Ondanks dat ik niet bijzonder veel kranten of nieuwswebsites lees, zag ik afgelopen jaren toch erg vaak gedoe over genderneutraliteit voorbijkomen. (Overigens is “genderneutraal” verkozen tot irritantste woord van 2017, dus ik zal het niet al te veel laten vallen. Desondanks heb ik eigenlijk ook geen betere benaming voor de discussie.)
- De NS veranderde “beste dames en heren” in “beste reizigers”.
- De eerste genderneutrale openbare toiletten werden gebouwd.
- Op de universiteit van Toronto werd een wet doorgevoerd die professoren verplichtte om studenten met hun voornaamwoord naar keuze (bijv. “nij” ipv “zij” of “hij”) aan te spreken.
- Men suggereert om geslachtsaanduiding op rijbewijs en paspoort weg te halen.
Na heel veel denkwerk en onderzoek ben ik eruit: ik vind het een schadelijke bedoeling.
DISCLAIMER: Ik heb geen hekel aan alle transseksuelen, of mensen die zichzelf non-binair noemen, of wat dan ook. Ik ben zelfs bevriend geweest met enkele leden van die groepen. Zolang iemand jou goed behandelt, dien jij die ander ook goed te behandelen, ongeacht de keuzes of afkomst van die persoon. Dit stuk gaat dan ook over wanneer het mis gaat, en men elkaar niet goed, logisch of eerlijk behandelt.
Het NS-voorbeeld
Laten we—om erin te komen—bij het simpelste voorbeeld beginnen: de NS. (Want een Nederlands artikel is niet compleet zonder boos te worden op de NS.) Enkele conducteurs waren begonnen met een nieuwe omroep (van “beste reizigers”), en toen besloot de NS om dat over te nemen en als beleid neer te zetten.
Het gevolg? De tekst moet over het hele land aangepast, en heel veel mensen waren boos.
Ten eerste: dit kan niet goedkoop zijn. Laatst las ik dat het tienduizenden euro’s kostte om de bordjes van een station te vervangen (want er stond nu “Centraal” achter de stationsnaam), dus moet je nagaan wat je moet doen om de groet door het hele land te vervangen. Dat is mijn eerste probleem: er wordt enorm veel tijd en moeite gestoken in deze simpele vervanging, terwijl de NS die ook had kunnen steken in beter en goedkoper OV.
Wat ik, echter, véél belangrijker vind, is dat het een onzinnige verandering is. Zo’n 50% van de Nederlands bevolking zijn dames, en worden graag aangesproken met dames. Zo’n 50% zijn heren, en worden graag aangesproken met heren. Daarna heb je een kleine groep transgenders die ofwel dame ofwel heer zijn. Zij hebben veel moeite gedaan om het andere geslacht te worden en willen dus juist daarmee aangesproken worden.
En daar stopt het.
Maar, hoe zit het dan met de rest? Bijvoorbeeld non-binaire mensen? Dat is geen geslacht. Het is een manier waarop mensen zich uitdrukken, en keuze over hoe ze in het leven staan. Maar het is geen geslacht. Non-binaire mensen zijn óf een vrouw óf een man. (Er komt dadelijk nog een kanttekening bij deze opmerking.)
Natuurlijk, je kunt je geen van beide voelen, maar dat verandert niks aan je geslacht. Ik heb me nooit echt een student gevoeld, maar het feit dat ik aan de universiteit studeer maakt me nog wel een student. Ik ga ook niet eisen dat ik voortaan bij alle brieven, mails en tentamens als “toevallige universiteitsganger” wordt aangesproken.
Sterker nog, ik identificeer me niet als reiziger. Als ik in de trein zit, kun je ervan uit gaan dat ik diep ongelukkig ben, geen enkele andere optie had, en me zeker niet voel als een reiziger. Toen ik de nieuwe groet voor het eerst hoorde, duurde het een paar keer voordat ik doorhad dat ze het tegen mij hadden. Ik dacht dat het een soort “van wie is de blauwe auto met kenteken LOL928 in de parkeergarage?” was, maar dan in de vorm van “wil de reiziger met de zwarte tas a.u.b. ophouden met het deuntje van Duck Tales neuriën?”
