertellen: op dit punt weet ik niet of die puzzelstukjes in elkaar gaan vallen xD
De belangrijke opmerking hier is natuurlijk: dit is wat bij mijn persoonlijkheid en werkwijze past. Ik hou niet van voorspelbare verhalen, of dingen die te zoetsappig zijn, of waar alles op magische wijze goedkomt aan het einde. Ik hou van een beetje chaos, grijs gebied, niemand is echt goed of slecht, de hoofdpersonen moeten improviseren. Nou, als je een boek van mij leest, is dat wat je krijgt :p
(In mijn hoofd noem ik dat “volatile stories”. Licht ontvlambaar. Er is zoveel aan de hand dat elk kleine zetje een compleet onverwacht, maar achteraf logisch, sneeuwbaleffect kan hebben. Ik heb geprobéérd om meer traditionele verhalen te schrijven, maar het lukt me gewoon niet. Ik val in slaap bij mijn eigen werk. Misschien is dat het wel: boeken voor mensen met ADHD.)
Week 3: Meer Muziek
Soms is het leven saai en gewoon even doorwerken. Zelfs bij mij :p
Mijn stem klonk eindelijk weer redelijk normaal—voor zover dat kan met mijn gezondheidsproblemen—dus muziek was weer een optie.
Maar maar maar … het universum was weer tegen mij :p Mijn bestelling van muziekapparatuur werd een stuk later geleverd. Toen besloten ze op de markt (vlak voor mijn deur) een festival te beginnen met veel te luide muziek erbij en zo’n diepe bas die het hele huis laat schudden. Vanzelfsprekend. En toen ontdekte ik dat één van mijn microfoons een hoge pieptoon erin had, wat vrijwel altijd duidt op iets dat van binnen kapot is. Dus er is niks opgenomen deze week.
Dus het was vooral even doorbeunen op het boek om het écht helemaal af te krijgen. Natuurlijk ben ik niet tevreden. Sommige verhaallijnen zijn wat chaotisch, sommige personages zijn wat oppervlakkig. Maar de eerste versie, de eerste schets van het idee, staat helemaal foutloos op papier.
Het feit dat ik de afgelopen jaren ongelofelijk veel heb gelezen en geschreven betaalt zich hier uit. De puzzelstukjes zijn in elkaar vallen. Zo’n beetje alles wat ik heb opgezet, is afgerond, en meestal op een manier die mooi verweven is met de rest. Puur op gevoel heb ik keuzes gemaakt, blijkbaar, die uiteindelijk de juiste bleken.
Ik heb mijn waslijst aan notities/twijfels/ideeën verzameld en klaargezet als ik terugkom voor de tweede versie.
Ik twijfelde over mijn weekendproject deze keer. Er was één idee dat ik heel graag wilde doen, het bleef de afgelopen maanden maar naar boven ploppen, maar het voelde niet haalbaar in twee dagen. Tegelijkertijd, als ik niet tegen onverwachte problemen stuitte, moest het eigenlijk heel snel gepiept zijn.
Het idee is als volgt: je moet codes kraken. Op het scherm staat een netwerk van blokjes verbonden met lijnen, die eindigen in het veld waarin jij de code moet doorgeven. Die blokjes zijn hele simpele regels zoals “als hier een cirkel inkomt, gaat er een vierkant uit” of “als dit blokje drie of meer connecties heeft, maakt het overal een driehoek van”. Jouw enige taak? Ontdek binnen de tijd de juiste code en geef de juiste vormen door 🙂
Als het werkte zoals ik dacht, kon ik een stuk of tien van die blokjes bedenken, op een willekeurige manier aaneenschakelen, en klaar is kees. Eindeloos veel logica puzzels. Zo niet, gaat het sowieso langer duren dan twee dagen.
Ik besloot de gok te wagen. (Desnoods pakte ik een tweede weekend erbij voor deze.)
Hoe ver zijn we gekomen?
