Enkele jaren geleden schreef ik een lang artikel genaamd De Gender Blender.
Het ging over het feit dat mensen geslachten liepen te bedenken en dat ik dat een slecht idee vond. Aan de hand van vier voorbeelden, en een uitwijding over waarom het leven met twee geslachten bewezen en voordelig is, probeerde ik uit te leggen waarom het niet wenselijk is dat deze verzinsels serieus worden genomen.
En de allerbelangrijkste conclusie: men moet zeker geen regels aanpassen op basis van deze verzonnen geslachten of extra rechten verlenen.
In dit artikel wil ik een update geven en enkele dingen rechtzetten.
Er is meer onderzoek gedaan, ik ben hopelijk ietsje wijzer en schrijfvaardiger geworden, dus ik wil nog een poging wagen.
Waarom update je niet gewoon het originele artikel? Ik vind het belangrijk om oude artikelen nooit meer aan te passen. Dit blog had als hoofddoel om te laten zien hoe dingen tot stand komen, met alle fouten, slechte eerste versies, en hobbels van dien. Het is belangrijk dat mensen dat zien. Niks gaat de eerste keer perfect. Mensen kunnen van mening veranderen, mensen groeien met elke stap die ze nemen.
(Als je teruggaat naar de allereerste artikelen op dit blog, dan zie je meteen hoe slecht mijn schrijfprobeersels vier jaar geleden waren. Je wordt niet geboren als iemand met een “taalknobbel”, zoiets moet je ontwikkelen door het ongelofelijk vaak te doen. En vooral door veel fouten te maken.)
Het wordt tijd dat de wereld dit leert, want nu zien mensen alleen de perfecte levens op social media, en iedereen die ooit één foute mening heeft gehad wordt direct ontslagen en op Twitter zwartgemaakt. (De tweede reden is overigens dat ik nog steeds achter de meerderheid van het oude artikel sta.)
Dus, laten we beginnen!
Update 1: Jordan Peterson
In mijn vorige artikel noem ik Jordan Peterson als één van de voorbeelden. Sindsdien is hij online opgeblazen en een soort kopstuk van de (extreem)-rechtse kant van YouTube geworden. Bovendien is hij een hele hoop onzin gaan uitkramen.
Dus voordat je rare gedachtes krijgt, ik ben zeker geen fan van Jordan Peterson en sta niet achter hem. Het was simpelweg één van de voorbeelden die ik toen tegenkwam en die paste in het artikel.
Update 2: Evolutie blijft verwarrend
Ik merk al jarenlang dat mensen het algehele concept van evolutie wel hebben begrepen, maar er de verkeerde conclusies aan verbinden.
Veel mensen denken dat evolutie het volgende betekent: “de natuur past zich over tijd aan om zo goed mogelijk te kunnen overleven in hun huidige omgeving” Vervolgens vatten ze dat samen als “de natuur groeit op magische wijze automatisch mee met omstandigheden”, maar dat is natuurlijk totaal niet waar.
Evolutie is niets anders dan het recht van de sterkste. Wie toevallig de beste genen heeft om te overleven, die blijft het langste leven en zal zich het meeste voortplanten. Over tijd zal dus vooral het DNA van die wezens worden doorgegeven, en niet meer het DNA van de wezens die toevallig minder goed waren in overleven. Op een gegeven moment is het oude DNA volledig verdwenen en is de soort geëvolueerd.
Evolutie is niet een proces waarbij de natuur zich automatisch aanpast of de meest “optimale overlevingsstrategie” ontwikkeld. Kijk maar naar alle onderdelen in het menselijk lichaam die geen enkele functie hebben, of die ongelofelijk inefficiënt en omhandig zijn ingesteld. Deze onderdelen verschenen simpelweg toevallig bij een mens en gaven om een of andere reden toentertijd een grotere kans dat je overleefde.
