Een wijs man zei ooit:
“Er zijn maar drie zekerheden in het leven: belasting, de dood, en gedoe bij DUO”
Voor wie het zich afvraagt: nee, DUO is niet het vervolg op het kaartspel UNO. Het is de Dienst Uitvoering Onderwijs. Onder studenten ook wel bekend als “die mensen die je geld geven voor je studie”. Wat onder meer bondige studenten ook wel bekend staat als “stufi”.
Mijn eerste poging
Enkele jaren geleden onderbrak ik mijn studie. Mede vanwege mijn aanhoudende gezondheidsproblemen zag ik mij genoodzaakt de studie te pauzeren, ook al had ik mijn diploma bijna binnen. Het was een erg bijzondere situatie, wat ervoor zorgde dat helemaal niemand aan mijn universiteit de regels kende, en ik dus hoogst persoonlijk contact moest zoeken met DUO.
Blijkbaar kon dat niet. Je moest ze opzoeken, in het echt, nadat je een afspraak had ingepland. Ik voel altijd een kleine haat opborrelen als ik mensen niet gewoon kan mailen, maar op zich is een live afspraak ook nog acceptabel. Zolang ik maar niet hoef te bellen :p
Dus ik fiets naar een duister steegje, verstopt ergens in hartje Eindhoven, om daar mijn simpele vraag te stellen aan DUO: “Ik stop per direct met de studie. Hoe meld ik me af voor studiefinanciëring? En hoe zit dat met studieschuld aflossen/OV-kaart opzeggen/als ik later weer wil beginnen?”
Het antwoord? Nou ja, eigenlijk heel simpel. Nu ik eraan terugdenk snap ik niet hoe we daar niet zelf uit zijn gekomen toentertijd. Ik klik online op het knopje “studiefinanciëring opzeggen”, ik ga langs een OV automaat om het studentenreisproduct van de kaart te halen, en ik schrijf me gewoon niet meer in voor de studie.
Hierbij is het belangrijk om op te merken dat de vrouw mij meermaals verzekerde dat …
- Na drie jaar mijn studiefinanciering op was—ik kon er het beste maar meteen mee stoppen
- Maar dat de OV-kaart nooit kosten met zich meebracht—“ach joh, hou hem gewoon lekker, wie weet moet je nog reizen”
- En dat ze pas studieschuld zouden gaan aflossen als ik geld ging verdienen
Je kunt waarschijnlijk mijn verbazing begrijpen toen even later bleek dat …
- Ik nog in het oude stelsel zat en waarschijnlijk gewoon nog recht had op studiefinanciering. Iedereen om mij heen had het gewoon nog steeds en keek mij moeilijk aan als ik vertelde over mijn geldproblemen.
- De OV-kaart wel degelijk kosten met zich meebracht. Best wel heel veel, zeg maar.
- Ze de studieschuld al begonnen af te lossen nadat ik precies een jaar weg was gebleven van de studie.
Opmerking: Het wordt nog genanter. Ik heb dus duizenden euro’s schuld over de OV-kaart opgebouwd … maar ik heb hem NOOIT gebruikt. Ik hou van fietsen. Ik vind het belangrijk om goed te sporten. Dus ik heb letterlijk nooit de bus gepakt naar de universiteit. En de paar keer dat ik de trein moest pakken voor iets, was in het weekend, wanneer het gratis reisproduct toch niet geldt. Maar ja, dat vertellen ze je dan weer niet bij DUO.
Een tweede poging
Dus toen ik vandaag—zo’n twee jaar later—opnieuw bij de DUO langsmoest, zat de schrik er goed in. Ik was helemaal voorbereid om alles driedubbel na te vragen en zeker te weten dat ik niet dadelijk weer duizenden euro’s studieschuld had opgebouwd over iets wat ik nooit had willen gebruiken.
(Waarom moest je bij de DUO langs? Ik vind het ook niet leuk, maar ik ga mijn studie afmaken. Soms moet ik erom huilen, soms moet ik erom lachen, want het is toch bizar dat ik dadelijk een studie wiskunde ga afronden terwijl ik niet eens kan lezen wat er op het bord staat of rechtop in een stoel kan zitten voor langer dan een half uur. Hoe dan ook: ik moet halverwege het jaar instromen, wat eigenlijk niet mag, tenzij je een uitzonderingsgeval bent, en dan moet je weer dingen regelen/uitzoeken. )
In de tussentijd had DUO blijkbaar veel geld verdiend, want ze hadden een upgrade gekregen en zaten nu in een veel groter en professioneler gebouw.
Daar begonnen de problemen al: naast de secretaresse zat een grote bewaker. Bij binnenkomst vroeg hij resoluut naar de paspoorten van mij en mijn vader. (Mijn vader was gekomen voor de ondersteuning en om te helpen door de raadsels van DUO heen te prikken). Ik had een paspoort bij. Mijn vader niet: die was snel even met mij meegegaan, tussen zijn werk door.
