Vorige week heb ik een nieuwe mobiel gekocht en een heel artikel erover geschreven. Daarna nog een artikel over mijn problemen met de ING app. Dus ik beloof dat dit het laatste artikel hierover wordt, want anders begint het vervelend te geraken :p
Bij deze een korte anekdote die mijn punt bevestigd.
Legendarische Batterij
Ik heb die telefoon nu dus een week. Een van de goedkoopste smartphones die bestaan.
Toen ik hem net had, stopte ik hem in de oplader tot hij 100% was en stelde hem in. Ik heb de essentiële apps geïnstalleerd (WhatsApp, DigiD, iets om geluid op te nemen, etcetera), een paar updates die klaar stonden, en ben hem toen gaan gebruiken zoals altijd.
Een beetje WhatsAppen, een paar rekeningen betalen, inmiddels iets van 10 nummerdemo’s links en rechts opgenomen, muziek geluisterd, een paar van mijn spelletjes geprobeerd, simpele dingen. Maar ik heb hem wel gebruikt, hij heeft al die tijd aangestaan, het is een belangrijk deel van mijn workflow (op bepaalde punten).
En de batterij is nog steeds niet leeg.
We zijn een week verder en de batterij is van 100% naar 30% gegaan. Dat is een record. Mijn vorige mobiel deed het al geweldig met 3 dagen op één batterij, maar dit overtreft alles.
Hoe kunnen mensen in hemelsnaam klagen over batterijduur van mobieltjes? Hoe kan bij een goedkope telefoon als deze het minpunt “batterij gaat wat kort mee” zijn? Hoe praten mensen het voor zichzelf goed dat ze de telefoon letterlijk 24 uur per dag in de oplader houden omdat het “nodig is” en “niet anders kan”?
Misschien is dit een beetje overdreven voor zoiets kleins, maar dit is dus waarom ik oprecht niet denk dat wij zoiets als klimaatverandering gaan overwinnen. Omdat zo goed als iedereen te lui is om zorgvuldig om te gaan met apparaten, stroomverbruik, hun tijd, eten, etcetera, en vervolgens de schuld geeft aan alles behalve hun eigen gewoontes.
“Ja, nee, mijn mobiel is gewoon zó snel leeg, hij moet altijd aan de oplader! Zelfs als hij 100% is!”
“Ja, nee, van school moet onze laptop aan het begin van de dag altijd helemaal opgeladen zijn, en meteen klaar zijn om te gebruiken, dus ik moet hem de hele nacht in het stopcontact houden en aan laten staan!”
Ik snap het niet. Zien mensen het echt niet? Houden ze zichzelf zo voor de gek dat ze er echt in geloven? Denken ze echt dat jarenlang, massaal, elke seconde van de dag, onnodig energie slurpen geen meetbaar effect heeft op bijvoorbeeld het klimaat?
Het Geheim
Dit is wat je doet om je batterij te behouden:
- Dingen afsluiten als je ze niet gebruikt. (Wat, tja, zo goed als alles is. Als je niet op je mobiel zit, waarom staat een app dan open alsof je hem gebruikt?)
- Internet uit als je het niet gebruikt.*
- Geen apps installeren die je niet echt nodig hebt.
- Niet zevenduizend tabs in je browser open laten staan. (Ofwel je bekijkt iets en doet er iets mee, ofwel je gaat het nooit meer lezen en het heeft geen zin om het voor eeuwig te bewaren. Schrijf het op, sla het ergens anders op, als je dat fijner vindt.)
- Lage schermhelderheid. (Toch alleen maar slecht voor je ogen én verpest je perceptie van contrast en kleur. In onze ogen is “feller” altijd “beter”, net zoals “luider” altijd “mooier” is. Mocht dat je interesseren.)
