Als ik nu terug kijk
zie ik niets dan mist
flarden van gesprekken, bewerkte beelden
bewegingen van iemand die er niet meer is
Ik ziet niet duizenden karakteristieke beelden
alleen jij, met je hand op je buik
in je andere hand je telefoon
of een spatel
of een bakje kwark
je zit op een stoel, altijd dezelfde plek
jouw plek
je ligt met je hoofd op een yoga bal
jouw bal
of je staat te drentelen voor het raam in de kamer
onze kamer
Ik hoor niet honderden persoonlijke zinnen
behalve iets met tien euro, agenda-items en de constateermeneer
of dat je mijn universiteit belachelijk maakt
of mijn favoriete voetbalclub
(al veranderde die elke keer)
of mijn unieke manier van zingen
en aparte manier van staan
Maar dat hoeft ook niet
één prachtige herinnering zou voldoende zijn
maar ik heb een heel leven vol
één mooi gevoel zou voldoende zijn
maar ik heb bijna twintig jaar vol
Ik heb meer dan ik had
en dat heb jij me gegeven
een klein broertje, in jouw grote schaduw
jij gaf hem een leven