Vrijwel niemand wordt blij van deze verandering die is doorgevoerd op ongefundeerde gronden. Als mensen zichzelf “non-binair” kunnen noemen en daarmee eisen dat ze het bericht veranderen, heb ik evenveel recht om mezelf “de Grote Overwinnaar” te noemen en te eisen dat de NS haar bericht verandert. (Naar “beste reizigers en grote overwinnaars”.)
Maar dat is natuurlijk absurd. En de huidige verandering dus ook.
Wat leren we hiervan? Dat de NS buigt voor de ongegronde wensen van een piepkleine groep, en de gegronde wensen van de grotere groep negeert. Ik vond het leuk toen men mij aansprak met “heer”. Het was duidelijk en zonder problemen. Ik ben een heer, daar kan ik niet omheen. Richting het einde van het artikel praat ik ook kort over de voordelen van deze scheiding en manier van aanspreken.
Daarnaast zet deze actie de deur open naar nog absurdere veranderingen, want blijkbaar kan iedereen iets verzinnen en dan eisen dat de rest zich aanpast naar hun wensen.
Opmerking! Er is een reden dat het zo goed klinkt om te zeggen “dames en heren, jongens en meisjes”. Dat is een stijlfiguur genaamd chiasme (of kruisstelling). In het eerste deel van de zin noemen we eerst de vrouwelijke vorm en dan de mannelijke vorm, en dan na de komma draaien we het om! Kruisstelling! Het zou toch zonde zijn om zo’n mooie taalkundige vondst weg te gooien?
Genderneutrale toiletten
De rage begon in Amsterdam. Toen volgde de rest van het land … niet.
De reacties op de eerste genderneutrale toiletten liepen uiteen tussen “belachelijk eigenlijk dat we nog onderscheid maken tussen man en vrouw!” en het tegenovergestelde “het onderscheid tussen man en vrouw is belangrijk!”
Wat zijn genderneutrale toiletten? Je hebt twee smaken: men gooit de mannen- en vrouwentoiletten voortaan samen, of men bouwt een extra apart toilet voor transgenders.
De eerste is het meest in trek, omdat de tweede bij de meesten al meteen dezelfde reactie opwerpt: dat voelt juist als een grotere kloof tussen transgenders en de rest. Dat geeft _juist _het idee dat ze anders zijn en dat ze hun eigen kamertje nodig hebben. Dus die gaan we snel vergeten. (Daarnaast geeft dat nog extra problemen, omdat je dan juist alle smaken transgender bij elkaar hebt, wat precies is wat men wil voorkomen.)
Genderneutrale toiletten zijn vanaf nu dus openbare toiletten waar zowel mannen als vrouwen allebei hun behoefte doen.
Opmerking! Ik zet het woordje “openbaar” erbij, omdat sommige mensen het nodig vinden om te zeggen “maar iedereen heeft thuis toch al een genderneutrale wc!” Ja, het gaat hier dan ook over de openbare toiletten, omdat dat nou juist het probleem geeft. Maar het wordt zo’n onnavolgbare woordenbrij als ik overal “openbaar” voor moet zetten, dus vanaf nu laat ik het achterwege.
Waarom wil men genderneutrale toiletten? De meest voorkomende reactie is (ik parafraseer natuurlijk):
“Naar het toilet gaan is een intieme handeling, en iedereen moet zich comfortabel en veilig voelen als diegene dit doet.”
Ja, iedereen, dus niet alleen bepaalde groepen transgenders.
Ik ben een man (voor zover dat nog niet duidelijk was), en ik zou me niet comfortabel voelen als een vrouw naast me stond terwijl ik plaste. En ik denk dat die vrouw dat ook niet fijn vindt. Daarnaast staan vrouwen vaak langdurig voor de spiegel, terwijl mannen gewoon snel handen willen wassen en wegwezen. (Voor wie dit niet gelooft: kijk maar eens naar de rijen voor de wc tijdens de pauze van een theatervoorstelling.) Ik weet niet precies wie het doet en waarom, maar mannentoiletten zijn toch altijd ranziger dan vrouwentoiletten.
Bovendien denk ik dat een vrouw zich niet fijn voelt als ze ’s avonds laat alleen op de wc zit, en er loopt een man voor haar deur heen en weer. (Natuurlijk, het moet rationeel gewoon kunnen, maar de hele discussie gaat juist over het gevoel.)