- Doe je scherm uit voordat je jouw hoesje dichtklapt of iets anders gaat doen. (Dit is gewoon een persoonlijke frustratie, het voorkomt dat je constant per ongeluk mensen belt of apps opent :p)
- Niet uit automatisme in een oplader steken zodra het kan, of erin laten zitten omdat het kan. (Ondanks de pogingen van mobieltjes om hiertegen te wapenen, verslijten batterijen en oplaadstukjes gewoon heel snel met elke seconde dat ze actief zijn. En elke seconde dat je stroom vraagt, maar al op 100% zit, gooi je die stroom letterlijk weg.)
*Je kan het wel aanzetten zodat je “meteen berichtjes binnenkrijgt” of iets, maar wat is het punt als je toch geen tijd hebt om ze te lezen of te reageren? Het enige wat je doet is jezelf uit de concentratie halen, je leven laten draaien om een lichtje of een pingeltje. Zeg gewoon tegen jezelf: ik ga nu een paar uur werken, daarna zet ik internet aan en check ik mijn berichtjes. Of: ik ga nu een uurtje relaxen, nu kan ik reageren op berichten/op mijn mobiel zitten, dus zet ik Wi-Fi aan.
We zijn inmiddels zo ver dat de goedkoopste apparaten, als je een beetje moeite doet om je rotzooi op te ruimen en bewust te leven, een week meegaan op één batterijlading. Laten we daar gebruik van maken om ons energieverbruik (en meer) te verminderen, niet misbruik van maken door nog meer ons leven door apparaten te laten bepalen.
Het overgrote deel van de energieverbruik gaat naar apparaten die in stand-by staan of aanstaan zonder te worden gebruikt. En natuurlijk, dat kan je niet altijd controleren (niemand gaat z’n koelkast uitzetten ’s nachts), en één huishouden zal het verschil niet zijn. Maar het telt op. En er zijn dingen die je wél makkelijk kunt controleren, zoals je gewoontes, zoals het gebruik van je (elektronische) apparaten.
Ik zou willen dat leerlingen opstaan tegen hun docenten en weigeren buiten school bezig te zijn met hun laptop en of ze er wel mee doen wat school wil dat ze doen.
Waar halen ze het recht vandaan? Waarom accepteert iedereen dit zomaar? Dat school kinderen commandeert om hun laptop elke avond in de oplader te gooien, want oh wee oh wee, ze zouden maar met een halfvolle laptop op school aankomen?! Dat ze überhaupt iets te zeggen hebben over wat ze buiten school doen?
Het enige wat je doet is de nieuwe generatie, diegene die zeg maar klimaatverandering moet gaan oplossen of ermee leven, allerlei slechte gewoontes aanleren die hier direct mee te maken hebben. Verplicht. Ze doen het ook nog, want het is school, en kinderen zijn de slaaf van ons onderwijssysteem. Want ja, zelfstandig en kritisch denken zijn natuurlijk ook dingen die we zo vroeg mogelijk uit onze kinderen willen rammen, die dingen zouden nóóit van pas kunnen komen om een betere wereld te maken!
En vervolgens zijn ze verbaasd dat hun laptop twee jaar later zo goed als kapot is, de batterij faalt, en ons energieverbruik gek genoeg alleen maar drastisch is gestegen. Vervolgens moet ik constant aanhoren dat de apparaten van mensen toch zó langzaam zijn en zó snel vol zijn. En het komt er maar niet in dat dit hun eigen schuld is en dat al hun werk nu tien keer langer duurt, wat betekent dat ze met hun luiheid netto alleen maar tijd en energie zijn verloren.
Een filosofische insteek
Ugh. Ik moet ophouden me hierover op te winden, maar het is behoorlijk belangrijk, en het is iets wat makkelijk te veranderen is als mensen er even mee bezig zouden zijn.
Mijn goedkope mobiel gaat een week mee op één batterijlading, en dat kost mij nauwelijks extra moeite. Goede gewoontes is het enige wat telt. Goede gewoontes en objectief naar jezelf en je handelen kunnen kijken.
Dus misschien geloven mensen het zelf, maar ik geloof hun smoesjes allang niet meer.
