Net zoals in Januari, ga ik in dit artikel vertellen wat ik allemaal van plan was deze maand te doen, en wat daarvan terecht is gekomen.
Dit is dat vorige artikel: Hoe ging het in Januari?
De korte samenvatting: veel uiteenlopende projecten gedaan, de meeste doelstellingen gehaald … maar ook weer een paar omwegen genomen. Weer iets geleerd over hoe ik het liefste werk en motivatie vasthoudt.
Wat was het plan?
Dit was het originele plan:
- Verder schrijven aan dat boek voor de schrijfwedstrijd (1 week; ongv. 10 hoofdstukken)
- Een oud spel definitief afmaken en uitgeven (2 weken)
- Mijn volgende mini album helemaal maken en uitgeven (1+ week)
Dat boek moest sowieso, want de deadline is over een paar maanden. (Daar ga ik dadelijk nog wat leuks over zeggen.)
Dat oude spel was vooral bedoeld om te oefenen met 3D modelleren en “party games” in het algemeen. Het is de richting waarin ik wil, en waar ik de meeste ideeën/passie voor heb, dus ik wil nu alvast alle grote fouten maken en daarvan leren :p
En het album is, zoals gepland, om gewoon mijn ongelooflijke bibliotheek aan muziek de wereld in te krijgen dit jaar. (En wederom te oefenen met opnemen/mixen, want zo goed of professioneel ben ik nog niet.)
Maar, ik ging het niet meer in deze volgorde doen, om en om. Ik had besloten om alle taken langs elkaar te doen, een paar uurtjes per taak per dag. Dat klinkt als het domste ooit, jezelf verspreiden over drie projecten tegelijkertijd, maar voor mij is het veruit de beste weg.
De hele maand heb ik ’s ochtends (meteen na het opstaan) verder geschreven aan het boek, ’s middags het spel verder geprogrammeerd, en elke avond één 3D karakter gemodelleerd + één nummer verder gebracht.
Dat is hoe ik de hele dag productief en gemotiveerd kan blijven. Doordat ik weet dat ik na een uur weer door mag met iets compleet anders. En voor je het weet, heb je dan na een paar weken ineens een half boek, of meer dan twintig 3D poppetjes die je kunt spelen in het spel, zonder het gevoel te hebben nou echt superhard te hebben gewerkt. Ideaal!
Week 1: Schrijven en nog meer Schrijven
We zijn van H5 naar H15 gegaan in het boek.
(Het maximaal toegestane woordenaantal voor de wedstrijd betekent grofweg 75 hoofdstukken. Maar ik ga proberen het veilig te spelen en niet tegen het maximum aan te hikken, dus laten we zeggen dat rond H65-H70 dit boek klaar moet zijn.)
En toen … één van de oude projecten die ik vorige maand (met wat tegenzin) had afgemaakt en maar online gegooid … werd ineens succesvol! Het stond weer een week of twee op de voorpagina, ik kreeg er 30 volgers bij, en het spel is 6 keer gekocht. Dat is niet niks, want het spel kostte 8 euro, en ik had er zelf dus niks van verwacht.
Dit overtuigde me dat ik toch op het goede pad was: lokale multiplayerspellen, luchtig, toegankelijk, kleurrijk, voor de hele familie. Dát is wat ik maak.
En zo besloot ik de trekker over te halen en een ander spelproject te beginnen. Eentje die aan die richtlijn voldeed, maar ook heel veel oefening zou geven met dat 3D modelleren. Nou, naast het schrijven van het boek, heb ik dus de hele basis van dat spel geprogrammeerd in deze week.
(En dus 7 modellen voor poppetjes die je kan spelen in het spel, elke dag één. Het is enerzijds leuk om te zien dat elk model beter en gedetailleerder wordt … anderzijds onhandig, want het maakt de visuele stijl van het spel behoorlijk inconsistent :p)
Het is een héél simpel spel, gebaseerd op een oud idee dat toen heel erg aansloeg (maar heel lelijk was uitgewerkt door mijn onervaren spelmakersbrein), vandaar dat een week genoeg was voor letterlijk alle systemen die het spel nodig heeft.
