Inmiddels heeft iedereen denk ik het bestaan van spam wel geaccepteerd. We hoeven maar een milliseconde te kijken om iets te herkennen als spam en te negeren.
Sterker nog, ik heb eigenlijk al jaren geen spammailtjes meer gezien omdat de spamfilters zo goed zijn bij Gmail. (Op diezelfde manier krijgt dit blog elke dag wel 5-10 spam reacties. Maar die worden ook meteen eruit gefilterd.)
Maar eens in de zoveel tijd komt een mailtje erdoorheen. Omdat het technisch gezien geen spam is, maar eerder zelfpromotie of iemand die om mijn aandacht vraagt.
Dat gebeurt de laatste tijd steeds vaker … en dat maakt me eigenlijk wel blij. Kom, ik leg het uit.
Het moeilijkste onderdeel van spellen maken is het verwerven van bekendheid. Dat is, jammer genoeg, ook het meest belangrijke onderdeel. (Want als niemand je spel kent, en niemand kent jou, dan wordt het spel simpelweg nooit gekocht of gespeeld.)
Dus dit is het algemene advies dat aan alle nieuwe ontwikkelaars wordt gegeven: stel een grote lijst samen met mensen binnen het vakgebied (recensenten, YouTubers, spellenwinkels, etc.) en mail al die mensen een “demo” van je spel.
Of, als je nog niet zo ver bent, dan stuur je een mail met de vraag of ze interesse hebben om dit in de toekomst te doen.
Ik heb het zelf een tijdje overwogen. Maar ik heb het nooit gedaan. Dat is belangrijk om te weten: ik heb nooit mailtjes naar anderen gestuurd vanuit mijzelf om mijn werk of projecten aan te bieden. Ik heb überhaupt nauwelijks reclame voor mezelf gemaakt.
Afijn, dat is dus wat er gebeurt. Je wilt bekendheid? Je zoekt mensen die iets van macht hebben binnen het spellengebied en vraagt hen allemaal of ze alsjeblieft met je willen samenwerken.
Met wat geluk krijg je een paar YouTubers die het wel willen spelen. Een paar mensen (van een grote website) die het willen recenseren. Een paar mensen die er een tweet over plaatsen.
En nu komt de (niet geheel onverwachte) twist: ik krijg steeds meer van die mailtjes.
Ik maak dus al jarenlang computer- en bordspellen onder de naam Pandaqi. Ik heb een hele website die steeds groter wordt, tientallen spellen, en steeds meer mensen die het weten te vinden.
En ik krijg met steeds grotere regelmaat een mail van iemand of ik hun spel wil spelen. Of ik hun demo een kans wil geven. Of ik een recensie kan plaatsen op mijn blog over hun project in early access.
Of ik krijg een mail van een groot gamebedrijf dat vraagt of ik hun talk bij een of ander evenement wil bezoeken. Of simpelweg een mail waarin iemand individueel hulp vraagt aan mij.
Een mailtje leest dan zoiets als …
“Hey, ik wil ook mobiele spellen maken, en ik had jouw spel/blog/whatever gevonden. Kan je tips geven voor X en Y?”
Gek genoeg krijg ik die mails vooral van mensen boven de 50 die een programmeerverleden hebben en het nu weer willen oppakken. Misschien wek ik ook die indruk. Tot voor kort stond vrijwel nergens online een plaatje of leeftijdsindicatie van mij :p
Dus ondanks het feit dat het spam is—niets anders dan zelfpromotie en marketing, een algemeen mailtje naar een hele lijst adressen—ben ik blij ermee. Het betekent dat mijn naam blijkbaar op steeds meer lijstjes staat. Dat ik een klein beetje macht of status heb in die wereld. Nou ja, vooral dat mensen denken dat ik die status heb :p
(Zij vinden mijn werk, dat is stap één. Maar vervolgens gebeurt ook nog stap twee: ze beoordelen het als goed genoeg om te denken dat ik, Pandaqi, weet wat ik aan het doen ben! Waanzin!)
En ondanks het feit dat ik mezelf niet beschouw als een supergoede spellenmaker, en bang ben mezelf voor schut te zetten bij elk advies dat ik geef, ben ik er trots op. Elke spammailtje van die variant maakt mijn dag.
Dat wilde ik even mededelen.
(Ik moet echt betere afsluitingen verzinnen voor artikelen als deze. Wat dacht je van => Dus de levensles is: word bekend binnen een vakgebied en ineens kan je spam als iets positiefs gaan zien!)