Dit is slechts een handjevol redenen waarom we gescheiden toiletten gebruiken. Door dit af te schaffen benadeel je bijna iedereen. Zelfs transgenders reageren niet enthousiast over genderneutrale toiletten. Ze hebben moeite gedaan om een bepaald geslacht te worden en willen daarin erkend worden, niet in een aparate groep worden geplaatst.
Daarnaast is het ongelofelijk inefficiënt en onhandig. Urinoirs zijn bijvoorbeeld goedkoper en verbruiken minder water. Als we die allemaal vervangen door wc-hokjes, wordt het een veel duurdere bedoeling. Mannen die graag even snel staand zouden plassen, kunnen dat nu niet meer doen. Daarnaast hebben vrouwentoiletten emmertjes voor maandverband, die nu dus ook in werkelijk alle hokjes moeten komen. Alles wordt duurder, alles gaat moeizamer.
Waarom zijn er dan toch genderneutrale toiletten? Al sla je me dood. Het beste dat ik kon vinden is dat sommige transgenders pas net met hun hormonenbehandeling zijn begonnen, en dus naar de ene wc willen terwijl ze er nog als het andere geslacht uitzien. Dat begrijp ik, echt! Maar dan nog is het compleet overtrokken om andere toiletten te eisen. Je wacht nog heel eventjes, of je geeft geen reet om wat anderen eventueel vinden en gaat naar je voorkeurstoilet.
_Wat leren we hiervan? _Dat slechts een minuscule minderheid blij wordt van dit soort aanpassingen of er neutraal tegenover staat. De rest wordt benadeeld. Daarbovenop is het extreem onhandig en kostbaar om de samenleving aan te passen aan zelfbedachte geslachten, wat mij meteen bij het volgende onderwerp brengt …
De fundamentele geslachtenkwestie
Er zijn twee geslachten. Punt. We zien het terug door de hele natuur, en bij ons—mensen—is het zeker niet anders. Op elk niveau waarop je naar levende wezens kunt kijken, zijn er de twee geslachten—man en vrouw—en niet meer of minder.
Iedereen die beweert dat er niet twee geslachten zijn (maar meer, of juist minder) heeft geen gelijk. Ik kan er met mijn hoofd niet bij hoe mensen dat kunnen ontkennen. Het is alsof je zegt dat zwaartekracht niet bestaat. Overal om ons heen zien we zwaartekracht in effect, het is de perfecte verklaring voor veel natuurverschijnselen, er is nooit een tegenvoorbeeld gekomen, en toch ontken je het. (Je hebt maar één tegenvoorbeeld nodig om welke theorie dan ook te ontkrachten. Ik wacht nog op het tegenvoorbeeld voor biologische geslachten.)
Er zijn twee geslachten, niet meer en niet minder.
We weten zelfs waarom het er twee zijn. Want ja, waarom niet drie? Waarom niet één? Omdat twee geslachten het meest efficiënt is! Beide geslachten hebben hun sterke en zwakke kanten, en daardoor staan ze samen sterk. De man levert de energie die nodig is voor bevruchting (middels de zaadcel), de vrouw levert de grondstoffen (middels haar eicel).
Het zou ongelofelijk onhandig zijn als we maar één geslacht hadden die dit allemaal zelf moest doen. Dan had het lichaam misschien geen energie over gehad voor andere functies, en waren onze hersenen misschien wel nooit zo ver geëvolueerd. Dan had dat ene geslacht bijvoorbeeld zowel afgetraind en gespierd moeten zijn, als wel een hoog gehalte lichaamsvet en borsten/tepels moeten hebben. Dat gaat niet samen.
Het is ook onnodig om drie geslachten te hebben, omdat je geen derde element nodig hebt voor voortplanting. De man levert véél energie, de vrouw levert véél grondstoffen, en dat is het. Een derde geslacht zou misschien “een beetje energie en een beetje grondstof” kunnen aanleveren, maar daar wordt niemand blij van. Dus is dat derde geslacht er nooit gekomen.
