Header / Cover Image for 'Rare geluiden in de late uurtjes'
Header / Cover Image for 'Rare geluiden in de late uurtjes'

Rare geluiden in de late uurtjes

Soms ben ik overdag alleen thuis, en dan zijn er regelmatig rare geluiden. Gekraak, geknars, getik, een harde knal, het wapperen van gordijnen—noem het maar op. Er is echter nog nooit ingebroken (of door iemand iets van het huis vernield), dus al deze vage geluiden hebben een natuurlijke oorzaak. Misschien een muis die ergens aan knaagt, misschien een harde wind die het raam opent, een vogel die hard tegen datzelfde raam knalt, een wekker van iemand die per ongeluk af gaat, een hond die ergens tegenaan loopt.

Ik besteed er overdag dan ook nooit veel aandacht aan. Vaak hoor ik het niet eens, en als ik het al hoor, denk ik “zal wel niks zijn” en duik weer in mijn project. Dat is op zich raar, want er wordt wel degelijk vaak ingebroken overdag. En daarnaast, een dichtslaande deur kan net zo goed de postbode zijn die iets wil afleveren. (Onze postbode kent ons, dus die komt vaak gewoon achterom binnenlopen. Soms is het een beetje raar, maar meestal is het wel handig, want dan hoeven we niet helemaal naar de voordeur te lopen.) Maar toch maak ik me nooit zorgen.

Wanneer het eenmaal donkerder wordt, echter, verandert dit aanzienlijk. Ik weet nog wel dat ik een keer ’s avonds binnen een film zat te kijken, terwijl de buitendeur open stond (want het was zomer). Ik was alleen thuis, want de rest was weer eens zonder mij iets leuks gaan doen. Ik heb van die film weinig meegekregen, want elke keer als ik geluid hoorde, was ik bang dat iemand vanuit de donkere achtertuin het huis binnen kwam stormen met een mes. (Of zoiets, ik heb misschien te veel enge series en films gekeken.)

Uiteindelijk blijken dat soort geluiden gewoon het geritsel van bladeren door de wind, het knagen van een konijn of miauwen van een kat, of de garagedeur die gewoon toevallig dichtvalt. Maar op het moment zelf weet je het niet, want je ziet niks, en je kan wat je hoort niet makkelijk verklaren.

Zo hoor ik ook vaak ’s avonds (met de buitendeuren dicht) dingen tegen onze auto aankomen (die achter het huis staat). Ik vraag me nog steeds af wat het is, maar het klinkt heel erg als mensen die stiekem langs de auto proberen te lopen, of misschien wel de auto willen stelen. Het zullen wel gewoon takjes of (bijzonder zware) bladeren zijn, maar toch schrik ik keer op keer. Op de een of andere manier is ’s avonds elk geluid enger, en niet per sé omdat het donker is (want we hebben gewoon prima verlichting binnen, en ik zit meestal om 12 uur ’s nachts niet meer buiten), maar gewoon omdat het zo rustig en stil is. er is niemand anders, dus elk geluid valt op en is onverwacht.

Het stomste is nog, dat ik altijd in tweestrijd ben als ik een verdacht geluid hoor. Zal ik snel naar boven glippen, zodat inbrekers niet mijn probleem zijn? Of zal ik juist beneden blijven, en ze proberen af te schrikken/tegen te houden? Vroeger, toen ik jong en onbezonnen (en bang) was, deed ik vaak het eerste. Nu ik volwassen ben, doe ik uiteindelijk geen van beide; ik zit nog eventjes beneden, vergeet het geluid, en ga rond mijn normale bedtijd naar boven.

Sinds we honden en konijnen hebben is deze angst op inbrekers namelijk aanzienlijk verminderd. Bij het zien van mensen gaan onze honden blaffen en springen ze op je af. Bij het zien van mensen gaan onze konijnen als een dolle rond het hok rennen, en je schattig aankijken omdat ze eten verwachten. Geloof me, mochten er inbrekers zijn, dan zijn de konijnen de eerste waardoor je het zou weten. Dus, tip 1 tegen angst ’s avonds: neem konijnen.

Daarnaast zijn er ongelofelijk veel geluiden die klinken als traplopen of deuren openen. Van die krakende, schurende, zachtjes ploffende geluiden. Iemand die de deur zachtjes probeert open te doen zal altijd toch zo’n geluid maken (zeker in een oud huis). Iemand die een raam probeert open te klappen, zal het schuren van metaal niet kunnen voorkomen. Iemand die de trap afloopt, kan de zwaartekracht niet uitzetten. Nou is traplopen nog geen probleem, want dat is een geluid dat typisch menselijk is, en je kunt mensen (en hun gemoedstoestand) ook herkennen aan de manier van traplopen. Voor de andere gevallen heb ik tip 2: doe ’s avonds alle deuren (ook binnenshuis) juist dicht, zodat je het ziet of hoort gebeuren als er iemand binnenkomt.

Dit verhaal begon als een kort stukje over hoe men overdag nergens bang voor is, maar ’s nachts schrikt van een kraan die druppelt. Het is uitgelopen op twee slechte tips tegen angst tegen inbrekers (moeilijke zin), maar ik hoop dat je er iets aan hebt gehad. Hoe dan ook, weet dat je niet alleen bent in je angst. Zelfs volwassenen zijn wat oncomfortabel als ze een onverklaarbaar geluid horen, terwijl ze niks zien. Inbreken gebeurt echter niet zo vaak als je denkt, en al helemaal niet het grootste deel van de tijd ’s nachts.

Maar, nu heb je me overdag óók bang gemaakt! Sorry. De enige oplossing is altijd vrienden en/of familie om je heen hebben. Ja, en misschien persoonlijke bewaking, maar dan moet je eerst een politicus worden die nare dingen zegt.