- Het boek is af! Het heeft 65 hoofdstukken en een (korte) epiloog. Voor nu laat ik het een maand helemaal liggen en heb een proefdruk besteld. En probeer anderen te overtuigen om minstens de eerste paar hoofdstukken te lezen en te laten weten of het pakkend is.
- Ik heb de vijf nummers van mijn volgende album veel geoefend. Het idee is om meerdere takes van het hele nummer op te nemen. Die ga ik later editen tot de uiteindelijke versie.
- (Dit is iets nieuws dat ik probeer voor dit album: hiervóór nam ik alles compleet los, in stukjes, op. Maar dat voelt voor mij gewoon niet natuurlijk en zorgt dat ik niet zo goed zing als ik weet dat ik kan. Dus probeerde ik deze keer een “live” opname te vangen.)
- Het weekendproject? Dat werkte (soort van)! Weer een spel af (soort van).
- Achteraf wel meer haken en ogen dan gehoopt, maar niets waar ik niet omheen kon binnen de tijd. (Bijvoorbeeld: het netwerk kan natuurlijk geen cirkels hebben, met blokje A dat naar blokje B wijst, en blokje B weer terug naar A. Want dan kan je de puzzel niet gegarandeerd oplossen. Maar zoiets kan je natuurlijk verbieden in de code, en zo waren er wel meer dingen.)
- En ik moet sowieso nog een dag ergens pakken, misschien twee, om het echt af te maken zodat ik het ook kan publiceren. Maar het kernidee (die netwerken, die logica, die puzzels) is gemaakt en werkt.
Maar, eerlijk is eerlijk, ik was behoorlijk gedemotiveerd deze week. Het is gewoon lastig om de moed erin te houden als je altijd pijn hebt in je lichaam, nooit zekerheid hebt dat iets wat je maakt geld gaat opleveren, al vijftien jaar nergens meer echt zin in hebt. Dus in plaats van dat je 6 uur lang lekker doorwerkt, weet je met moeite 1 of 2 uur aan te modderen, en dan schiet het natuurlijk niet op.
Week 4: De Eindstreep
Eigenlijk net zoals de vorige maanden was de laatste week voor “paniek want alles is nog nét niet af”.
(Mede omdat een maand natuurlijk geen 4 weken is, maar 4 weken + een paar extra dagen. Dus eigenlijk omvat dit anderhalve week, wat voelt alsof je nog veel tijd hebt, totdat je er middenin zit.)
Ik heb dat album geprobeerd deze maand nog af te krijgen: dit gaat dus om die opnames, maar vooral om editing, fouten repareren, alles net wat beter laten klinken.
(Ik heb een manier gevonden om die pieptoon van de (waarschijnlijk) kapotte microfoon te omzeilen tot het punt dat je hem niet meer hoort. Maar het is natuurlijk niet de bedoeling en ik ga kijken of ik hem binnen garantie kan laten repareren/vervangen.)
En alvast het album voor volgende maand af te schrijven (laatste stukken tekst, een missend couplet of refrein hier en daar, etcetera): dit is gelukt, want hier heb ik veruit het minste moeite mee.
Mijn eerste “hypercasual game” moest nog helemaal gemaakt.
En ik wilde Bellyboinkers (het bassispel) nu toch wel zo’n beetje naar buiten hebben.
Dus het is tijd voor harde keuzes maken!
Bellyboinkers wordt nog even uitgesteld.
- Ik ben te laat begonnen met online posten over Bellyboinkers. Als ik het nu uitgeef, denken mensen dat ik er maar twee weken aan heb gewerkt. Er is nog niet iets van een “following” opgebouwd.
- Bovendien heb ik na lang beraad besloten dat die solo mode er moet zijn vanaf het begin en dat er nog wel een verbeterslag te halen valt voor specifieke delen van de inhoud.