Week 2: De volgende keer misschien even uitrekenen
Zie jij wat ik zie? Als we in één week 10 hoofdstukken schrijven … en we willen rond hoofdstuk 60-70 het verhaal af hebben … dan wordt het nogal krap om voor 1 mei het boek af te hebben, of niet? En ook nog even te laten rusten, een tweede versie te doen, anderen te laten lezen en feedback te vragen.
Dus dat moest anders. Twee hoofdstukken per dag, dit patroon doortrekken tijdens de andere weken. (Ik was eerst van plan alleen de eerste week van elke maand aan het boek te besteden. Is dus niet genoeg.)
Nu ik zo lekker op dreef was met het spel, wilde ik doorgaan. Elke dag maakte ik één of twee nieuwe levels om te spelen, plus een paar extra 3D modellen.
Dit zorgde wel dat het originele plan—dat oude spelidee afmaken—nogal in de knel kwam. Na een kritische blik op de planning, gokte ik dat ik nu een stuk sneller zou zijn met het 3D modelleren, dus dat ik die tijd kon inhalen. Maar ergens diep vanbinnen wist ik al: dit wordt weer afraffelen :p
Het zij zo. Het is wederom niet een spel waarvan ik iets verwacht, waar iets van afhangt, het is iets om af te maken en te leren voor de volgende keer.
Als laatste had ik iets verkeerd ingedeeld in mijn muziekfolder. Mijn allereerste album ooit—met 4 van de eerste nummers die ik ooit heb geschreven—was ik helemaal vergeten. Hoe langer ik ernaar keek, hoe meer ik dacht: “dit is te goed om niet op te nemen … maar te anders/oud om over een paar jaar nog op te pakken, ik moet het nu definitief uitwerken”
En zo begon ik dus elke avond een uurtje dit album voor te bereiden.
(Het heeft slechts 4 nummers, waarvan 2 heel klein en simpel. Dus ik heb teksten afgeschreven, gaten opgevuld met akkoorden/solo’s, de nummers uitgestippeld qua tempowisselingen en instrumenten, alles klaargezet. Geloof me, dit is het grootste deel van het werk. Als al dit voorwerk af is, hoef ik in principe alleen nog achter de microfoon te gaan staan en een paar takes te doen van alle akkoorden en teksten. )
Ik hoopte dan de week hierna in de avonden steeds een uurtje iets in te kunnen zingen of spelen, en dan komt zo’n album vrij snel af.
Eindresultaat?
- Het boek ging van H16-H32
- Dat ene spel heeft inmiddels 12 (soms ruwe) levels (of “arena’s”) om te spelen en zo’n 15 poppetjes. Ik zou het nu al kunnen uitgeven als ik wilde, maar meer afwerking en inhoud lijkt me een goed idee.
- Ik heb het laten testen. Iedereen had ongelofelijk veel plezier en het is gewoon echt een leuk, vrolijk, sterk spel aan het worden.
- Een volgend album is bijna af + het album dat ik eigenlijk wilde doen deze maand is voorbereid, (Je kon zelfs al vanaf begin Februari de teksten en akkoorden vinden op mijn muziekwebsite.)
Week 3
Jammer genoeg heb ik een paar dagen een terugval gehad in bepaalde gezondheidsklachten. Door veel te sporten en bewegen heb ik redelijk vat op mijn chronische ziekte, maar soms … soms heb je van die dagen dat het ineens allemaal niet meer wil.
Dan krijg ik van die steken door mijn schouders/bovenrug die voelen alsof je schouder wordt afgezaagd, en dat maakt slapen/typen/concentreren vrij lastig.
Stukken inzingen voor het album wordt ook onmogelijk, dus de zang zal deze keer wat meer geforceerd klinken. Het zij zo, ik moet roeien met de riemen die ik heb.
(Bovendien ben ik onlangs geswitcht naar een geïmproviseerde statafel en mijn benen/voeten zijn nu in de fase van wennen aan deze gigantische verandering. Van 8 uur zitten per dag naar 8 uur staan. Misschien moet ik sommige dingen wat rustiger aan doen.)
Maar ja, net zo onverwacht als ze komen, gaan ze ook weer. Dus ik heb gewoon ietsje rustiger doorgewerkt en even later konden we weer verder.
