Daredevil (alweer)

Een paar weken geleden kwam de eerste trailer voor “Spiderman: No Way Home” uit.

Een film met een behoorlijke hoeveelheid hype en verwachtingen, die soort van de “volgende fase” van de superheldenfilms (van Marvel) moet inluiden.

Op basis van (zeer matig) bewijs waren sommige kijkers ervan overtuigd dat Daredevil terug zou komen! (Zo dachten ze de behaarde voorarmen te zien van de acteur die Daredevil speelt :p)

Ik denk niet dat hij in de trailer zit en ook niet dat hij in die film zit. (En zelfs als dat zo is, heeft het geen zin om te speculeren en moeten we maar gewoon wachten tot hij uitkomt!) Maar toen ik het nieuws zag maakte mijn hart wel een sprongetje.

Daredevil is een van de weinige TV-series die ik heb afgekeken, waar ik op alle manieren laaiend enthousiast over ben, en die ik zonder problemen eindeloos opnieuw zou kunnen kijken. Elke keer als ik er weer aan denk, elke keer als ik iets voorbij zie komen over Daredevil, word ik weer enthousiast en wil ik het weer kijken. Zo goed is de serie. Zo lang blijft het bij me.

Enkele jaren geleden werd de serie gecanceld door Netflix. Na een 3e seizoen dat lovend werd ontvangen, kwam Netflix erachter dat Disney z’n eigen streamingsdienst aan het opzetten was, en ze hadden geen zin om daar reclame voor te gaan maken. Dus ze stopten de serie, wat ook betekende dat Disney de komende twee jaar geen nieuwe dingen mocht maken met Daredevil erin. (Enerzijds begrijpelijk, anderzijds een reden waarom ik al die streamingsdiensten haat: je leeft constant in onzekerheid of een serie wel een volgend seizoen krijgt en waar die dan wel of niet te zien is.)

Eindeloos jammer. Zoals ik al zei: Daredevil is de beste serie ooit. Een van de weinige waar ik echt om geef, en waarbij ik echt verdrietig was toen het voorbij was. Het weet alle belangrijke elementen te combineren in een perfecte balans:

• Sterke karakters, met leuke interacties en goede ontwikkeling
• Morele thema’s en vraagstukken
• Altijd spannend plot en spannende scènes
• Veel actie (het blijft een superheldenserie)
• Prachtig geacteerd, prachtig geschoten en belicht, alles.

Dus daarom schrijf ik dit artikel. Om nog een keer deze serie aan te raden. (Een tijd geleden schreef ik een artikel over dat ik vaker dingen wil aanprijzen die in mijn ogen geweldig zijn en niet de aandacht krijgen die ze verdienen. Daar is dit artikel dus ook eentje van.)

Want ik heb het idee dat velen hem compleet over het hoofd zien, zelfs mensen die groot fan zijn van “alles Marvel” en de nieuwere series meteen helemaal kijken. Seizoen 1 is geweldig, seizoen 2 ietsje minder, en seizoen 3 kan in mijn ogen in een kluis met “beste TV ooit”.

En ik hoop echt dat hij terugkomt. Zelfs al is het aangepast, zelfs al moet de serie minder “donker” en “bruut” zijn om te passen binnen het plaatje van Disney, is dat beter dan onverwacht na drie seizoenen te worden afgekapt. Als ze dezelfde acteurs en schrijvers terughalen (waar het wel op lijkt, gezien hun geschiedenis en de geruchten) is het allemaal prima.

Geen andere serie liet me achter met zoveel vraagstukken, zonder ongelofelijk saai of cliché te zijn. Geen andere serie heeft zoveel actie en plotwendingen en spanning, zonder dat alles uitloopt op een “de goederikken hakken ene halfuur in op de slechteriken, ze winnen”. Geen andere serie heeft zulke geloofwaardige, natuurlijk gespeelde personages. Geen andere serie focust een hele aflevering op de vriendschap tussen de superheld en de hoofdpersoon, waarbij de superheld ongelofelijk kwetsbaar wordt neergezet en moet huilen.