Hoe ging het in Januari?

Aangezien ik eind vorig jaar (uitgebreid) vertelde wat mijn planning was voor dit jaar, leek het me ook wel leuk om aan het eind van elke maand even de balans op te maken.

(Mede omdat dit een extra reden geeft om mij aan deze planning te houden, omdat het voelt alsof ik verantwoording moet afleggen aan internetvreemdelingen die toevallig mijn blog vinden.)

Dit was het plan:

Maak mijn spel “Rolling in the Sheepe” af (1 week)
Doe een laatste testsessie voor mijn “Pumpkins” spel, geef dan definitief de betaalde versie uit (0.5 week)
Publiceer een album (dat al praktisch af was) + maak mijn volgende EP (1 week, minstens)
Schrijf verder aan mijn verhaal voor een schrijfwedstrijd (1 week)

Dit zijn spoilers natuurlijk (want nu weet je dat het af is gekomen), maar hier zijn de links naar deze projecten, anders heb je misschien geen idee waarover ik praat.

Week 1

Het begon … moeizaam. Ik had dus net (voor het eerst in 1,5 jaar tijd) een paar rustweken genomen. En tja, als je eenmaal in het ritme zit van niks doen, series kijken, lang slapen, dan kom je daar moeilijk uit.

Bovendien was “Sheepe” een beetje een bijzonder project waarvan ik niet zeker wist wanneer het “af” was.

Dus ik heb van 2 tot 5 Januari een beetje aangemodderd, langzaam naar een eindproduct toegewerkt (geluidseffecten toevoegen, animaties om het op te leuken, een paar extra powerups). Telkens deed ik maar 50% van wat ik wilde doen op die dag. Om geen andere reden dan “de motivatie/energie was er niet meer na twee uur werken”.

Toen zat ik eindelijk weer “in” het project en zag dat een paar grote veranderingen toch wel nodig waren, dus die heb ik een paar dagen lang doorgevoerd.

Toen werd ik opnieuw herinnerd aan waarom je projecten meteen moet afmaken. Ik heb daaagenlang gefrustreerd, urenlang, fouten zitten oplossen die het resultaat waren van oude code die ik niet meer begreep (en die sowieso niet al te slim was opgezet). Het heeft mijn planning minstens 4 dagen vertraagd. En mij een flinke dosis frustratie opgeleverd.

Uiteindelijk kon ik niet met zekerheid zeggen dat dit spel goed ging werken (en niet ging crashen) voor iedereen. Die oude code van mij voelde te instabiel en ik kon het niet helemaal rechttrekken. Dus ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om een hele marketingcampagne ervoor te doen en het overal aan te prijzen.

Na anderhalve week doorbeunen, heb ik het maar online gegooid voor een prijs die ik redelijk achtte, en ben doorgegaan met mijn leven.

Om eerlijk te zijn, op dit soort momenten twijfel ik enorm aan mijn vaardigheden. Als een project alleen maar obstakels opgooit, en geen enkel stukje code dat je schrijft lijkt goed en stabiel, en het eindproduct is niet zo leuk als je wilde maar je hebt géén idee hoe je het fikst. Maar ik probeer mezelf dan te motiveren door te herinneren dat de meeste spelprojecten wél prima lukken en dat de realiteit van spellen (af)maken simpelweg vaak lelijke code (en grote leermomenten) betekent.

Week 2-3

Het regelen van een testsessie voor “Pumpkins” was moeizaam. Ik ben eigenlijk altijd toegewezen op mijn familieleden, en die willen eigenlijk alleen in het weekend testen, en zelfs dan is het twijfelachtig. (Bovendien sleurt dit project al langer mee, en was het eerst vol fouten, dus sommige hebben een zekere … negatieve ervaring opgebouwd met dit project :p)

Ik wilde me niet laten vertragen, dus ik accepteerde dat het ergens deze maand wel af kwam, en ging door.

(Fun fact: door mijn werk aan Pumpkins, kon ik een paar belangrijke dingen fiksen bij Sheepe. En andersom. Zo kwam ik erachter dat mijn oude code om een outline tekenen rondom sprites echt super langzaam was, toen ik het wilde copy-pasten van Pumpkins naar Sheepe. Dus dat heb ik gefikst in beide projecten, wat echt veel scheelt.)

Dus we moesten door met de muziek! Gelukkig had ik al, in de eerste week van Januari, al mijn muziekideeën netjes gecategoriseerd en opgeslagen. (Ze stonden eerst in een grote rotzooi verspreid over allerlei verschillende plekken.)

