Het is definitief. Mijn smartphone is ermee opgehouden.
Ongeveer een week geleden crashte hij. Vervolgens besloot hij non-stop zichzelf te herstarten. Als ik geluk had, had ik net zo’n 15-20 seconden om iets te doen, voordat hij ineens weer uitviel en opnieuw startte.
In die 20 seconden is het me uiteindelijk gelukt om steeds iets nieuws te proberen (herstarten in safe mode, alle apps eraf gooien, een hard reset doen, noem het maar op).
Maar het mocht niet baten. De telefoon kan nu opstarten, je kan zelfs op een paar dingen klikken en wat websites bezoeken, maar verder crasht hij bij alle andere dingen die je probeert.
Waarom vertel je dit, Tiamo?
Ten eerste: omdat ik al vaker in artikelen mijn oude smartphone heb gebruikt als voorbeeld van hoe goedkope apparatuur ook prima is. Leek me passend om ook mede te delen wanneer het finito is.
Ten tweede: nogal ironisch, na mijn artikel laatst (over de DigiD app) waarin ik beweerde dat het belachelijk was dat mijn 4,5 jaar oude telefoon niet meer werd ondersteund!
Ten derde: ik moet dus op zoek naar een nieuwe smartphone.
En al mijn bestanden, al mijn WhatsApp chats en geschiedenis, zijn helemaal verdwenen.
De Grote Schermen
En na een paar uur struinen over het internet en recensies/specificaties lezen, kan ik weer met zekerheid zeggen: wat zijn we in hemelsnaam aan het doen met onze smartphones?
Bij bijna alle telefoons staat het volgende minpunt:
“Te groot scherm; moeilijk te gebruiken met één hand”
Alle reacties van gebruikers zeggen hoe vervelend het grote scherm is in hun broekzak, of hun (kleine) handen, of als ze sporten. Ook zij vragen zich hardop af waar dit allemaal voor nodig is.
En dat is een terechte vraag, want ik zie het nut niet. Ik heb 4,5 jaar geleden de goedkoopste smartphone gekocht die ik kon vinden, mede omdat dit het kleinste scherm was dat ik kon vinden.
Dat scherm vond ik toen al onnodig groot, aangezien mijn telefoon dáárvoor een scherm had ter grootte van een Maria biscuitje. (Rare vergelijking, maar ik had niks beters.)
En dat scherm heeft mij prima gediend. Ik kon websites bezoeken. Ik kon mijn eigen spelletjes testen. Ik kon WhatsAppen. De batterij ging minstens 3 dagen mee. Er was geen enkel moment dat ik dacht: “poeh, als ik nou toch tien centimeter extra scherm had, dan zou ik zó veel meer kunnen! Ik zou allang productiever zijn, en succesvol, en rijk, en betere WhatsAppjes schrijven!”
En toch blijven producenten het doen. Alle telefoons worden steeds groter, en langer, en dunner, en knoplozer. En dat kost allemaal geld, tijd en moeite—terwijl niemand erop zit te wachten!
De paar mobieltjes die ik kon vinden met een soort van klein scherm, waren allemaal van jaren geleden, en tevens uitverkocht. Ook stond vaak bij de pluspunten: “lekker klein scherm; goed te gebruiken met één hand”
Wat zie ik daar? Een hele goede reden om schermen VAN EEN REDELIJK FORMAAT TE HOUDEN.
Maar daar stopt het niet. Nee nee! Totdat je bij telefoons van zo’n 250-300+ euro komt, krijg je het volgende minpunt:
“Erg traag. Alleen te gebruiken voor Bellen en WhatsAppen, zeker geen multitasken.”
Dus ik denk: wow, zijn we achteruit gegaan qua technologie?! Mijn huidige telefoon—die dus na 4,5 jaar intensief gebruik toch is gestorven—had 1GB werkgeheugen en 4GB opslag.
De goedkoopste telefoons die ik kon vinden hadden al 2GB werkgeheugen en 16-32 GB opslag, de meeste het dubbele daarvan. Dat is veel. Dat zou méér dan genoeg moeten zijn voor 99% van de dingen die je wilt doen.
En hoewel ik het nu belachelijk maak, stemt het me toch vooral verdrietig. Mensen kunnen voor 100 euro geweldige apparaten kopen. Elk jaar beter, elk jaar sneller. Technologische wonderen in hun broekzak.
Maar ze kopen voor 600 euro iets waarvan ze na een half jaar zeggen “ah nee hè, hij begint wel langzaam te worden”, en dan kopen ze weer iets nieuws waar ze binnen de kortste keren ontevreden over zijn. Kost allemaal geld en grondstoffen (en een goed humeur).
De 5 geboden
En dat terwijl de oplossing zo simpel is.
Bij deze de 5 geboden van smartphonegebruik:
- Installeer geen shit die je niet nodig hebt.
- Sluit apps af als je klaar bent met gebruiken. (Je kunt er toch niet twee tegelijk gebruiken. En als je goed voor je mobiel zorgt, starten apps meestal binnen een paar seconden op.)
- Koop geen smartphones van makers die allemaal eigen rotzooi toevoegen (en je dwingen dat te gebruiken). Denk aan Samsung, HTC, etc.
- Haal je telefoon uit de oplader als hij (bijna) vol is. (Nee, niet ’s nachts erin laten zitten. Batterij en oplaadstukje zijn de dingen die het snelste slijten en kapot gaan. En een mobiel is een beetje waardeloos als je er niet mobiel mee kan zijn.)