Er zijn twee geslachten, maar natuurlijk kan er altijd iets misgaan. Een mutatie in het DNA kan zorgen voor hermafrodie, wat zorgt dat iemand een letterlijke mengeling van beide geslachten krijgt. Dit is zeer, zeer zeldzaam. Meestal zijn de kenmerken dan ook niet volledig ontwikkeld, of niet vruchtbaar, waardoor iemand alsnog voor het overgrote deel één geslacht heeft. Dit is een uitzonderingssituatie, en die ene persoon moet daarbij natuurlijk professioneel geholpen worden, maar dit geval staat compleet los van deze genderdiscussie.
Opmerking! Als we heel technisch willen zijn, wordt al helemaal duidelijk waarom er maar twee geslachten zijn. Iemands geslacht wordt bepaald door diens geslachtsdeel. Daar komt de term vandaan, dat is de hele definitie. Oftewel, iemands geslacht wordt bepaald door hoe iemand zich voortplant. Als jij jezelf geslachtloos noemt, zeg je dus dat je geen geslachtsdelen hebt en je niet kan voortplanten. Als jij jezelf een derde geslacht noemt, moet je dus geslachtsdelen hebben die mannen/vrouwen niet hebben, en je kunnen voortplanten op een manier die mannen/vrouwen niet kunnen. Dus, als mensen al willen beweren dat hun hersenen een ander geslacht zijn dan hun lichaam, moeten ze een hele nieuwe terminologie bedenken, en nooit het woord “geslacht” in de mond nemen.
Opmerking! Wiskundig gezien is het onderscheid man/vrouw ook heel handig en efficiënt. Omdat er ongeveer 50% mannen en 50% vrouwen zijn, is het perfect voor elke categorisatie. Als jij bijvoorbeeld een database hebt waarin je een persoon moet opzoeken, dan kun je al de helft van de data negeren omdat die een ander geslacht hebben. Als ik een verhaal schrijf met twee personen in dialoog, is het heel handig als dit een meisje en jongen zijn, omdat ik dan makkelijk naar hen kan verwijzen.
Wat beweren die andere mensen dan te zijn?
Ik zal snel een overzicht geven. De term transgender is eigenlijk een verzamelnaam voor alle mensen die vinden dat het binaire geslachtssysteem (waarin iemand één van in totaal twee geslachten is) niet klopt. Deze term gebruik ik daarom het meest in dit artikel.
De grootste en meest bekende groep hieruit is de …
- Transseksuelen: mensen die in het lichaam van het ene geslacht worden geboren, maar zich in hun hoofd meer als het andere geslacht voelen. (Soms aantoonbaar doordat ze hersenen van het andere geslacht hebben.)
Daarna heb je vele subgroepen die onderdeel zijn van een non-binair systeem, waarin je dus niet perse (je hele leven) één geslacht bent.
- Bigender betekent dat je twee geslachten tegelijk bent. (Je hebt ook bijv. trigender voor drie geslachten.)
- Genderloos betekent, zoals je verwacht, dat iemand beweert helemaal geen geslacht te hebben.
- Genderfluid betekent dat je wisselt tussen geslacht. (Je voelt je bijv. eerst een paar jaar een man, maar geleidelijk verandert dat in het gevoel dat je een vrouw bent.)
Zie jij wat ik zie? Dit zit in het hoofd. Het is een mismatch tussen iemands lichaam en hoe iemand denkt.
Het geval van transseksuelen is een bewezen geslachtsidentiteitsstoornis en kan hele serieuze vormen aannemen. Men kiest er niet zelf voor, en stelt zich ook niet aan, maar heeft simpelweg pech gehad dat de hersenen op het andere geslacht zijn ingesteld. (Op diezelfde manier kan iemand geboren worden met een enorm talent voor muziek, maar met een doof linkeroor. Pech, een miscommunicatie, maar niet hun schuld en natuurlijk met wat oefening overkomelijk.)
De rest van de groepen, daarentegen, is onzin. Ja, het kan best dat iemand het zo voelt. Ik voel ook veel dingen. Zo zijn mensen—ze hebben gevoelens. Ik vind het ook soms jammer dat ik een man ben. Ik voel heel vaak een enorme behoefte aan ongezond eten, of knuffels, of stilte (ik heb een overgevoelig gehoor). Maar dat betekent niet dat de wereld zich naar mij moet aanpassen. Dat betekent niet dat ik een derde geslacht ben (“de knuffelman”), of dat er wetten moeten komen op basis van mijn gevoelens. Ik moet spelen met de kaarten die het leven mij gegeven heeft, en ik ben—for better or worse—een man.
