Ik droom al jarenlang van het opnemen van mijn zelfgeschreven muziek. En dan bedoel ik ook echt professioneel opnemen, zodat ik het op Spotify kan zetten en mensen blij kan maken, in plaats van kan laten schrikken van de belabberde kwaliteit als het toevallig langskomt in hun lijst.
Het probleem is alleen, dat zoiets vraagt om tijd, vaardigheid en ook goede apparatuur die vaak duur is.
Die vaardigheid komt wel goed. Ik speel al bijna twintig jaar gitaar, ik geloof wel dat ik iets kan. En de vaardigheid met opnemen en mixen komt vanzelf naarmate ik het vaker doe.
Die tijd was altijd een probleem, aangezien ik verplicht mijn tijd moest verspillen in het onderwijssysteem. Maar nu ik daar vanaf ben, is dat ook geen smoesje meer.
En dan komen de spullen.
In het verleden heb ik meerdere grote aankopen gedaan die hun tijd vér vooruit waren. Toen ik twee goede microfoons kocht, bijvoorbeeld, heb ik die in het anderhalf jaar daarna niet tot nauwelijks gebruikt. Pas sindsdien gebruik ik ze steeds intensiever. Ook kocht ik ooit een hele mooie, dure gitaar die een jaar lang in z’n koffer heeft gezeten.
Niet alleen raakt je geld op een gegeven moment op, dit soort ervaringen maken je ook onzeker over elke volgende aankoop.
Tja, ik kan een fatsoenlijke koptelefoon gebruiken … maar mezelf kennende laat ik hem links liggen totdat ik hem écht écht moet gebruiken.
Ugh, had ik nou maar een elektronisch drumstel, dan hoefde ik niet zo stom op mijn plastic pianotoetsen te drukken voor een drumgeluid! Maarja … het werkt zo ook wel, toch?
Waarom schrijf je dit?
Ik schrijf dit artikel omdat ik laatst opnieuw in deze positie zat.
Al sinds het begin van het jaar ben ik met regelmaat op zoek naar betere muziekapparatuur om te kopen.
Een digitale piano, want mijn huidige heeft twintig plastic toetsen, waarvan vijf het er inmiddels niet meer doen.
Een stereoset microfoons, zodat ik niet alle gitaarpartijen duizend keer hoef op te nemen totdat ik twee opnames heb die bij elkaar passen.
Een elektronisch drumstel. Een goede koptelefoon.
Allemaal logische aankopen, met goede argumenten, die ik kan gebruiken. De vraag is alleen: gá ik ze gebruiken? Hoe essentieel zijn ze?
En hoewel ik de laatste maanden steeds op het punt stond om iets te kopen, heb ik uiteindelijk niks gekocht, en denk ik dat het zelfs nog langer wordt uitgesteld.
Waarom? Vanwege een uitspraak die ik jarenlang keer op keer ben tegengekomen, maar die moeilijk doordringt in onze emotionele mensenhersenen:
“You have to earn your gear”
Mijn redenatie hierboven is er eentje met een blik op de toekomst.
“Oh, als ik toch apparaat A had, dan zou ik in de toekomst dit en dit geweldige ding kunnen doen!”
En zo’n argument is sterk genoeg om binnen een dag alles in je winkelwagentje te hebben en je pinpas erbij te pakken. (Nou ja, inmiddels gewoon de Bankieren app op je mobiel.)
Onze valkuil: de toekomst
Maar het is helemaal geen argument.
Waarom zou ik spullen kopen als ze niet nu direct essentieel zijn? Waarom zou ik iets kopen en verwachten dat daarmee ineens mijn toekomstige leefstijl, gewoontes en vaardigheden compleet gaan veranderen!?
Ik heb in mijn hele leven nauwelijks nummers opgenomen met drums erin, precies om die reden: dat kan ik pas doen als ik een drumstel heb. Maar dat slaat nergens op. Want omdát ik nooit drums heb opgenomen, wéét ik niet of ik het nodig heb, en wéét ik sowieso nauwelijks iets van drummen.
(Ik kan een paar basisritmes, vooral dankzij het feit dat ik tien jaar geleden een maandje op twee veel op een akoestische drum heb geoefend. Meer niet.)
Deze obsessie van mensen met de toekomst vind je trouwens overal terug. Ik heb vroeger talloze YouTube-filmpjes gekeken over hoe je een drumstel moet opnemen en mixen en waar je op moet letten. Waarom? Zodat ik voorbereid ben als ik later, in de toekomst, op die zonnige dag, een drumstel ga bespelen.
Terwijl ik niet eens een drumstel heb! En ik stop nooit drums in mijn nummers! Al die uren naar filmpjes kijken zijn letterlijk verspild, want het was nutteloze informatie die ik niet kon toepassen, en dus niet onthouden.
Je moet het juist andersom zien. Restricties dwingen je om creatief te zijn. Omdat ik geen drumstel heb, moet ik juist alle andere manieren bedenken om een drumgeluid te krijgen.
Ik kan op mijn gitaar tikken. Ik kan stampen en klappen. Sterker nog, ik heb wel eens pianogespeeld met één hand en met de andere op het hout geslagen om de beat erbij te doen. (Vinden je handen overigens minder leuk achteraf.)
