Het Engels is de afgelopen tientallen jaren onze taal en ons leven ingeslopen. Hoewel ik een schrijver ben en niet houd van talen zomaar door elkaar gooien (en verwachten dat de rest nog begrijpt wat je wilt zeggen), doe ik het zelf ook, want ik kan het nut niet ontkennen.
Het Engels heeft vele specifieke woorden die we in het Nederlands simpelweg niet hebben. Veel termen vandaag de dag hebben met internet en technologie te maken, waarvan we soort van hebben afgesproken dat Engels de wereldtaal is waarmee iedereen elkaar moet begrijpen.
(Moet je nagaan wat er was gebeurd als internet niet was uitgevonden door een Engelssprekend land. Als een of andere Chinees de eerste was, hadden we nu de laatste tien jaar allemaal héél snel ons Mandarijn moeten bijspijkeren :p)
Maar men gebruikt vooral Engels omdat het zoveel cooler en interessanter klinkt dan het Nederlands. Nergens wordt dat duidelijker dan bij bordspellen.
Wij zien Risk als een hele normale titel. Maar denk er eens over na. Voor een Engelsman betekent dit gewoon risico. Hoe stom klinkt het om te zeggen: “Hé vrienden, hebben jullie zin om vanavond een lekker potje risico te doen?” :p
Maar het is Engels, dus dan klinkt het cool voor ons Nederlanders. En zo gaat het maar door.
Ticket to Ride is een megasuccesvol spel waarvan iedereen de naam zonder problemen uitspreekt. Maar als het door een Nederlander was uitgevonden? “Zullen we vanavond anders kaartje om de trein te mogen rijden spelen? Heb ik wel zin in.”
Captain Sonar (een goed en bijzonder spel dat ik eens op dit blog heb gerecenseerd) wordt “Kapitein Geluidsgolfnavigatie”.
Een ander goed spel (waarvan de recensie ooit nog komt) dat men hier met plezier speelt en enthousiast maakt is “Flick ’em Up”. Ook wel bekend als “Nog een potje Flikker ze weg?” (Het is een spel waarbij je met houten schijfjes en kogels cowboypoppetjes omver moet schieten door ze met je vinger weg te “flicken”.)
En natuurlijk geldt dit net zo goed voor films. “No Time To Die” klinkt als een vette Bondfilm, maar “Geen tijd om te sterven” klinkt als een documentaire over ongeneeslijk zieke patiënten die nog alles uit hun leven willen halen.
De onlangs uitgekomen “Dune” film is, eh, tja, natuurlijk gewoon “Duin”. Een beetje alsof je maar één kaart van het strandkwartet hebt.
En ik kijk altijd met groots plezier naar die superheldenfilms, met de legendarische Vleermuisman, Spinnenman en natuurlijk de Vreemde Dokter.
Eigenlijk is het zeldzaam dat een Engelse naam voor iets (spel, film, boek, wat dan ook) zich goed laat vertalen naar het Nederlands, zonder dat het belachelijk of idioot klinkt.
Na lang zoeken zag ik dat er een serie was uitgekomen van The Wheel of Time, waarvoor Het Rad des Tijds een prima naam is, toch? En animatiefilms doen dit best goed. Dingen als Kung Fu Panda werken natuurlijk net zo in het Nederlands, evenals Hoe tem je een draak? of zoiets als Shrek.
(Maar goed, de trend is dan ook de laatste jaren om een zo kort mogelijk woord te pakken dat niks betekent. Moana! Vaiana! Encanto! In het begin pakten ze nog wél woorden die iets betekenden, maar ja, dan krijg je films zoals “Auto’s!” en de slecht ontvangen vervolgen “Auto’s 2!” en “Auto’s 3!”)
Maar zo voelt het dus voor al die Engelsen! Voor hen staat de hele wereld vol met dit soort titels!
Dus draai het eens om. Er is een (inmiddels best bekende en succesvolle) Nederlandse groep van spelontwikkelaars genaamd Sokpop. (Ze maken elke week een klein spelletje dat je voor een paar euro kan kopen, of je neemt een goedkoper abonnement op de komende X spellen die ze maken. Ze maken echt veel goede dingen in zo’n korte tijd, met groot succes.)
Hun titels hebben altijd iets Nederlands erin, of een “vernederlandsing” van een Engelse term. (Een spel dat nu al maandenlang op de voorpagina’s staat heet “Hellblusser”.)
En weet je wat ik denk? Dat hun succes daar vandaan komt :p Anderen zien dat en denken “wow, wat een coole naam, dat wil ik spelen”, zoals wij “Les Miserables” een sterke musical vinden waar we met plezier naar kijken, terwijl het gewoon “De Ellendigen” betekent. Als je in Nederland de familie lekker probeert te maken voor een avondje “De Misselijkmakenden”, gaat je dat toch minder goed af.
En dat is de marketingtip van vandaag: we zijn inmiddels zo ver geëvolueerd, dat je niet meer Engels moet praten als je cool wilt overkomen en internationaal indruk wilt maken, maar juist weer Nederlands. (Of gewoon iets anders dan Engels.)
Dat wilde ik even mededelen.