Wat leren we hieruit? Transseksuelen zijn uiteindelijk ook gewoon één van de twee geslachten. Ze hebben de optie om hun lichaam om te laten bouwen om van hun “mismatch” af te komen, wat hartstikke prima is.
Sterker nog, ik heb vaak het idee dat al die andere groepen het een beetje voor heb hebben verpest. Als er nooit gedoe zou zijn gemaakt, konden transseksuelen moeiteloos met de rest meedoen. Waarom zou men hen anders vinden? Waarom zou men hen anders behandelen? Er is geen enkele reden voor. Transseksuelen zijn evenveel man of vrouw, als een man of vrouw. (Al kunnen ze zich niet voortplanten, maar dat is alleen van belang als je besluit dat je een gezin met hen wilt beginnen.) Als ze er niet zelf over zouden beginnen, zouden de meesten het niet eens merken.
Een alternatieve manier om het te zien
Ik weet niet meer waar ik de uitspraak vandaan heb, maar iemand zei of schreef ooit:
Genderqueer = Fashion
Dit is een goede analogie. Iemand die zich wil voordoen als emo, koopt zwarte kleding. Zo drukt hij zichzelf en zijn ideologie uit. Hoe veel hij die zwarte kleding ook draagt, echter, zijn lichaam zelf verandert niet. Hij blijft altijd diezelfde blanke jongen met vies haar dat al heel lang niet gewassen is. Hij kan niet verwachten dat men hem nu anders gaat aanspreken, en speciaal gaat behandelen, omdat hij besloten heeft er altijd zwart uit te zien. Zijn hoofd voelt echt dat het zwarte kleding aanmoet, maar dat maakt hem niet een bewezen nieuw geslacht. (“Mijn vrouw is al vier maanden zwanger.” “Och wat leuk, weet je al wat het kindje wordt?” “Ja, een emo.” Ach ja, alles beter dan “ja, een emoe.”)
De analogie kun je eigenlijk op alle manieren uiteenzetten, en hij blijft werken. Men kan zichzelf best uitdrukken met andere genderidentiteiten, men kan op basis daarvan hun keuzes maken en hun leven inrichten, maar het blijft een expressie van persoonlijkheid. Ze kunnen er geen rechten aan ontlenen en mogen er nooit anderen mee lastig vallen. (Deze zin behoeft een uitroepteken. Maar toen dacht ik dat zoiets niet genoeg zou zijn, dus ik ga dadelijk nog een paar keer herhalen dat je nooit anderen lastig mag vallen.)
Je valt anderen immers ook niet lastig als de kleur van hun trui je niet aanstaat. Je verwacht niet dat de rest allemaal jouw lievelingskleur aantrekt, en je kunt al helemaal niet eisen dat kledingfabrikanten perse een hele collectie in jouw lievelingskleur op de markt brengt.
Wees vooral wat je wilt zijn. Druk jezelf vooral uit met de geslachtsaanduiding die jij prettig vindt—ik hou je niet tegen, waarom zou ik? Maar val anderen er niet mee lastig.
Het derde voorbeeld: voornaamwoorden!
Op de universiteit van Toronto werd vorig jaar een wet ingevoerd. Van professoren werd geëist dat ze transgenders aanspraken met het voornaamwoord van hun keuze, en als ze dat niet deden mochten ze een boete betalen.
Eén professor weigerde: Jordan Peterson. Waarom? Omdat de vrijheid van meningsuiting wankelde.
De wet van de universiteit vereiste de professor om een waslijst aan voornaamwoorden te onthouden, te verbinden aan zijn studenten (wier namen de meeste professoren niet eens weten), en altijd te gebruiken als hij naar hen verwees. Hij moest bepaalde woorden gebruiken, en mocht andere woorden dus ook niet meer gebruiken.