Waarom vertel ik dit? Omdat sommige mensen beweren dat mannen en vrouwen een soort perfecte yin en yang vormen, of dat God ze heeft geschapen om complementair te zijn. Dat is niet zo. De twee geslachten zijn lang geleden toevallig ontstaan en gaven de dieren die toen leefden een grotere kans van overleven, dus ze zijn in het DNA gebleven en uiteindelijk terechtgekomen in alle afstammende diersoorten.
Er hadden ook toevallig drie geslachten kunnen ontstaan, en er zijn nog steeds wezens met maar één geslacht. Hoewel er vele redenen aan te voeren zijn waarom ons huidige systeem het waarschijnlijk heeft overleefd, is een diersoort onderverdeeld in mannen en vrouwen niet automatisch de optimale situatie.
Aan de andere kant van het spectrum beweren mensen dat “de wereld nu realiseert dat denken in twee geslachten niet nodig is” en dat “als mensen accepteren dat je bijv. non-binair kunt zijn, dat de mensheid zich automatisch zal aanpassen en ontwikkelen”. Dat is ook niet waar, want dat is dus niet hoe evolutie werkt. Het is een proces over een periode van miljarden jaren, gevoed door willekeurige foutjes in het DNA die een overlevingsvoordeel geven. (Als jij je lichaam laat ombouwen en je geslachtsdeel buiten werking stelt, dan geeft dat in ieder geval zeker geen overlevingsvoordeel.)
Als laatste kan je dan nog opwerpen dat evolutie niet perfect is, dus waarom zouden we onze ontwikkeling daarvan laten afhangen? We hebben taal, communicatie, technologie, we kunnen ons als maatschappij veel sneller en gerichter ontwikkelen!
En dat is een goed punt, ware het niet dat evolutie zonder input ons ongelofelijk complexe en intelligente lichaam heeft gemaakt dat we nog steeds nauwelijks begrijpen, terwijl door de mens gevoede ontwikkelingen dingen opleveren zoals de selfie-stick en dodelijke challenges die jongeren voor de lol aan elkaar geven.
Het leven met twee geslachten is simpelweg onze biologische realiteit. En ik ben van mening dat je daar dan het beste gebruik van moet maken, in plaats van ertegen te vechten en daarmee eigenlijk tegen alles te vechten wat je lichaam in eerste instantie wil.
Update 3: natuurlijk leven
In het vorige artikel praatte ik over hoe mooi het leven was met mannen en vrouwen, hoe ze elkaar op sommige vlakken aanvullen en samen sterker staan. Uiteindelijk weet ik niet of dat stuk de boodschap juist overbracht, of juist overkwam alsof ik dat soort retoriek in de Bijbel had gelezen en uit frustratie maar uittypte.
(Voor wie het nog niet doorhad: ik ben niet gelovig. Ik heb een hekel aan alle godsdiensten, mede vanwege hun rare gedachtes over bijvoorbeeld homoseksualiteit. Maar vooral omdat het nergens op slaat om blind in een stukje tekst te geloven dat verder totaal niet onderbouwd is. Maar ik krijg erg veel bezoekers op mijn artikelen die iets met godsdienst te maken hebben, dus ik zeg het maar even.)
Het punt dat ik eigenlijk wilde maken: ik ben een natuurlijk persoon. Ik vind dat mensen veel te ver afstaan van wat hun lichaam eigenlijk wil, van wat goed en gezond is voor ons, en van de natuur in het algemeen. Ik probeer al jarenlang simpele dingen te veranderen, zoals minder achter een beeldscherm zitten, meer buiten zijn (en minder stilzitten), en onderzoeken wat nou eigenlijk goede eet- en slaapgewoontes zijn voor ons lichaam.
In essentie zijn we namelijk hele simpele wezens: we willen opgroeien en ontwikkelen, en vervolgens overleven en voortplanten. Ik vind het heel fijn voor anderen dat ze daar niks om kunnen geven en, bijvoorbeeld, vol voor hun eigen carrière gaan. Maar ik kan het niet. Mijn lichaam laat al jarenlang weten dat het eigenlijk gewoon een vrouw wil vinden en daarmee een gezin beginnen (en de hele dag knuffelen). Al die projecten die ik doe? De dingen die ik schrijf en de opdrachten die ik krijg? Tja, je hebt geld nodig om te overleven en een dak boven je hoofd is zeker fijn. Maar ik geef weinig om alle andere dingen die mensen gezamenlijk bedacht hebben, zoals dat je allemaal diploma’s moet hebben en dat het blijkbaar te prijzen is als je jezelf kapot werkt voor een baan die je niet eens zelf hebt bedacht.