(Mocht je het willen weten: uiteindelijk ben ik uitgekomen op 30 albums aan nummers, plus een hele folder met “dingen die nergens passen of niet echt sterk zijn”. Hoewel, als ik wat kritischer kijk, zijn het misschien 15 albums met de écht sterke nummers. De rest moet een extra impuls krijgen voordat ik ze zou durven opnemen en uitgeven.)

Maar dat bleek niet eens nodig, want ik had beide albums die ik wilde doen eigenlijk al gedaan. Het ene album heb ik eind zomer vorig jaar opgenomen. Maar ik was niet tevreden met de opnamekwaliteit, dus ik stelde de “finishing touches” uit.

Het andere album had ik ook destijds geschreven én een demo van opgenomen (een half uur van mij en een gitaar, achter de laptop, terwijl ik door het hele album speel). Dus het enige wat ik hoefde te doen, is die demo pakken, en … eh … beter opnemen.

(Ik herinner me nog dat ik om 10 uur ’s avonds, na een uur sporten in een heerlijke zomeravondzon, uit de losse pols besloot die demo op te nemen achter mijn laptop, zonder shirt aan en zonder plan. Vreemd om te bedenken dat je dan, enkele maanden later, al vanaf vijf uur in het donker zit in een koude kamer tijdens de winter :p)

Voor het eerste album heb ik uiteindelijk:

Volumes wat bijgesteld. (Met elk album dat ik maak heb ik een iets betere intuïtie voor de juiste balans.)
Enkele stukken zang opnieuw opgenomen, deze keer met meer gevoel (of iets strakker in het ritme).
Bij enkele nummers met een climax (een groot refrein aan het einde) andere instrumenten dan alleen gitaar toegevoegd. (Een simpele piano, een zachte bas, gewoon iets om het sterker te maken.)

Dat was iets meer dan een halve week werk.

Voor het tweede album moest ik dus nog wel alles opnemen (met een goede microfoon, meerdere instrumenten, meerdere lagen). Het heeft 5 nummers, dus ik besloot er gewoon één per dag te doen.

(Dat betekent: algehele structuur neerleggen qua tempo, instrumenten, opbouw. Dan achtergrondgitaren. Dan zingen over die begeleiding. Daarna kijken waar ik nog meer gitaar, of piano, of wat dan ook wilde.)

Natuurlijk gaat dit niet in één keer goed. Achteraf moest ik de zang nog heel wat bijschaven, sommige stukken opnieuw opnemen, allerlei effecten proberen om te kijken wat het beste klonk.

(Dit is vooral urenlang saai werk qua editen, niet zoveel creatiefs aan. Maar het is nodig om van “amateuristisch” naar … tja, iets in de buurt van “professioneel” te gaan. Bijvoorbeeld: vaak als je mij hoort zingen, is het niet één stem, maar een stuk of 3-4. Als ook maar eentje een woord nét iets eerder of later zingt, dan hoor je dat, en klinkt het behoorlijk desoriënterend en lelijk.)

Dus we zijn twee weken verder.

Hier merk je wel dat muziek eigenlijk mijn eerste keus is. Bij het schrijven en opnemen van liedjes kom ik eigenlijk nooit grote obstakels tegen. Het gaat allemaal wel lekker, op goed tempo. Het enige probleem is gewoon dat mixen en producen vaardigheden zijn die ik nog maar half bezit.

Week 4 (begin)

Ik probeerde door te gaan met het schrijven van mijn verhaal … maar zoals je misschien nog herinnert, stonden dus twee spellen open, en mijn album was nog nét niet af.

Dus ik heb een paar dagen lang op de automatische piloot marketingmateriaal gemaakt voor beide spellen (trailers, screenshots, GIFjes, etcetera). Kost véél meer tijd dan je denkt of wilt. Maar is extreem belangrijk, want anders gaat niemand je spel vinden of proberen.

Bovendien heb ik op het laatste moment nog een paar grote stukken code veranderd in één van de spellen (Rolling in the Sheepe). Eindelijk, na twee weken nadenken en mijn opname van onze “test” terugkijken (als mensen mijn spel testen, neem ik altijd het scherm op), kon ik achterhalen waarom het spel soms ineens crashte. Of betere oplossingen vinden voor problemen die maar mee bleven sleuren.

Dus uiteindelijk zitten er een paar stukken in het spel die niet uitvoerig zijn getest. Maar ach, we moesten het afmaken deze maand, en dat is gelukt, en het spel is een stuk beter geworden dan voordat Januari begon.