Geen wonder dat hij in opstand kwam. Zijn vrijheid om te zeggen wat hij wilde, om zich uit te drukken zoals hij wilde, werd ingedamd. Daarbovenop was het een onmogelijke taak om aan te voldoen en werd het op onnatuurlijke wijze erdoorheen geduwd. Taal ontstaat namelijk organisch. Men begint woorden te gebruiken omdat ze het nuttigst of meest accuraat zijn voor nieuwe omstandigheden. Maar in dit geval niet. In dit geval werd hij gedwongen om een lijst bedachte woorden te gebruiken.
Ik gebruik dit voorbeeld, omdat het in mijn ogen het keerpunt aangeeft. De voorgaande voorbeelden waren vervelend, maar niet wereldschokkend. Mocht de wereld toch besluiten om alle toiletten genderneutraal te maken, dan zal mijn leven maar een klein beetje erger worden (hopelijk). Maar de wet op een compleet absurde manier misbruiken om vrijheid van meningsuiting weg te vegen voor je eigen gewin—dat gaat te ver.
In dit geval waren er ook protesten en zelfs gevechten geweest op de campus van de universiteit. Transgenders die de wet hadden aangevraagd gingen op de vuist met studenten die ertegen wilden vechten. Dus er waren deze keer wel degelijk mensen die om de wet hadden gevraagd. Er was blijkbaar vraag naar. Maar er stonden meer mensen, ook transgenders, aan de andere kant die het niet wilden en daar goede argumenten voor hadden.
Wanneer is het gerechtvaardigd om naar een minuscule minderheid te luisteren, ten koste van de meerderheid? Waarom krijgen mensen die hun geslacht als een kledingstuk dragen en veranderen het recht om zelfs de wet in hun voordeel aan te passen?
Ik heb debatten gekeken tussen deze man en anderen (de ene keer een non-binaire collega-professor, de andere keer een man die ergens transgender studies doceerde). De andere kant heeft als enige argumenten dat “het aardig is om te doen” en dat “het echt niet zo lastig is hoor”.
Die tweede man begon zijn betoog zelfs met: “Biological sex doesn’t exist. It’s a common misconception.”—wat onjuist is op werkelijk alle niveau’s. Daarna ging hij door met de professor beschuldigen van het misbruik van studenten omdat hij niet de andere voornaamwoorden wilde gebruiken. Hij zei doodleuk dat het in zijn ogen hetzelfde was als studenten slaan.
Wat leren we hieruit? Dat op geen enkele manier de voordelen opwegen tegen de nadelen. En dat de wet erbuiten gelaten moet worden. En ja, het is aardig om te luisteren naar iemands wensen en respectvol te zijn, maar je kunt het niet _eisen, _zeker niet als je zelf de wensen van die ander negeert. (Zoals, bijvoorbeeld, dat ze niet een hele lijst aan buitenaardse voornaamwoorden willen leren.)
Zoals het gezegde luidt: “iemand die moet schreeuwen dat hij de koning is, is geen echte koning” (of iets in die richting)
De laatste stap
Mijn laatste voorbeeld is het weghalen van geslacht van persoonsbewijzen. In sommige gevallen is het al weggehaald, in andere gevallen kan je in plaats van een geslachtsaanduiding (“M”/“V”) een “X” laten staan voor “onbepaald geslacht”.
Dit vind ik al raar. Aals mensen zo graag een eigen geslacht bedenken, laat mensen dan hun eigen geslacht invullen op hun pasjes! En zet er geen enkele restricties op. (“Meneer, u reed veel te hard, geef uw rijbewijs maar. Aha. Aha. Oh, ik zie hier dat u geregistreerd staat als Superman, dan hebben we niks gezegd.”)
Of
Conducteur: “Mevrouw, vervoersbewijs alstublieft.”
Vrouw: “Ik ben een Wonder Woman ja! Kijk maar op mijn OV pasje!”
Conducteur: “Sorry wonder woman, het zal niet nog een keer gebeuren. U ziet er namelijk wel heel erg uit als een normal woman. Of kunt u soms toveren?”
Vrouw: “Nee, natuurlijk niet.”
Conducteur: “Teleurstellend. Die man twee coupés terug was een Tovenaar, en vorige week had ik nog een Heksenwijf. Zelfs haar bezemsteel had een eigen geslacht.”