(Laat ik het zo zeggen: er is een reden dat vrijwel alle kinderverhalen gaan over liefde, vriendschap, lief zijn voor de natuur en algemene gezinswaarden. Je kunt nog zo je best doen, een kind gaat niet enthousiast worden van een verhaal over hoe belangrijk het is dat ze hun hele leven achter een computer werken en eenzaam sterven (maar wel met veel geld!), want dat is gewoon niet waarvoor we gemaakt zijn.)
Mede daardoor heb ik een grote afkeer voor alles wat niet natuurlijk is. Ik krijg een naar gevoel bij mensen die zich in kleding steken die er allesbehalve comfortabel en vrij uitziet. Ik krijg een naar gevoel van te veel achter een beeldscherm zitten, van kijken naar mensen die gigantisch overgewicht hebben, van de hele dag binnen zitten. Dan is het niet raar dat ik een naar gevoel krijg bij mensen die hun lichaam aanpassen, zij het transseksuelen of simpelweg mensen die piercings zetten.
Ik heb lang nagedacht of dit mijn mening over de hele situatie negatief beïnvloedt, maar uiteindelijk denk ik dat de argumenten uit dit artikel op zichzelf staan.
Het kan alleen de verkeerde indruk geven, want als ik zeg “vrouwen in pak vind ik er meestal niet goed uitzien”, dan bedoel ik eigenlijk “ik heb een hekel aan strakke en formele kleding in het algemeen, dus ik zou zowel mannen als vrouwen aanraden geen pak te dragen”. Maar dat is dus die voorkeur voor natuurlijk leven die bij mij overal doorheen zit.
Daarmee komen we bij de allerbelangrijkste update op het vorige artikel …
Update 4: hersenen kennen (bijna) geen geslacht
Ik heb, net als vele anderen, mijn hele leven geleerd dat mannen en vrouwen significant andere hersenen hebben.
Het is immers het hoofdargument voor transseksuelen om zich te laten ombouwen: “ik heb de hersenen van geslacht X, maar het lichaam van geslacht Y, dus dat past niet bij elkaar”
Ook laten studies al jaren zien dat mannen en vrouwen gemiddeld anders scoren op allerlei gebieden en andere voorkeuren hebben, zelfs wanneer ze complete keuzevrijheid hebben. (Dus ze worden niet gepusht door omgeving, of ouders, of wat dan ook.)
(Natuurlijk kan je altijd nog de vraag stellen of de omgeving niet toch een invloed heeft gehad, bijvoorbeeld in de periode voordat iemand meedeed met de studie.)
Of neem het feit dat mannen en vrouwen een andere verdeling van IQ scores hebben. Gemiddeld zijn beide geslachten even intelligent, maar bij mannen zijn meer uitschieters (hyperintelligente mensen, maar ook zwakzinnige mensen), bij vrouwen is het meer gecentreerd rond het midden.
Maar de laatste jaren laten onderzoeken steeds meer zien dat dit niet waar is.
De huidige kennis is als volgt:
- Onze hersenen zijn opgebouwd uit allemaal kleine gebiedjes en kamertjes.
- Sommige daarvan komen significant meer voor, of zijn groter, bij geslacht X. Als je echt wilt, zou je zo’n gebied “mannelijk” of “vrouwelijk” kunnen noemen.
- Maar in het algemeen heeft ieder geslacht een vrij willekeurige verzameling van gebiedjes van beide soorten en is meestal niet een duidelijk geslacht aan hersenen te verbinden.
- (Andersom geredeneerd, alle studies die plachten aan te tonen dat hersenen enorm verschillen tussen geslachten, hadden een te kleine groep of twijfelachtige onderzoeksmethodes om conclusies te trekken.)