(Overigens zeg ik niet dat ik, weet ik veel, perfect ben of hét voorbeeld ben. Ik ben net zo goed soms verspillend bezig, of dom, of gewoon onwetend. Maar het verschil is dat ik probeer moeite te doen en objectief naar dingen te kijken. Dat zijn twee dingen die voor de meeste mensen niet eens in hun woordenboek staan. Wat, wederom, niet perse hun schuld is, want onder andere ons onderwijssysteem leert je twintig jaar lang om niet zelf na te denken. Maar dat maakt het niet minder jammer en vervelend, en het is nooit te laat om je gewoontes aan te passen.)
Om wat meer filosofisch af te sluiten: ik besef langzaam dat de meeste mensen moeite hebben met het concept dat er geen “constante” is in het leven. Wij zijn niet constant. Wij gaan elke dag achteruit, langzaam richting onze dood, en je kan dat alleen tegenwerken door ook elke dag weer vooruit te gaan.
Als je gezond wilt zijn, is het niet genoeg om direct naar de sportschool te rennen en een paar uur te zweten … en dan zit je de rest van het jaar gebakken. Gezondheid betekent elke dag, zelfs als je niet wilt, geen zin hebt, een beetje moe bent, jezelf in beweging houden.
En als je dat zegt of realiseert, dan kunnen mensen alleen maar vooruit kijken en zien dat ze dus hun hele leven nog elke dag goede dingen voor hun gezondheid moeten doen. Worden mensen bang van. En moedeloos.
Op diezelfde manier willen mensen niet elke dag een beetje bewust bezig zijn met hun gewoontes. Ze kopen liever elke twee jaar een heel nieuwe apparaat, zodat ze weer twee jaar gebakken zitten! Dat voelt beter, veiliger, als minder werk. Een grote reset eens in de zoveel tijd, in plaats van constant een beetje moeite doen.
Hoe los je dat op? Door niet vooruit te willen kijken. Door het gewoon stap voor stap, dag voor dag, te bekijken. Niet “ik moet elke week blijven sporten om gezond te blijven, de rest van mijn leven, het houdt nooit op, ik heb nooit eens rust!” Maar “ik ga vandaag sporten, want dat is goed voor mijn gezondheid” en daar stopt het.
Niet “ik ga toch niet elke dag netjes al mijn apps afsluiten, alleen internet aanzetten als ik het gebruik, nadenken over wanneer ik hem in de oplader doe?! Ik wil ook kunnen leven!” Maar “ik kan de telefoon nu in de oplader doen, dan haal ik hem er weer uit voordat ik naar bed ga” … en dat is het.
Een leuke afsluiter
Om toch leuk af te sluiten: bij die mobiel, bij Android, komen automatisch een aantal apps. Eén daarvan is “YouTube Music”.
Weet je waar ik sinds kort op sta? Muziekservices! Met mijn eigen albums! Dus binnen tien minuten kon ik op mijn nieuwe mobiel lekker naar mijn eigen muziek luisteren, en het klonk niet eens verschrikkelijk! Had toch het idee dat ik ver was gekomen en dat het ergens heen ging.
En toen ik wat ideeën ging opnemen kwam de tweede verrassing: de kwaliteit van de microfoon is zoooooveel beter dan mijn vorige mobiel of mijn laptopmicrofoon. Het is zelfs zo goed dat ik het bijna kan gebruiken voor serieuze opnames. (Er is nog nét te veel ruis en kleuring daarvoor.)
Een losse opname met een mobiel op schoot klinkt vrijwel altijd beter en gevoeliger dan als je strak, in een geluidsdicht hokje, achter een microfoon gaat staan, met een koptelefoon op. Voor mij althans. Ik speel en zing natuurlijker met een gitaar op schoot in een ruimte met fijne atmosfeer, dan in, tja, elke andere setting.
Dus eigenlijk werk ik langzaam toe naar het moment dat ik hele albums met een mobieltje kan maken terwijl ik ’s avonds relaxed achter mijn bureau zit :p