Hier kwamen we weer terecht in de “muddy middle” van mijn schrijfproject. (En in mindere mate het spelproject.) Dat is het moment dat je te veel hebt gedaan om nog grote dingen te veranderen aan je project (of iets “nieuws” toe te voegen), maar de eindstreep is ook nog niet in zicht.
In verhalen beslaat dit meestal het stuk vanaf ongeveer 25% tot 75% van het boek. Daarin zijn de karakters nog ver verwijderd van hun doel, het verhaal nog mijlen van z’n climax of ontknoping, en toch moet je zorgen dat de spanning en het tempo erin blijft. Nou, dat is best lastig.
Uiteindelijk besloot ik om mijn “perfectionisme”-knop uit te zetten en gewoon het eerste te schrijven dat mij logisch leek. Hierdoor zijn enkele verhaallijnen misschien wat langzaam of wat minder boeiend op het moment, maar dat moet ik even accepteren.
(Zo zijn er twee hoofdstukken waarin karakters gewoon met elkaar praten. Het is een boeiend gesprek, geeft veel informatie, brengt het verhaal vooruit. Maar spannend en meeslepend is anders :p)
Eindresultaat?
- Het boek ging van H32-H40 => dit betekent dat we een flink stuk over de helft zijn, in Maart doen we wat overblijft, en April is dan voor tweede versie en afronding
- Het spel werd compleet “speelbaar”. Dat betekent dat het een menu heeft, alles staat op de juiste plek, niks crasht, je kunt overal doorheen spelen. Dat betekent niet dat het mooi en perfect afgewerkt is, of zo leuk als het kan zijn. Veel 3D modellen missen. Sommige arena’s bevatten fouten waarvoor ik de oplossing nog niet kan bedenken. Het heeft nu 20 levels en 14 poppetjes.
- Dat mini album is bijna af.
Merk op dat mijn doel met dat spel was om te leren 3D modelleren én een paar systemen te schrijven die ik in al mijn spellen hierna kan gebruiken. Daarom focus ik vooral op heel veel poppetjes maken en de algemene systemen/menu’s om de levels heen.
Zo heb ik nu eindelijk een menu gemaakt waarin spelers hun kleur, poppetje, team, besturing, etcetera kunnen aanpassen. Bovendien kunnen ze met dezelfde knoppen makkelijk kiezen welk level ze willen spelen, welke moeilijkheidsgraad, enzovoort. Dit is duizend keer beter dan al mijn menu’s hiervoor. (Ik heb geleerd van mijn fouten.) En de code is algemeen, dus ik kan het zonder al te veel aanpassingen in elk volgend project stoppen.
Een andere aanpassing is dat je nu controllers kunt splitsen. Dus je kan met twee spelers dezelfde controller vasthouden en toch je eigen poppetje besturen. Dit is geweldig! De meeste mensen hebben maar één of twee (goede) controllers, en door deze aanpassing, kan je het spel dan toch met 4 mensen spelen. Ook zoiets dat ik nu in vijf seconden in alle volgende spellen kan gooien.
Oftewel: een beetje jammer dat het origineel geplande spel niet gaat lukken, maar dit andere spel overstijgt alle verwachtingen en is een geweldige zet voor de toekomst.
Week 4
Februari is echt een korte maand. Ik weet het, scheelt maar twee of drie dagen. Maar als je zoveel doet als ik op een dag, en zoveel wilt maken in een maand, is dat een wereld van verschil :p
Uiteindelijk kwam het neer op het volgende:
- Ik wilde dat album maken dat origineel gepland stond. Mede omdat ik veel van de voorbereidingen al had getroffen en de teksten alvast online had gezet.
- Ik wilde echt eventjes afstand van het boek, dat komt wel af nu, ik moet ideeën verzamelen.
- Het spel is te goed geworden om af te raffelen of nu te laten liggen, dus ik ga door op dezelfde voet: elke dag rustig een paar modellen of deel van een level toevoegen.
- Dat spel dat ik eerst wilde afmaken? Ik heb het maar neergezet bij de “uitloopweken” in de planning. (Ik ga niet in een halve week iets maken waarvoor ik eerst twee weken rekende, en ook al geen zin in heb.)