Ook leert men de laatste decennia steeds meer over breinplasticiteit. Men raakt steeds meer overtuigd dat je gewoontes, voorkeuren, vaardigheden bijna volledig worden beïnvloed door je omgeving en waaraan jij je tijd spendeert—zeker als je jong bent.
Zo heb ik op de basisschool ooit geleerd dat jongens betere motorische vaardigheden en ruimtelijk inzicht hebben dan meisjes. En dat is nog steeds waar. Maar waar men de mist in ging, was de conclusie trekken dat dit van nature was. Inmiddels weet men beter: het feit dat jongens beter zijn in die gebieden, komt waarschijnlijk omdat ze meer worden aangespoord buiten te spelen, meer sporten, meer stoeien.
Oftewel, ik moet een correctie maken. Het spijt me, transseksuelen, maar ik sta niet meer achter jullie.
De uitspraak dat je hersenen niet bij je lichaam passen, dat je geboren bent “in het verkeerde lichaam”, heeft geen enkele wetenschappelijke of logische onderbouwing.
Ontken je nou de gevoelens van miljoenen personen?
Natuurlijk niet, gekkie. Ik ga iets veel ergers beweren:
Ik vind het een slecht idee dat mensen zich laten ombouwen en kan er geen enkel respect meer voor opbrengen. (Niet dat ik veel waarde hecht aan respect, maar toch.)
Als iemand zegt “ik ben geboren in een mannenlichaam, maar ik voel me eigenlijk een vrouw” … wat zegt die persoon dan eigenlijk?
Die persoon heeft geen vrouwenlichaam, dus kan niet weten hoe dat voelt. Er bestaan geen overduidelijke inherente verschillen tussen mannen- en vrouwenhersenen, en als die er al waren, kan je die niet op magische wijze van buitenaf observeren.
Dus waar komt deze uitspraak vandaan? Waar komt zo’n gevoel vandaan?
Eigenlijk zegt iemand:
“Er zijn bepaalde eigenschappen die ik, of mijn omgeving, verbind met het zijn van een vrouw. Ik heb die eigenschappen, dus het klopt niet dat ik een mannenlichaam heb.”
Dit is allemaal gebaseerd op meningen, meestal niet eens van jezelf. Er staat nergens dat het verboden is voor een man om een jurk te dragen, maar omdat voornamelijk vrouwen het doen (en veel mensen zeggen dat het zo hoort te zijn), heb je besloten “jurk dragen = vrouwelijk”
Ik kan iemand niet steunen als diegene diens lichaam laat ombouwen vanwege de meningen van anderen. Ik zou adviseren om je simpelweg geen reet aan te trekken van wat je denkt dat van je wordt verwacht. (Het feit dat zo’n operatie duur, risicovol en grotendeels onomkeerbaar is maakt het zeker niet beter.)
De LGBTI+ gemeenschap
Maar het gaat nog een stapje verder. Transseksuelen worden vaak in dezelfde groep gezet als, bijvoorbeeld, mensen die zichzelf non-binair noemen, of mensen die lesbisch zijn.
Dat vind ik héél apart.
Veel mensen uit die groep claimen dat geslacht niet bestaat en proberen actief de “stereotypes” rondom gender aan te pakken.
Maar, dat is vreemd, want transseksuelen bevestigen juist die stereotypes. Ze zeggen “dit is wat een man hoort te zijn” en doen vervolgens een significante ingreep in hun leven om aan die normen te voldoen.
De mening van transseksuelen gaat linea recta tegen de mening van de rest in. (En de homoseksuelen staan er sowieso buiten, want je seksuele voorkeur is iets anders dan je geslacht.)
De groep lijkt meer een samenraapsel te zijn van alle minderheden, dan dat het een eensgezind perspectief weergeeft. (Waardoor ik me dan weer afvraag: op een gegeven moment komt er een punt dat je zoveel minderheden samen hebt gevoegd … dat het de meerderheid wordt! Wat gebeurt er dan? Ontploft het universum?)