Voor het Pumpkins spel wilde ik eigenlijk twee testsessies doen, maar dat haalden we niet (alleen de eerste). Dus toen heb ik uiteindelijk besloten om zelf een uurtje twee spelers te besturen (om extra videomateriaal op te nemen) én de marketingtekst aan te passen naar “2-8 spelers”, want ik kon niet garanderen dat het spel in je eentje spelen zou werken of leuk zou zijn.

Maar hetzelfde argument gold wederom: de maand was bijna voorbij, tijd was op, afmaken die handel. Dus dat heb ik gedaan.

Week 4 (eind)

En dan door naar verhalen schrijven! (Lekker gevarieerd maandje wel.)

Een jaar geleden was ik gestopt vanwege die eeuwige twijfel. Ik vond mijn begin wel oké, maar wist niet een heel sterk vervolg voor die eerste paar hoofdstukken, ik wist niet waar ik heen wilde.

Gelukkig denkt je hoofd verder na over dingen terwijl je met iets anders bezig bent!

Een paar van de grootste problemen waren als sneeuw voor de zon verdwenen. En dan is het gewoon een kwestie van: elke dag gaan zitten en een paar hoofdstukken schrijven, terwijl je jezelf steeds afvraagt: wat is het meest interessante dat er nu kan gebeuren?

Ik schrijf improviserend. Dat betekent dat ik ter plekke probeer het beste verhaal te verzinnen (en dat meteen opschrijf). Hierdoor ga ik heel snel … maar is de eerste versie van het boek dus ook echt een eerste versie.

In zekere zin is mijn eerste versie de planning die iemand anders van tevoren zou maken.

Door de uitloop op de andere vlakken, kwam dit een beetje in de knel. Uiteindelijk heb ik slechts mijn oude werk terug kunnen lezen (en alvast aanscherpen/editen) en 4 hoofdstukken toe kunnen voegen.

Ben ik er tevreden mee? Natuurlijk niet!

Maar kan het ermee door? Jawel. Dit boek moet het vooral hebben van de paar sterke ideeën/concepten die erachter zitten. Dat betekent dat ik soms wat moeite heb om elke scene op zichzelf spannend en meeslepend te maken, want het verhaal gaat vooral om “het grote idee”.

Maar gelukkig zijn dat dingen die je dus in een tweede versie kunt verbeteren … als je het grote idee inmiddels helemaal hebt opgeschreven.

Conclusie

Een moeizaam begin. En ik denk dat zowel Sheepe als Pumpkins betere spellen hadden kunnen worden, met meer succes. Maar dat blijf ik zeggen, en uiteindelijk ben ik gewoon blij dat ze af zijn en door sommige mensen worden genoten.

Het is fijn om langzaam te verbeteren qua muziekopnames. Ben benieuwd of ik dit tempo kan volhouden elke maand, want het is best een klus om elke maand één album te maken, laat staan in één week. (En mijn gezondheid moet het natuurlijk maar volhouden, zoveel zingen en spelen achter elkaar.)

Dus mijn planning is een beetje bijgesteld.

Ik heb méér ruimte gepakt voor mijn albums (1,5 week per maand; één maand waarin ik géén album maak). Bovendien heb ik de albums zo ingedeeld dat ik wat meer “makkelijke/snelle” nummers heb de komende maanden.
Het verhaal krijgt begin Februari even wat prioriteit, want dat heeft als enige een strakke deadline. (En het is als enige een project dat je écht niet even in een paar dagen kan afraffelen :p)
Ik ga proberen om elke dag twee dingen langs elkaar te doen. Want als ik focus op één ding, merk ik dat snel de motivatie verdwijnt, dat ik dóór wil naar het volgende, maar mezelf tegenhoudt en uiteindelijk niet zo productief ben. Als ik een paar uur heb geschreven aan een verhaal, kan ik beter daarna een paar uur muziek opnemen, of programmeren aan het volgende spel.
Ja, dat is gevaarlijk, voor je het weet glijdt je weer af en maakt je projecten niet meer af. Maar inmiddels heb ik mijn lesje wel geleerd omtrent dingen afmaken die ik begin. En het is beter om elke dag 8 uur te werken, waarvan een paar achteraf niet zinnig blijken, dan elke dag maar 1 uur moeizaam aan te modderen omdat je motivatie ver te zoeken is.

Tot zover de terugblik. Tot eind Februari!

(Wat, zo ben ik nu achter gekomen, toch een vervelend korte maand is.)