- Gebruik je telefoon voor telefoondingen, voor de rest heb je iets beters. (Als ik een verhaal wil typen, kan ik wel een dure mobiel kopen met een groot scherm en alles, maar mijn oude vertrouwde laptop is véél handiger.)
(Bonusgebod: koop geen Apple dingen. Ze maken hun apparaten na 1-2 jaar verouderd en sluiten je op in hun ecosysteem. Bovendien kan je voor de helft van de prijs een Android kopen die beter is.)
Voor wie het wil weten: mijn oude mobiel was een Moto E3. Gekocht bij Coolblue voor 100 euro. Er was zelfs een aanbieding waardoor ik een gratis 32GB SD kaartje erbij kreeg! Super handig, godzijdank had ik daar veel van mijn bestanden opgezet.
(Want, zeg mij na, in koor: “32 GB opslag is méér dan genoeg voor alles!”)
Mijn nieuwe mobiel zal waarschijnlijk weer Motorola zijn, of Nokia, want die gooien er geen rotzooi bij en hebben een goede batterij. En hij zal weer 100 euro kosten. En ik verwacht er minstens 4+ jaar mee te doen. Want dat kan makkelijk. En ik hoop dat anderen dat ook gaan beseffen.
En ik hoop dat fabrikanten stoppen met schermen oneindig laten groeien. Er komt een moment dat je gewoon een tablet aan het maken bent!
Een opmerking achteraf
Hetzelfde is trouwens waar voor, bijvoorbeeld, geheugen in computers. Als ik online zoek naar computers, staat er altijd “minpunt, de 250 GB SSD is toch wel aan de krappe kant, je hebt zeker 500 GB of 1000 GB nodig!”
Wat? Welke filmcollectie van de laatste decennia proberen mensen op hun computer op te slaan?
Ik gebruik mijn laptop al 6+ jaar voor projecten in 4 verschillende vakgebieden, en ik heb zo’n ~100 GB verbruikt, van de 200 die ik heb.
Het is wederom een kwestie van omgekeerde wereld. Als jij een kleine harde schijf koopt, word je gedwongen om zuinig te zijn met je ruimte. Je moet eens in de zoveel tijd je computer opruimen. Je kan niet zomaar alles installeren of aanzetten. En dat is een goede gewoonte om aan te leren, dus bij mijn volgende computer zal ik ook expres weinig geheugen kiezen.
Nog een opmerking
Ik stoor me ook aan de obsessie over camera’s in smartphones. Welke telefoon ik ook ga kopen, ik zal flink geld betalen voor de meerdere (!) goede camera’s die er inmiddels inzitten.
Als je foto’s écht zo belangrijk vindt … als je niet tevreden bent met de heel prima foto’s die je kan maken met goedkope smartphones … KOOP DAN GEWOON EEN CAMERA.
Ik heb een aantal foto’s online staan die gemaakt zijn met die Moto E3. Vaak van mijn (prenten)boeken of bordspellen (om te laten zien hoe ze er in het echt uitzien). En—dit is echt gebeurd—mijn broertje kwam een keer langs, bekeek de website, en zei “wow, jouw mobiel maakt goede foto’s”.
I REST MY KAAS.
Nee, even serieus, daar mogen ze ook mee stoppen. Mensen hebben het idee dat dingen “alles in één” moeten zijn, maar hebben niet door dat zoiets altijd betekent dat er compromissen worden gesloten en concessies worden gedaan.
Welke smartphone je ook koopt, hij zal veel meer ruimte innemen in je tas dan je wilt. Als ze nou gewoon kleinere telefoons zouden maken, zou je ruimte overhouden om er een losse camera naast te plaatsen. Dan heb je twee hele goede apparaten, die heel goed doen wat ze moeten doen, en waarschijnlijk nog goedkoper ook!
Als je dit leest, en je hebt iets van invloed op het smartphone ontwerpproces, regel dan het volgende:
- Een gewoon scherm. Maximaal 5″, of zoiets.
- Stevige behuizing. Kan tegen een klap, een val, krassen, vieze vingers, etc.
- Microfoon/camera die … werkt, maar niet meer dan dat.
- Geen extra rotzooi erbij, gewoon standaard Android.
- Een heule goeie batterij.
- Een instelling die mensen verplicht om één app per keer te gebruiken, tevreden te zijn met 32 GB geheugen, en die automatisch je oplader uit het stopcontact schiet als hij vol is.
Laat de rest allemaal zitten. Ik zou daar dolblij mee zijn.
Update (paar weken later)
Ehm … dit is genant … maar ik heb mijn smartphone weer werkend gekregen. Nadat hij bijna een hele dag uit stond, niet meer aan wilde, helemaal niks meer deed … startte hij zichzelf opnieuw op.
En sindsdien werkt hij weer, zelfs sneller dan voorheen (omdat hij terug is gegaan naar de fabrieksinstellingen, met dus minder apps die ook nog minder energie vreten).
En toen realiseerde ik hoe weinig ik mijn telefoon gebruik en hoe ik een uitgave van 100 euro voor zoiets eigenlijk niet zie zitten.
Het is belachelijk! Ik twijfel (bjivoorbeeld) al maandenlang over het kopen van een bepaald soort microfoon van 120-150 euro, stel het almaar uit, zeg tegen mezelf “met één microfoon alles opnemen is ook haalbaar”, doe het niet.
Maar mijn smartphone gaat ietsje minder lekker? Hoppakee, ik sta klaar om 150 euro uit te geven aan een nieuwe. Waar gaat het heen met de wereld?
Dus ja, ik heb niks gekocht en hoef dat hopelijk nog lange tijd niet te doen. Sterker nog, deze vanilla ervaring bevalt me dus eigenlijk wel :p