Oftewel, hoe actiever je bent binnen deze gemeenschap, hoe meer je leden van dezelfde gemeenschap voor het hoofd stoot. En hoe meer je de stereotypes of maatschappelijke verwachtingen rondom geslacht juist gaat bevestigen.
Daarom zal je mij nooit horen zeggen dat ik achter die gemeenschap sta of hen steun. Want er is niet één ding om te steunen, en hetgeen waar ik vroeger nog respectvol voor was (transseksuelen die zich laten opereren), blijkt eigenlijk ook niet waar te zijn.
Maar wat moeten we dan?
Ik zal altijd adviseren om in eerste instantie bij de feiten en de logica te blijven.
Homoseksualiteit? Bewezen dat het natuurlijk voorkomt, een persoonlijke voorkeur, staat los van deze hele discussie.
In het verkeerde lichaam geboren? Bewezen dat zoiets niet bestaat, hoewel de wetenschap zich op hersengebied blijft ontwikkelen, dus wie weet.
Het idee dat geslacht niet bestaat of dat er meer dan twee geslachten zijn? Bewezen dat het onjuist is.
Geslacht is gedefinieerd door welk geslachtsdeel je gebruikt om voort te planten, daar zijn er maar twee van, die noemen wij man en vrouw. Zowel onder de mensen als bijna alle andere wezens.
Wij hebben geslacht niet “bedacht”, het is simpelweg een observatie van onze biologie. Het is de term die wij het hebben gegeven. Van mijn part noem je het anders, zoals “popo” of “kirikiri”, de observatie van de werkelijkheid blijft hetzelfde.
Soms heeft iemand kenmerken van allebei, of een late ontwikkeling, dat is een bewezen zeldzame afwijking die wederom los staat van deze hele discussie.
Ik kan niet iets respecteren of steunen dat simpelweg niet te onderbouwen is door logica, argumenten en de huidige kennis van de wetenschap.
Maar laten we nu eens kijken naar gevoel. Als iemand zich (op een of andere manier) een ander geslacht voelt, dan moet diegene zich toch gewoon kunnen aanpassen?
Nee, ik denk dus dat die praktijken ook schadelijk zijn. We hebben al veel te weinig mensen die zelfstandig nadenken, die kritisch zijn. Een tegengeluid horen en denken “tja, dan pas ik mijzelf maar aan” is niet de oplossing. Men moet leren om soms schijt te hebben aan wat anderen denken.
En dat is lastig, héél lastig soms. Als jij als man nu met een jurk over straat gaat lopen, wordt je vrijwel zeker uitgelachen, belachelijk gemaakt, en misschien wel lastiggevallen. Daar is moeilijk tegenop te boksen. Maar als niemand de eerste stap zet, dan gaat er ook nooit iets veranderen.
Ik ben vroeger bijvoorbeeld uitgescholden, nageroepen of tegengehouden omdat ik een lange nek had. (Nog steeds overigens, zo’n nek wordt niet ineens korter.) Dan gingen ze me een giraffe noemen, en raar, en scheef, en wat dan ook. Het kan heel intimiderend en beangstigend zijn om anders te zijn dan de rest. Maar het is ook complete onzin en betekent niet dat ik iets aan mezelf moet veranderen of dat ik in het verkeerde lichaam zit. Daarmee bevestig je alleen maar het gedrag van een paar rotte appels.
(Serieus, wie gaat er op een vrijdagmiddag met z’n vriendjes iemand naroepen dat hij lijkt op een giraffe? Is dat het toppunt van stoer zijn als je puber bent?)
Ik schrijf dat artikel zeker niet om mensen aan te zetten tot zulk gedrag, of gemeen en hatelijk gedrag in welke vorm dan ook. Waarom zou ik? Besteed je tijd en energie aan nuttige dingen, zoals voorkomen dat we in 2050 onze eigen aarde in de fik hebben gestoken. Het feit dat iemand ergens tegen is, betekent niet dat diegene negatieve actie aanraadt. Diegene is gewoon, tja, hoe zeg je dit … het ergens niet mee eens.