- Als laatste maak ik het project in een nog instabiele versie van mijn software (in de huidige stabiele versie was het niet mogelijk dit spel te maken, jammer genoeg), en er zijn wat fouten die ik niet kan oplossen tot de volgende updates er zijn 🙁
Dat “weekendproject” laten we even zitten. ****Het laat wel zien hoe leuk ik dit idee vind dat ik heel graag de weekendprojecten wil doen, en een hele lijst van dingen heb die zouden kunnen, maar de tijd is er nu even niet. Het is al heel wat dat ik mij twee keer hieraan heb gehouden in een maand en het andere weekend rust heb genomen, we moeten niet te veel willen :p
(Al die dingen die ik noem, zoals de weekendprojecten, verschijnen ergens een keer. Maar ik moet ze altijd eerst testen en die laatste slag qua “afmaken” slaan, en ik weet nooit wanneer dat lukt.)
Waar komen we op uit?
- Dat album is helemaal afgewerkt en zal ergens binnenkort verschijnen. Volgende albums zijn al (groten)deels geschreven.
- Ik heb uiteindelijk toch doorgewerkt aan Bellyboinkers, omdat ik het gewoon af wil hebben en ik anders weer te lang een onafgemaakt project laat liggen. En ik weet uit ervaring dat die laatste beetjes veel langer duren dan je denkt. En dat afmaken belangrijker is dan dat het goed is.
- Dat HyperCasual spel … is er bij in geschoten. Dat wordt doorgeschoven.
- Ik heb een iets andere planning voor de komende maand gemaakt, rekening houdend met de lessen die ik nu heb geleerd.
Conclusie
Een raar maandje.
Best productief geweest, zeker gezien de omstandigheden. Maar ik heb nog even niks om ervoor te laten zien, wat altijd een beetje demotiverend is. Ach, dat ben ik inmiddels ook wel gewend: goede (creatieve) dingen maken, afmaken én uitgeven kost veel tijd. Meer dan je wilt :p
Een soort quarterlife crisis gekregen over schrijven. Soms ben ik heel enthousiast dat ik weer verhalen mag gaan verzinnen, op andere momenten is het een zware berg die ik maar niet kan beklimmen. Zie ik alleen maar de verzonnen woorden op een lichtgevend scherm en vraag ik me af waaraan ik mijn tijd verspil.
Ik denk dat het boek dat ik heb geschreven op sommige punten ijzersterk is, op andere punten een rotzooitje, en gemiddeld genomen slechts … gemiddeld.
Op dat soort momenten probeer ik mezelf constant te herinneren: dit is het eerste fantasy boek dat ik heb afgeschreven. Het eerste boek van deze schaal. Met meer ervaring gaat het hopelijk makkelijker. (En dat ik ongelofelijk negatief ben over mijn eigen werk en het vrijwel altijd veel slechter inschat dan het is.)
De weekendprojecten zijn een succes! Je kunt echt heel veel doen in twee dagen tijd als je tenminste een klein beetje zin erin hebt en het een beetje fris aanvoelt. Wel moeten ze iets kleiner. En als ik echt in de knel kom, kan ik ze denk ik beter geheel laten schieten.
Een basisbeginsel voor de Hypercasual games is gelegd, hoewel ik niet weet of ik er wel zóveel wil maken als gepland stond. We zullen zien. (Mijn hart ligt simpelweg meer bij muziek en schrijven, en dat kost in de praktijk iets meer tijd dan ik had gerekend.)
(Bovendien, voor elk klein spelletje dat ik maak, krijg ik weer vijf nieuwe ideeën die allemaal beter lijken. Ik moet ergens een grens trekken. Zelfde met muziek. Elk volgende album wordt 90% geschreven terwijl ik mijn soundcheck doe voor het huidige album xD Ja, zo blijven we aan de gang.)
Dat was het weer!
Tot de laatste dag van de volgende maand. (Spoiler: het zal nog redelijk veel van hetzelfde zijn, daarna komt er pas verandering in deze structuur van “boek—album—spelletje”.)