Dus mijn vader mocht niet verder het gebouw in :p
(Overigens moest de bewaker wel lachen om mijn handtekening, dus dat is iets. Ik wilde hier een voorbeeld geven van mijn handtekening … maar toen bedacht ik net op tijd dat ik super dom ben.)
Ik weet niet waarom ze ineens bewaking hadden. Misschien was er een keer een héle boze student. Of misschien dachten mensen dat de DUO een grote kas geld klaar had staan en hadden ze een overval geprobeerd te plegen.
De bewaker gaf instructies: “hier de deur door, lift naar de tweede verdieping, dan drie keer rechts” Als je zulke instructies krijgt, dan weet je gewoon dat je gaat verdwalen. Als iemand drie verschillende commando’s nodig heeft om je naar een belangrijke plek in hetzelfde gebouw te krijgen, dan raak je in paniek.
Gelukkig was het allemaal veel simpeler dan het leek. Op letterlijk elke muur en deur die ze konden vinden was een logo van DUO geplakt, inclusief pijltje in de juiste richting.
Toen ik binnenkwam stond er een aanmeldpaal, zoals bij vrijwel alle instellingen tegenwoordig. Maar, wederom helemaal conform de trend, was deze aanmeldpaal stuk. Of, nouja, hij was “defect”—dat klinkt altijd een stuk beter.
Dus ik ga zitten in de wachtruimte … terwijl de deur wagenwijd openstaat naar de ruimte ernaast waar iemand persoonlijke dingen aan het bespreken is.
Op zich vond ik het niet erg, want zo krijg je nog wat leuke verhalen mee. Deze vrouw vertelde hoe ze al drie keer een afspraak had gemaakt bij verschillende DUO instellingen (Eindhoven, Rotterdam, etc.), maar elke keer (vanwege heel veel pech) niet op de afspraak kon komen. Vertraagde treinen, uitgelopen afspraken, weet ik veel wat.
Maar het werd nog leuker: bij het afscheid zei ze “oh ja, dus toen heb ik voor de zekerheid maar een stuk of tien afspraken gepland door heel het land heen, bij elke DUO locatie” Daar hou ik wel van: mensen die het dus echt geen reet kan schelen. Ze had gewoon bij ALLE DUO INSTELLINGEN een afspraak gepland, en als die medewerker haar niet handmatig had afgemeld, was ze waarschijnlijk gewoon niet meer komen opdagen.
Goed, ik was aan de beurt. Binnen een minuut wist ik: wat een verademing is dit. Deze mevrouw had mijn aanmelding al gelezen en van te voren bestudeerd, dus de eerste vijf minuten van de afspraak heb ik letterlijk niks gezegd (alleen een paar keer geknikt), terwijl zij precies de informatie gaf die ik wilde en mijn vragen beantwoordde.
Maar zoiets kan natuurlijk nooit lang goed gaan. Zoals ik net al zei: ik ben begonnen met studeren toen het oude stelsel nog van kracht was. Inmiddels is er een nieuw stelsel, waarbij alle studiefinanciering een lening is, en geen enkel deel een “gift”.
De mevrouw zei dat, omdat ik een pauze had genomen, ik vanaf nu toch in het nieuwe stelsel zou vallen. Ach, wat jammer nou. Toch een lening. Ze liep zelfs naar achter om het na te vragen. Ja, zei die ander, dan val je in het nieuwe leenstelsel.
Dus zij zegt: “gaat dat lukken met aanmelden?”
En ik zeg: “ik denk het wel, maar kan u misschien voor de zekerheid even de stappen laten zien? Laten zien hoe de pagina eruit ziet?”
Jaja, ik ben getraind! Ik laat mij niet naar huis sturen zonder bewijs, zwart op wit, dat die mensen de waarheid vertellen!
Dus zij opent de pagina om mij te laten zien hoe ik me weer kan aanmelden halverwege het studiejaar … en tot haar verbazing val ik nog gewoon in het oude stelsel :p
Nou ja, wij dus lekker vijf minuten allebei verbaasd wezen, en ik toch ook een tikkeltje opgelucht. En toen was mijn dagje DUO weer ten einde.
Ik ga binnenkort die aanmelding voor studiefinanciering weer insturen. Mocht er alsnog iets misgaan, dan hoor je dat vanzelf middels een artikel als deze :p
Conclusie
Een dagje DUO—zo leuk was het nog nooit.
(Ik hoop dat de DUO ooit zo’n wedstrijd houdt waarbij iedereen een slogan mag verzinnen, en dat ze dan de beste uitkiezen, en dat we dan allemaal weten: “dit was helemaal niet de beste inzending, het was gewoon de enige van alle honderdduizend inzendingen die de DUO niet voor schut probeert te zetten”)