Mijn volgende EP (of “mini album”) is af! Het heet Feast your Eyes on Me en bevat 5 uiteenlopende nummers in de categorie “kampvuurmuziek”, maar deze keer met wat extra instrumenten en toevoegingen om het speciaal te maken.
Bezoek deze pagina om te selecteren op welke muziekservice je wilt luisteren: Feast Your Eyes on Me
Of begin met het eerste nummer op YouTube en ga dan door in die playlist:
Interessante Feitjes
Ik had dus eind zomer vorig jaar al de “schetsopname” gedaan voor dit album. In een halfuurtje, achter mijn laptop, op m’n gemak, had ik even door alle nummers gespeeld en gezongen. Die opname werd zo goed, dat ik ook extra moeite wilde steken in dit album, ook al is het nog grotendeels ter oefening.
(Ondanks de slechte audiokwaliteit van mijn laptopmicrofoon, en dat ik regelmatig pauzeer/een foute noot aansla omdat ik de nummers niet kende, wil ik die “demo” misschien gewoon op YouTube zetten. Het is in zekere zin de “stripped”/“acoustic” versie van het album en best mooi, op een andere manier.)
Het originele plan was om dit album in een week van begin tot eind te maken. Er kwamen echter heel wat dingen doorheen: het afmaken van het vorige album duurde langer, een spellenavond met vrienden, meerdere testsessies van mijn computerspellen, etcetera. Daardoor duurde het uiteindelijk eerder twee weken, maar dat is nog steeds prima.
Maar vooral: als ik eenmaal bezig ben, wil ik het dus écht goed doen. Althans, zo goed als ik nu kan. Die tijdslimiet (één week) is vooral om dit te bestrijden, maar het gaat nooit helemaal weg.
Dus de meeste nummers hebben meerdere stemmen (gekozen uit vele takes, precies met elkaar uitgelijnd), een andere combinatie van instrumenten, iets om ze bijzonder te maken. Zelfs als je denkt één gitaar te horen, zijn het er vaak 2 of 4, om het een stuk groter en mooier te maken.
(Ik zal een keer een artikeltje maken om het verschil te laten horen. Dan zal je horen dat één gitaar opnemen echt totáál niet klinkt zoals de professionele nummers waar je denkt één gitaartje te horen. Meestal zijn het er twee ( = ze spelen het stuk twee keer, stoppen een in je linkeroor, de ander in je rechteroor) of vier (ze spelen hier een extra arpeggio of verhoogde versie van de akkoorden overheen, wederom twee keer).)
Er waren een aantal momenten waarop ik behoorlijk vastliep. Zo zijn er twee meer “upbeat” nummers (#2 en #4) die duidelijk iets misten als ze geen drum hadden, maar tegelijkertijd was het toevoegen van een drum (die ik onhandig inspeel met mijn keyboard, ik wil graag een elektronisch drumstel als ik ooit geld heb) ook een beetje houterig en overweldigend. Dus daar heb ik lang over getwijfeld en veel verschillende dingen geprobeerd.
Ook hebben enkele nummers gitaarstukken die behoorlijk pittig zijn, en die ik sinds de zomer was afgeleerd (of gewend was te spelen op een andere gitaar). Dus de eerste versie van elk nummer miste vaak een bridge of een solo, die ik dan een week later (na wat oefening en opwarming) wél inspeelde.
Lessen Geleerd
Het eindresultaat? Iets om trots op te zijn, denk ik! Weer wat nieuwe dingen geleerd, oude fouten vermeden, een paar prachtige nummers (of stukken van nummers) weten te maken met mijn gelimiteerde middelen (en gezondheid).
Zo is dit het eerste album waarop ik twee soorten gitaar mix! Een Western (die je 99% van de tijd hoort in nummers) en een Spaanse (normaal gesproken vooral bedoeld voor het betere klassieke tokkelwerk).
Mijn stem en nummers zijn wat bijzonder. Dáárom heb ik eigenlijk altijd op een Spaanse gitaar gespeeld: het tokkelt makkelijker, je kunt meer bijzondere akkoorden en geluiden maken, het heeft een warmere/zachtere klank.
Maar er is natuurlijk een reden dat singer-songwriters hem vrijwel nooit gebruiken: als je nummer niet veel anders is dan een gitaar + stem, is het geluid gewoon te zacht, te klein, te nietszeggend. Een simpel akkoordenschema op mijn Western spelen voegt dan héél veel toe aan zo’n nummer. Die gitaar is wat agressiever, heeft meer (hoge) frequenties die je nodig hebt voor een vol geluid, brengt wat meer (steady) ritme.
Dus hoewel ik niet denk dat mijn uitvoering hier nou zo geweldig is, wil ik in de toekomst zeker deze gitaren blijven mixen, want ze vullen elkaar mooi aan. (En sommige stukken kán ik dus niet eens spelen op de Western met stalen snaren, daarvoor is hij te zwaar/hard :p)
Ook heb ik maar besloten om zang en gitaar iets minder gescheiden te doen. Ik kan gewoon niet consistent zuiver zingen als ik niet ondertussen meespeel en de noten goed hoor (in het echt). Dus alle zang in dit album is opgenomen terwijl ik sta, met een gitaar, met slechts één oordopje in (de ander uit), en terwijl ik zing zachtjes de noten meespeel. En het is een wereld van verschil, zowel qua algehele klank, als hoeveel werk ik achteraf nog moet doen (zoals het tunen van dingen die een beetje vals zijn).
