Vroeger was ik best een ondeugende jongen. En dan niet ondeugend in de zin dat ik spijbelde, of spullen uit winkels jatte, of mensen in elkaar sloeg—maar ondeugend op een sluwe manier. Ik probeerde elke situatie net wat beter voor mij te maken door harder en beter na te denken dan de rest. Nu doe ik dat al lang niet meer—ik ben op het rechte pad!—maar desondanks waren de dingen die ik deed best leuk.
Dus in deze categorie ga ik proberen dingen die ik heb gedaan zo goed mogelijk te herinneren en vertellen, en proberen tips te geven hoe je mensen kan misleiden. Is dat moreel onjuist? Niet per sé, het ligt er aan hoe je het toe past. Als je met misleiding een inbreker te pakken kan krijgen, goed bezig! Als je met misleiding duizenden euro’s verdoezelt, niet zo goed bezig.
Een simpele om mee te beginnen. Vaak vragen mensen of je iets wil doen, en nog vaker heb je daar geen zin in. (Als je jong bent zijn dit vaak je ouders die dat vragen, maar kan iedereen zijn.) Misschien moet je stofzuigen, of een bepaalde pil slikken, of iets (nieuws) uitproberen.
Wat ik vaak deed, als ik bijvoorbeeld moest stofzuigen, is dat ik de stofzuiger pakte en ergens midden in de kamer neerzette, met een uitgerold snoer. Vervolgens zou iemand geïrriteerd zeggen dat ik de stofzuiger niet had opgeruimd, maar ze gingen er allemaal vanuit dat ik daadwerkelijk stof had gezogen.
Hetzelfde met medicijnen slikken; mijn ouders zetten een doosje bij mij neer, ik verplaats dat doosje en laat de deksel er half scheef op zitten, en ze gingen er van uit dat ik er ook daadwerkelijk iets uit had gepakt en in mijn mond gestopt.
Nou zijn er natuurlijk veel situaties waarvoor dit niet opgaat. Als je bijvoorbeeld moet afwassen, is het heel makkelijk te checken of je dingen niet gewoon vies in de kast hebt gezet. Dat probleem had ik vroeger ook, en dan komt er een tweede component bij: doen alsof je heel druk bent.
Iemand vraagt of je wilt afwassen, jij steekt je duim op of humt een soort van ‘ja’ terwijl je gewoon naar je werk/bezigheid blijft kijken en driftig doorwerkt. De mensen die het vroegen hebben een reactie en zijn tevreden, jij kan later zeggen dat je echt veel te druk bezig was en het eigenlijk niet hebt meegekregen. (Het probleem was alleen dat mijn ouders niet geloofden dat ik zo vergeetachtig ben, terwijl ik oprecht veel dingen vergat, dus dit werkte op de lange termijn dan weer een beetje tegen mij.)
Als je deze twee combineert heb je de heilige graal in handen! De leraar geeft veel te veel huiswerk op. Jij schrijft twee goede, of op z’n minst serieuze, antwoorden in een nieuw schrift, en beweert dat je de rest in je oude schrift hebt gemaakt, die je bent vergeten. Terwijl de leraar het huiswerk bespreekt, doe je wel alsof je heel druk de antwoorden mee schrijft, om de indruk te geven dat het echt een foutje is en je druk met het vak bezig bent. Gemeen, ik weet het, maar eerlijk is eerlijk: vaak is tijd beter besteed dan bergen met huiswerk maken, zeker als je jong bent.