Vrouw: “Nou ja zeg! Mijn dochter is anders wel een anti-man! Geboren en getogen.”
(Ik stop hier, omdat ik anders de hele nacht spendeer aan een absurde sketch in een treincoupé schrijven. Verwacht over een paar jaar een film of toneelstuk hierover :p)
Wat een zonde. (En wat een gemiste kansen.)
Geslacht is een feit. Het is belangrijk te weten welk geslacht je bent, omdat er nou eenmaal belangrijke verschillen zijn tussen de geslachten. Het is fijn en handig voor jezelf, maar het is ook handig voor anderen, omdat ze je dan beter kunnen behandelen. Onbewust pas ik mijn gedrag aan tegenover verschillende geslachten, net als dat ik mijn gedrag aanpas tegenover mensen van verschillende leeftijden, of mensen uit verschillende vakgebieden. Of we het nou willen of niet, iedereen is constant aan het generaliseren over andermans geslacht, omdat elke vorm van communicatie en samenleven anders te moeizaam en traag zou zijn.
Ik vind het jammer dat mensen dat op deze wijze proberen kapot te maken.
Opmerking! Herinner hierbij wel mijn verhaal over hermafrodie. Er worden (vaker dan je denkt) baby’s geboren waarvan men het geslacht niet met zekerheid kan vaststellen. Voor deze personen is het natuurlijk prima als ze geregistreerd worden met “onbekend geslacht”. Elke andere registratie zou een gok of een leugen zijn. Maar als later wél het geslacht kan worden vastgesteld, lijkt het me slim om de registratie te updaten.
Waarom doen mensen dit dan allemaal?
De eerste indruk van veel mensen is dat transgenders aandacht willen. Ze zouden ontevreden zijn met hun leven en dit daarom erbij bedenken en/of de schuld geven. Vaak volgt hierop de uitspraak dat mensen zich speciaal willen voelen. (Vaak gevolgd door die grap dat millenials allemaal hebben gehoord dat ze speciaal en bijzonder zijn, en alles kunnen worden wat ze willen, en daarom denken dat ze speciale sneeuwvlokjes zijn.)
Ik denk niet dat dat het is. Als je ontevreden bent over je leven, waarom zou je gaan vechten om als een bedacht geslacht geaccepteerd te worden? Er zijn veel betere manieren om die onvrede te uiten of te verliezen. Daarnaast krijgen die mensen vooralsnog vooral negatieve aandacht. (Ik weet dat negatieve aandacht óók aandacht is, maar dat heb ik nooit begrepen aan mensen. Dat is volgens mij meer een gezegde om verkeerde acties soort van goed te praten.)
Mijn voorbeeld over fashion is ook hier weer van toepassing. Als mensen aandacht willen, ontevreden zijn, of speciaal willen zijn, gaan ze zich wel anders kleden of hun leven anders inrichten. Allemaal veel makkelijker, en meer voor de hand liggend, dan een derde geslacht bedenken.
Nee, ik denk dat het iets anders is.
Ik denk dat mensen simpelweg bang zijn. Mensen zijn bang dat ze niet aan de verwachtingen kunnen voldoen. Dat ze als man niet kunnen opmeten tegen andere mannen. Dat een vrouw niet kan opmeten tegen andere vrouwen. Dat een man niet die grote carrière kan krijgen die nodig is om zijn gezin te verzorgen. Misschien kan een man er zelfs niet tegen als zijn vrouw succesvoller is dan hij.
Mensen willen niet zelf de verantwoordelijkheid hebben over hun bestaan en bedenken daarom een uitweg. Mannen willen misschien liever zijn. Vrouwen willen misschien sterker zijn. Een vrouw krijgt niet het salaris dat ze wil, en bedenkt dat haar geslacht de reden zal moeten zijn. Een man wordt afgewezen bij zijn droombaan, en bedenkt dat het misschien anders was geweest als hij een vrouw was.
Wat de reden ook is, men bedenkt iets om niet te hoeven vechten of verantwoordelijkheid te nemen. Ja, natuurlijk voelt het fijner en comfortabeler als je dan al je problemen en frustraties bij je geslacht neerlegt. Dat is immers niet jouw schuld.