Zo leer je véél meer over geluid, akoestiek, componeren, mixen, en nog meer.
Het tegenargument
Maar er is toch zeker een voordeel aan het hebben van die spullen? Ze zouden niet zo duur zijn, of veel worden verkocht/gebruikt, als ze niet essentieel zijn!?
Natuurlijk! Professionele drums opnemen zou veel makkelijker en consistenter zijn als ik een redelijk drumstel had. Datzelfde geldt voor gitaar opnemen (met betere/meer microfoons), of piano spelen (met een keyboard zónder defecte toetsen).
Maar daarom vind ik die uitspraak zo krachtig: you have to earn your gear.
Ik zeg niet dat je nooit spullen moet kopen. Dat maak ik mezelf ook niet wijs. Ze maken wel degelijk verschil en je kan ze goed gebruiken.
(Mijn huidige microfoon van ~160 euro is honderd klassen beter dan mijn vorige van onder de 100 euro, die tevens tien jaar oud was. Met deze kan ik daadwerkelijk dingen opnemen zonder ruis en dergelijke, met die andere was dat letterlijk onmogelijk.)
Het enige verschil is dat mensen—en ikzelf ben hierin dus de ergste—spullen vaak jaren te vroeg kopen (en vele prijsklasses te hoog of juist te laag).
Het is belachelijk om duizend euro uit te geven aan mooie muziekapparatuur, als ik nog niet eens één volledig, afgewerkt, soort-van-professioneel album ergens heb gepubliceerd.
Andersom had ik al veel eerder profijt kunnen hebben van een goede microfoon. Maar ik kocht toentertijd een goedkopere, want ik was onzeker, ik dacht “ik ben een beginner en weet niet wat ik doe”. Daarmee had ik mezelf dus eigenlijk een prijsklasse te laag geprijsd.
Het plan
Dus dit is hoe het gaat werken.
Ik ga mijn huidige album afmaken. (Ik ben nu in het proces van de achtergrondgitaren opnemen voor alle nummers. Daarna komen de vocals. Daarna de afwerking. Om het simpel te houden, heb ik mijn oudste nummers gekozen, en dat zijn allemaal singer-songwriter riedeltjes.)
Ik ga het ergens publiceren. (Je hebt inmiddels minstens tien professionele websites waar je, tegen betaling/acceptatie, albums in eigen beheer op Spotify en dergelijke kan krijgen.)
Ik ga een plan maken voor het volgende album—mijn benodigdheden, mijn nummers, de apperatuur die het hardste een upgrade nodig heeft.
En dan, dan pas, vind ik dat ik mijn volgende gear heb verdiend.
Mijn advies
Dat is het plan. En ik denk dat het een goed plan is, voor zowel dit specifieke voorbeeld, als elk creatief project.
Als jij een hobby hebt, of studeert, of al professioneel bezig bent in een creatief vakgebied: earn your gear.
Koop pas dure tekenspullen als je het allermeeste uit je oude potloden en pennen hebt gehaald en een flink portfolio hebt opgebouwd daarmee.
Koop pas een nieuw boek als je huidige boekenkast leeg is.
Koop pas een dure broodbakmachine als je met enige regelmaat een kant-en-klare cupcakemix tot een goed einde kan brengen.
Het scheelt je geld, het scheelt je allerlei zorgen of zinloze voorbereidingen op “de toekomst”, en je zult een vaardiger persoon worden.
Althans, dat hopen we dan :p
Opmerking achteraf
Een andere reden voor dit artikel is mijn recente gedoe met mobieltjes. (Zie het vorige artikel: Het Raadsel van de Grote Schermen.)
Mijn mobiel was uit het niets gecrasht en leek helemaal gestorven. Ik had al mijn volgende mobiel uitgezocht … toen ik hem toch aan de praat kreeg, na allerlei digitale trucjes ertegenaan te hebben gegooid. (Een anekdote voor een andere keer!)
En ondanks het feit dat de mobiel dus weer volledig functioneert … wilde ik alsnog die nieuwe mobiel kopen. Ik had hem al praktisch besteld. Hoesje erbij, kabeltje erbij, aanbieding gevonden.
“Oh, wat nou als hij volgende week wéér crasht?”
“Oh, maar, straks ga ik ergens heen, heb ik de mobiel dringend nodig, en dan valt hij wéér zomaar uit?”
“Oh, maar, hij is al bijna 5 jaar oud, tijd voor een upgrade toch?”
Zie jij wat ik zie? :p
Als hij over een week of twee definitief sterft … als ik ooit in de situatie ben dat ik denk “wow ik heb uit het niets dit weekend een werkende mobiel nodig” … dan koop ik toch gewoon dan terplekke dat nieuwe mobieltje?!
Wat is het probleem? Waarom proberen de onzekere toekomst te voorspellen? Een nieuwe mobiel heeft net zo goed kans om, willekeurig, zichzelf af te sluiten, of te crashen, of iets niet te kunnen dat je nodig hebt. Een kleinere kans, maar hij is er nog steeds.
En iets dat ik dus écht nooit meer wil doen, is spullen kopen die ik pas twee jaar later echt ga gebruiken. Want dan heb je een verouderd voorwerp, waarvoor je wél de volle prijs hebt betaald, die toch eerder kapot zal gaan. Een lose-lose situatie.