Waarschijnlijk loop ik iets uit naar Maart. Ook dat is oké. In die maand staat één nieuw project dat sowieso al een twijfelgeval was, dat kan ik geheel weglaten, zodat ik eindelijk kan beginnen aan die eerste “hypercasual games”!
(Ik heb een stuk of tien ideeën bedacht eind vorig jaar voor héle simpele mobiele spelletjes die leuk moeten zijn, ik snel kan maken, en advertentie-inkomsten moeten opleveren. Dat, samen met mijn vele muziek, is eigenlijk 90% van de planning. Het is dat dit boek vóór die deadline af moest, daarom heeft het nu de voorrang.)
En nu komt het punt waarop ik zeg: ik ben ook maar een mens, soms heb ik echt geen motivatie of energie, en ik probeer dan niet door te duwen. Sterker nog, ik kan het niet. Dus richting het einde van Februari ging het gas er even af.
Wat hebben we uiteindelijk bereikt?
- Zoals ik verwachtte: even afstand van het boek was fijn, en mijn hoofd denkt in de achtergrond toch verder en heeft alvast een paar betere ideeën bedacht voor als ik weer terugkom.
- Dat mini album is eindelijk af. Ik had véél last van mijn stem, dat maakte alles langzaam. En het klonk niet zoals ik wilde, maar dat moet ik maar even accepteren.
- Dat spel is nu echt in een “uitgeefbare” staat. Dus alle levels hebben geen fouten meer, hebben hun 3D modellen/plaatjes, het is allemaal prima. Ik begin langzaam te begrijpen hoe je van “oké” 3D modellen naar “best wel mooie” 3D modellen gaat. Maar ik ga het nog niet uitgeven, want we missen nog veel “afwerking” en “extra features” waarvan ik heb geleerd dat ze véél verschil maken.
- Dat album wat eigenlijk gepland stond gaat inderdaad naar Maart. Het paste niet meer. En mijn stem wilde écht niet meer, wat enorm frustrerend is, maar ik kan dat niet op magische wijze of pure wilskracht oplossen.
Conclusie
Veel geschreven en voortgang gemaakt, met elke paar hoofdstukken voel ik me net iets scherper worden, iets zekerder over het verhaal.
Weer veel muziek gemaakt en geleerd over opnemen, hoewel ik vooral gefrustreerd ben en niet echt tevreden met het eindresultaat. Alles valt op staat bij de zangkwaliteit, en met mijn gezondheidsproblemen is dat verre van constant.
Het nieuwe spelidee heeft ervoor gezorgd dat ik nu véél beter ben in 3D modelleren dan een maand geleden. Bovendien heb ik vele systemen en ideeën die ik zo in alle volgende projecten kan ploppen. En natuurlijk, het spel zelf is daadwerkelijk leuk om te spelen.
Een grote zwarte vlek op dit verhaal: om dit spel te kunnen maken heb ik de nieuwste versie van mijn software nodig. (Lang verhaal, de huidige versie heeft een fout die mijn spel onmogelijk maakt.) Die is nog in ontwikkeling en heeft dus z’n eigen kinderziektes.
Wat blijkt? Op sommige nieuwere computers werkt het spel helemaal niet. Het crasht bij het opstarten, zonder foutmelding of manier om het op te lossen. Ik wil niet een spel lanceren wat dan 50% van de mensen niet kan spelen, dus waarschijnlijk moet ik tóch dit spel even op pauze zetten … argh, grmbl, waarom gebeurt dit altijd.
Het is jammer dat het afmaken van dat oude idee in de knel kwam. Afmaken is dus echt belangrijk, dat heb ik wel geleerd, maar als je elke dag zo hard werkt … moet je niet te veel dingen doen die je niet leuk vindt, want dan brand je gewoon op. Op dit moment heb ik weinig zin om dat idee af te maken, dat is nou eenmaal zo. Ik heb wel een goed plan van de stappen die ik moet nemen, waarom het goed is om het toch te doen, etcetera. Dus dat komt wel een keer, gewoon niet deze maand.
Tot zover Februari!
Tot de laatste dag van Maart.