Ja, op veel stemopnames hoor je dus in de achtergrond die gitaar. En dat zorgt voor een zekere ruis/rommel. Maar het is zo zacht, en diezelfde noot wordt toch al door de gitaarbegeleiding gespeeld, dat het echt niemand opvalt. Zelfs mij niet.
Een andere les (die ik al wist, maar wederom werd bevestigd): het gaat om het geheel, niet de individuele opnames. Toen ik bijv. de gitaar had opgenomen voor nummer 5 vond ik de klank niet … geweldig. Ik overwoog bijna om het helemaal opnieuw op te nemen, met een andere gitaar of opzet.
Maar ik wist, van vorige albums, dat wat ik had gedaan toch echt de beste aanpak was. Dus ik liet het zoals het is, deed wat ik uit ervaring weet. En wat denk je? Zodra de stemmen erbij kwamen, en twee ondersteunende instrumenten, was de gitaarklank perfect. Oftewel, het gaat om dat het gehele nummer uiteindelijk goed klinkt, niet dat elk instrument fantastisch klinkt als je het op zichzelf opneemt/terugluistert.
Zo, dat was kort mijn verhaal over dit album. Luister het, geniet er (hopelijk) van, laat me weten wat je vindt. Weer een stap vooruit, op naar het volgende!
(Op mijn officiële muziekwebsite schrijf ik véél langere verhalen over de ontwikkeling, in het Engels. Als je daarin geïnteresseerd bent: https://eltroubadour.com)
Waar komt de voorkant vandaan?
Nou ja, het album heet “Feast your Eyes on Me”, dus toen kreeg ik meteen de ingeving om een gezicht te maken met ogen en lippen verwisseld. Ik ben vast niet de eerste die het bedenkt, noch is dit de beste uitvoering (ik heb er niet meer dan driekwartier aan besteed van begint tot eind), maar ik vind het passend en best een prima voorkant.
Was even zoeken naar lippen die enigszins schuin stonden, maar niet te veel, met een kleine opening zodat het meer op een oog leek :p
Het kleurenschema was een willekeurige (van een “color scheme generator”) die mij passend leek én kleuren had die ik nog niet had gebruikt bij vorige albums.
En dan is het gewoon een beetje passen en meten, ruimtes opvullen (of niet, als dat beter is), textuur aanbrengen, tot ik iets acceptabels heb.
Ik had dit nog nooit gedaan (echte foto’s gepakt, gephotoshopt, en samengevoegd met tekeningen), en we liepen op dit punt al bijna 5 dagen achter op schema, dus ik vond het een goede eerste poging en liet het hierbij.
Het plan voor het volgende album
Ondanks dat ik mezelf nu al maandenlang probeer te trainen, blijft het gewoon heel lastig om, met koptelefoon op, mee te zingen met een “backing track”. Het voelt voor mij te onnatuurlijk. Ik kan steeds vaker de juiste toonhoogtes vinden, ik word langzaam meer comfortabel … maar zelfs de beste uitvoering is minder zuiver of mooi dan een matige uitvoering als ik gewoon live speel.
Dus het volgende album ga ik gewoon de volgorde omkeren:
- Eerst neem ik het nummer helemaal op door het te spelen op de gitaar en tegelijkertijd te zingen. (Eventueel meerdere takes, of in stukjes hakken, want in één keer zo’n hele uitvoering perfect doen is wat veel gevraagd.)
- Vervolgens bouw ik de rest (eventuele extra gitaarstukken, andere instrumenten, effecten) daar omheen.
Geen idee of het een verbetering gaat zijn, maar het is nogal demotiverend om urenlang in een microfoon te zingen, en er steeds maar weer opnieuw achter te komen dat je koptelefoon je voor de gek heeft gehouden en dat je er weer links en rechts kwart noten naast zat. (Ik ben geen geweldige zanger, maar wel beter dan dat :p)
Het gevoel is er gewoon niet. Geen finesse, geen natuurlijke uitspraak, het mist allemaal als ik dingen los moet zingen over een backing track.
(Waarschijnlijk zal ik nog wat editing moeten doen om eventuele foutjes of geluiden uit zo’n gitaar + stem opname te halen. En kijken of ik zoveel mogelijk de gitaar en de stem toch los van elkaar kan koppelen.)
Om tijd te besparen, en mezelf iets van houvast te geven, wordt het volgende album dus véél meer “akoestisch” dan de eerste paar. Niet al die extra instrumenten toevoegen, niet al die extra stemmen, gewoon één iemand met een gitaartje en (hopelijk) mooie liedjes.
Hopelijk krijg ik het dan wél in een week helemaal af. En hoef ik niet urenlang te besteden aan foute (stem)opnames editen of opnieuw opnemen.
(En weet je wat je ook niet moet doen? Twee uur besteden aan een stuk stem opnemen + tunen + uitlijnen (zodat meerdere stemmen gelijk lopen) voordat je erachter komt dat elke stem een nét iets andere tekst zingt xD De ene stem begint een zin met “And you watch me”, de andere met “And I watch you”, de andere met “And watching you”. Ik was er zo klaar mee toen ik dit ontdekte dat ik het maar zo heb gelaten en met een beetje editing alles soort van gelijk heb laten lopen.)