En ik zeg niet dat het verkeerd is om bang te zijn. Ik ben doodsbang. Bang dat ik nooit een vrouw zal vinden, bang dat ik later geen goed salaris kan verdienen. Bang dat misschien ooit een vrouw schrikt van mij, of mijn aanwezigheid vervelend vindt, puur omdat ik een man ben. Ik ben bang dat, als ik later kinderen krijg, ik niet het vaderfiguur kan zijn dat ze willen en verdienen.
Maar ik ga mijn best doen om dat op te lossen. Ik ga ervoor vechten. En ik ga niet zeggen “oh dan ben ik vanaf nu maar iets anders”, en eis speciale behandeling, en praat voor mezelf goed dat ik nooit meer verantwoordelijkheid neem of aan verwachtingen hoef te voldoen.
Het leven met twee geslachten is zo mooi. De man en de vrouw leveren beide hun eigen voordelen en krachten. Samen staan ze sterk. Zo werkt het, omdat het zo het beste werkt. Zo is de natuur gemaakt. Zo heeft het altijd gewerkt. Zo zal het hopelijk altijd werken.
De man is gebouwd (en vindt het fijn) om de vrouw te beschermen en verzorgen, en de vrouw baart kinderen en verzorgt hen. (Natuurlijk, je kunt het in een relatie prima anders regelen, maar de natuur stuurt mensen in deze richting. En nee, de man wil niet domineren, dat is namelijk precies het tegenovergestelde van beschermen en verzorgen.)
Het zou toch zonde zijn als iedereen voortaan alle tijd en energie moet besteden aan zichzelf veilig houden en zwaktes goedmaken? Als iedereen zijn eigen kracht en voordelen weggooit? Als iedereen altijd op zijn hoede moet blijven en alles alleen moet kunnen? En daardoor simpelweg geen tijd, energie of motivatie meer heeft om echt met anderen te verbinden en gelukkig te zijn?
Het zou toch zo’n zonde zijn als voortaan iedereen alleen maar voor zichzelf zorgt?
Opmerking! Iemand wees mij erop dat dit stukje nu heel erg focust op heteroseksuele relaties. (Ik heb het immers over de man en vrouw die samen sterk staan.) Zo was het eigenlijk niet bedoeld :p Ik heb het over man en vrouw die in het algemeen samenwerken, en samen een gezin beginnen is slechts één voorbeeld daarvan. Zo heb ik ook gemerkt dat een goede mix van mannen en vrouwen behulpzaam is bij elke vorm van werk of groepsprojecten. Daarnaast praten we hier over gemiddeldes; er zijn best mannen met meer vrouwelijke eigenschappen dan sommige vrouwen, en vice versa. Weet je wat? Ik schrijf wel een keer een stuk over heteroseksualiteit, homoseksualiteit, en alles wat erbij komt kijken. Ik kan dat onderwerp geen recht doen in deze ene alinea.
Samenvatting
Er zijn twee geslachten—man en vrouw.
Soms heeft iemand een uitzonderingssituatie, waarin het lichaam een ander geslacht heeft dan de hersenen, en daar is niks verkeerds aan. Die mensen kunnen een bepaalde therapie ondergaan (als zij willen) en zijn aan het einde van de rit ook gewoon een man of vrouw.
Alle andere geslachtsideeën zijn bedenksels, niet anders dan de kleding die je draagt, of de muziek die je leuk vindt. Deze mensen doen niks illegaals, en dienen niet onaardig of respectloos behandeld te worden, maar hebben ook zeker geen recht om zelf een bevoorrechte positie te krijgen.
Beleid en zelfs wetgeving veranderen om te voldoen aan die groep mensen, maakt heel veel kapot, en verbetert vaak niet eens wat het wil verbeteren.
Er zijn twee geslachten—man en vrouw—en dat is het beste.
P.S. Misschien moet ik bij dit soort lange artikelen vaker samenvattingen doen. Het is best wel handig. Hoewel het natuurlijk niet het lezen van het artikel vervangt!
P.P.S. Mocht je jezelf afvragen waar de titel van dit stuk vandaan komt (“gender blender”), dat is ook één van de bedachte geslachten, en het klonk zo debiel dat ik elke keer een klein beetje moet gniffelen. Het was mijn eerste poging tot humor injecteren in dit serieuze betoog.