Ik zou nooit iemand lastigvallen, uitschelden, of aanvallen vanwege diens persoonlijke keuzes (zoals zichzelf laten ombouwen of beweren dat ze een derde geslacht zijn). Ik stel voor dat niemand dat ooit doet. Maar als een vriend van mij zou overwegen zichzelf te laten ombouwen, zou ik diegene duidelijk uitleggen dat ik daar niet achter sta. Als ik later kinderen mag hebben, en een van hen heeft in diens hoofd gehaald dat ze iets aan haar lichaam moet veranderen, zou ik dat afraden en niet toestaan om de redenen hierboven.
In plaats daarvan zou ik de vraag willen stellen: waarom wordt je uitgelachen als je, als man, in een jurk over straat gaat? Welk voordeel heeft de maatschappij erbij om één kledingstuk aan een geslacht te ontzeggen? Wat is de verschil tussen de keuze “jurk of broek” en “rood shirt of blauw shirt”? Je zou bijna denken dat sommige dingen niet alleen in het hoofd van de maatschappij zitten, maar ergens op gebaseerd zijn …
Nurture vs Nature
Eigenlijk komt het weer terug op de eeuwige discussie: zijn de algemene gedachtes over geslacht aangeleerd of van nature aanwezig?
En zoals meestal, ligt het antwoord ergens in het midden.
Bijvoorbeeld, vrouwen hebben doorgaans lang haar en mannen kort haar. Uitzonderingen daargelaten, vind ik kort haar meestal minder goed staan bij vrouwen, en lang haar minder goed bij mannen. Is dat aangeleerd? Of komt dat doordat mannen en vrouwen een andere structuur hebben van hun hoofd, huid en haar? Komt het misschien doordat mannen gewoon hun haar niet goed verzorgen en lang haar er daardoor smeriger uitziet?
Of neem het voorbeeld met de jurk. Ik vind jurkjes veel beter staan bij vrouwen dan bij mannen. Is dat aangeleerd? Of komt het wederom doordat vrouwen en mannen anders gebouwd zijn? Dat ze doorgaans anders lopen, een andere houding hebben, en vrouwen een fijnere motoriek bezitten?
Dus ja, als een man met jurk over straat zou lopen, zou ik daar ten eerste van opkijken, en ten tweede is de kans groot dat ik dan denk “die heeft zich raar gekleed vandaag”. Net zoals ik dat denk als mijn professor op de universiteit heeft besloten om drie kledingstukken met vloekende kleuren aan te trekken. Of iemand een shirt aantrekt dat twee maten te groot is, of van die oorbellen in doet die zó groot zijn dat het gewoon een gevaar voor eigen leven is.
Een belangrijker voorbeeld: medische noodsituaties. Omdat het lichaam van mannen en vrouwen anders is, kan het van levensbelang zijn om te weten welk geslacht iemand is bij een operatie of medische handeling. (Het kan ook in vele andere gevallen van groot belang zijn, maar dit is de meest opvallende.)
Ook bepaalt je geslacht voor welke ziektes en syndromen je vatbaarder bent en geeft het een makkelijke manier om systemen te beveiligen. (Als iemand geregistreerd staat als man, maar er komt een vrouw langs, weet je dat hier iets niet pluis is. Bovendien zijn geslachten zodanig ingebouwd in onze hersenen, dat we met één vluchtige blik al kunnen herkennen of iemand een man of vrouw is.)
Als we dadelijk stoppen met het registreren en feitelijk vastleggen van geslacht, verliezen we al dat voordeel.
Mannen en vrouwen zijn gelijk, en kennen erg veel overeenkomsten, maar ze zijn niet exact hetzelfde. Dat zie je elke dag in de praktijk, en het wordt ondersteund met onderzoek. Veel van de maatschappelijke gedachtes en meningen over geslacht hebben een logische en redelijke basis, en zullen waar zijn voor de meeste leden van dat geslacht.
