Een hele tijd geleden, toen ik net begon met studeren, schreef ik een artikel over de verdeling van stoelen in een collegezaal. Er leken wel tien verschillende ongeschreven regels te zijn die bepaalden hoe je het beste kon gaan zitten. Wil je met rust gelaten worden? Ga dan één stoel van de rand zitten. Wil je snel wegkunnen? Ga dan juist tussen de voorste en de middelste rij zitten, want 90% van de studenten gaat de achterste banken volmaken. Je zou er haast een spel van kunnen maken (… wat ik dan ook heb geprobeerd om te doen).
Inmiddels zijn we jaren verder. Ik ben een tijdje weggeweest van de studie, toen weer teruggekomen, en moet concluderen:
De regels zijn veranderd.
Vroeger zat ik altijd samen met vrienden in de zaal. We zouden ’s ochtends op elkaar wachten (voor de collegedeuren) en dan samen naar binnen gaan.
Nu was ik helemaal alleen, want al mijn vrienden hadden ondertussen hun studie al afgemaakt.
Deze regel heb ik altijd gehanteerd: “ga aan de rand van de rij zitten, met één stoel vrij naast je, om aan te geven dat anderen niet naast je moeten gaan zitten”
Nou, die werkt niet meer.
Als ik dit doet, gaan mensen gewoon leuk naast je zitten. Nog leuker: als je een groep mensen hebt, dan gaan ze gewoon om je heen zitten, waardoor je ineens middenin een gesprek tussen twee vriendinnen zit. (Dat ik denk: vraag mij dan om op te staan en van plek te wisselen. Ze zijn overduidelijk niet bang voor me, als ze zich om mij heen wikkelen. Qua stoelpositie dan.)
Op een gegeven moment had ik een raar soort relatie ontwikkeld met een vriendengroep (twee jongens, twee meisjes), want ik zat altijd op de achterste rij, en zij kwamen altijd vijf minuten te laat binnen en zagen dat er alleen bij mij nog plek was. We kennen elkaar nu vooral heel goed van gezicht.
Weet je wat nog vervelender is? Iedereen komt gewoon te laat binnen! Nog een halfuur na de start van het college kunnen er (groepjes) studenten binnendruppelen. En waar gaan die zitten? Precies, naast die ene persoon die een stoel vrij had gelaten aan de rand zodat niemand naast hem ging zitten!
Dus dan ben je lekker aan het meeschrijven met het college, staan er ineens twee gasten naast je die vragen of je opstaat, zodat zij die twee vrije stoelen middenin de rij kunnen bezetten.
Of, nouja, ze vragen het zelfden. Ze gaan eerder naast je staan, even kuchen en je dan hoopvol aankijken. Zeker buitenlandse studenten.
(Overigens gaan Nederlandse studenten er altijd direct vanuit dat je Nederlands bent. Ik zie er niet overduidelijk Nederlands uit, mijn naam is Italiaans, die mensen kennen mij niet, maar ze vragen doodleuk “zouden wij erlangs mogen?”, terwijl meer dan de helft van de zaal buitenlands is.)
Maar wat mij nog het meest intrigeert, is de grote groep mensen die halverwege een college gewoon opstaan en weglopen. Hebben ze er ineens geen zin meer in? Zitten ze eigenlijk op de verkeerde plek, maar konden geen goed moment vinden om weg te sluipen? Hadden ze per ongeluk een date gepland halverwege hun college?
Soms komen ze zelfs nog terug, wat mij het idee geeft dat ze gewoon naar de WC zijn gegaan. Wat ik ook nog nooit eerder had gezien. Een college is ~40 minuten, waarom zou je in vredesnaam halverwege per se naar het toilet moeten?
En uiteindelijk moet ik afsluiten met een droevige mededeling: iedereen zat constant op zijn of haar mobiel. Toen ik begon met studeren, waren mobieltjes slechts semipopulair. Ik zat een keer tijdens een college de hele tijd op mijn mobiel (een spelletje te spelen volgens mij, het was vrijdagmiddag en laat) en kreeg daar commentaar op van de docent, zo opvallend was dat.
Inmiddels zit iedereen constant op hun mobiel. Het is het eerste wat ze op tafel leggen, en soms zelfs het enige. Dan zitten ze anderhalf uur in een muffe collegezaal en ze hebben geen woord meegekregen van wat er werd behandeld. En dan vraag ik mij af: waar moet dit heen? Die mensen gaan later belangrijke wetenschappelijke functies vervullen? Die mensen gaan de code schrijven die onze belangrijkste applicaties runt?
Het is maar goed dat ik niet van plan ben over een paar jaar weer terug te gaan naar de universiteit. Dan zullen de gewoontes van de nieuwe generatie “hoogopgeleiden” me waarschijnlijk een hartaanval opleveren.
P.S. Dit artikel is ietsje verlaat—ik ben inmiddels weer weg van de uni—maar ik zag dat ik vergeten was om deze te publiceren. Dus bij deze. Er staan blijkbaar 110 onafgemaakte concepten op mijn website, dus ik ga denk ik iets vaker checken of ik vergeten ben iets te publiceren xD