Niet iedereen, en jij hebt alle vrijheid om los te breken, je eigen ding te doen, en het tegendeel te bewijzen. Maar de anderen hebben alle vrijheid om dat anders te zien en gewoon hetgeen te doen dat het meest passend is voor hun lichaam of hun wensen.
Misschien is dat wel het belangrijkste: niet zeuren, niet eisen, maar laten zien. Als jij het normaal (of zelfs hip) maakt om als man met een jurk rond te lopen, en je doet dat jaar in jaar uit, moet je eens kijken hoe publieke perceptie kan veranderen. Dat gebeurt niet door jezelf om te bouwen of van een afstand te roepen “oh wat is iedereen toch seksistisch!”
Herinner je nog mijn verhaal over mijn lange nek en de mensen die mij giraffe noemden? Ik heb toen aan mensen om mij heen gevraagd wat ze vonden van mijn lange nek en heb toen van meerdere meisjes gehoord dat ze dat heel knap vonden aan een jongen. Zo, zelfvertrouwen opgehoogd, daarna liep ik met een rechte rug om mijn lange nek nog meer aan de wereld te tonen.
(Overigens moet ik vermelden dat ik serieuze gezondheidsproblemen heb en dat ik jarenlang hard heb getraind om een goede houding te krijgen en een rechte rug te houden. Dus je moet niet zomaar alles negeren wat mensen zeggen zolang het aantoonbaar is, want men had gelijk dat mijn lichaam er toentertijd zeer ongezond uit zag.)
Dit is het punt
Doe vooral wat je wilt doen. Noem jezelf een ander geslacht, laat je lichaam ombouwen, zeg dat anderen stom zijn als ze vasthouden aan dat er twee biologische geslachten zijn.
Maar ik sta er niet achter en mijn respect heb je niet, op basis van alle bovenstaande redenen. Ik vind het een achteruitgang, een afleiding van de dingen die er écht te doen, in plaats van een natuurlijke ontwikkeling van de maatschappij als geheel. Er zijn nou eenmaal twee biologische geslachten, en door hun natuurlijke verschillen ontstaan ook enkele andere verschillen (zoals in kleedstijl). En als je het daar niet mee eens bent? Prima, dan doe je lekker iets anders en trekt je niks aan van de rest.
Wat vooral niet moet gebeuren, is dat regels worden veranderd op basis van deze ideeën en verzonnen problemen. Dat is waar men de grens over gaat, want dan ben je beleid aan het voeren dat gebaseerd is op de gevoelens van een groepje mensen, en niet meer op basis van feiten en argumenten. (Voorbeelden daarvan vind je vooral in mijn vorige artikel, deze is al lang genoeg.)
Uiteindelijk heb ik het idee dat er een miscommunicatie is tussen mensen.
Als ik “geslacht” zeg, dan bedoel ik letterlijk wat je tussen je benen hebt hangen en andere biologische kenmerken waarvan bewezen is dat ze bij een bepaald DNA horen.
Als anderen “geslacht” zeggen, dan bedoelen ze het mystieke land die de verzameling aannames of stereotypes bevat waarvan zij vinden dat de maatschappij die heeft.
Hoewel ik erken dat er zeker aannames zijn, dat de maatschappij zeker sommige mensen een bepaalde kant op stuurt puur vanwege hun geslacht, is die definitie van geslacht niet werkbaar. Het is een gevoel, een vage verzameling die voor ieder persoon anders zal zijn. (Misschien zie jij dat de maatschappij vaardigheid X aan vrouwen toeschrijft, maar zie ik dat helemaal niet, of vind mijn omgeving het juist meer een mannelijk ding.)
Dus je kunt er slechts meningsverschillen over hebben en geen gegronde actie op baseren.
En daarmee kom ik terug op mijn conclusie eerder in het stuk: laten we vooral ophouden met eindeloze meningsverschillen. Als je iets wilt laten zien, laat het zien in je doen en laten, en als het een kern van waarheid bevat zal de rest volgen. De rest van de tijd lijkt het me belangrijk om te zorgen dat we over tien jaar überhaupt nog een aarde hebben om met mannen en vrouwen overheen te lopen.