Klaas Vaker niet dan wel

Toen ik nog jong was wilde ik nooit bij anderen logeren. (Geen idee waarom, misschien was ik bang voor monsters, misschien had ik geen vrienden, wie weet.) Pas een aantal jaar geleden, toen ik voor het eerst ergens anders sliep, viel me dan ook iets raars op: binnen een kwartier lag iedereen te snurken, behalve ik.

Blijkbaar is het normaal dat je binnen 10 tot 20 minuten in slaap valt, gemeten vanaf het moment dat je in bed stapt. Onderzoek^[1] wijst uit dat inderdaad zo’n vijftig procent binnen twintig minuten in slaap valt, maar, ook een erg groot deel (zo’n twintig procent) doet er langer dan een uur over. En ik behoor onbewust dus al mijn hele leven tot die laatste categorie. Waar anderen om 10 uur naar bed gaan en half 11 slapen, ga ik al jarenlang om 12 uur naar bed en slaap rond half 3 eindelijk.

En dat is niet omdat ik me zorgen maak of niet genoeg beweeg op een dag. Meestal duik ik moeskapot mijn bed in (wat overigens geen woord blijkt te zijn, ook al hoor ik het iedereen de hele dag zeggen), en weiger nog aan studie- of werk te denken.

Maar als ik in bed lig ga ik over van alles fantaseren, dagdromen over mooie en leuke gebeurtenissen, intrigerende ideeën bedenken—en pas na een paar uur besluit mijn lichaam dat het goed is geweest.

Dat is natuurlijk hartstikke leuk, maar ook een groot probleem. Afgezien van het feit dat ik niet gezellig kan kletsen op logeerpartijtjes omdat de rest al lang en breed in dromenland is, krijg ik nooit genoeg slaap.

Zelfs als ik op een fatsoenlijke tijd naar bed zou gaan zou ik chronisch slaaptekort oplopen, omdat er gewoon standaard minstens 2 uur tussen naar bed gaan en daadwerkelijk slapen zit. Als ik niet uitkijk val ik zelfs helemaal niet in slaap, omdat het alweer licht wordt, of omdat ik te weinig actiefs gedaan heb overdag.

Maar, ik ben dus niet alleen, en vandaar dat ik hier mijn goed bewaarde slaapgeheimen uit de doeken ga doen. En ga uitleggen waarom het toch niet werkt.

Het eerste dat ik deed was de kamer zo donker mogelijk maken, en dat werkt echt. Je denkt misschien dat je niet met licht uit durft te slapen, maar als je het een paar keer hebt gedaan ben je het gewend en kun je niet meer met licht aan slapen.

Daarna leerde ik om niet een paar uur voor het slapen gaan nog te bewegen of eten, wat op zich logisch is, maar een moeilijk advies om te volgen voor een puber—ahem, jongvolwassene in de dop. Ook dat werkt, alhoewel je dus niet te weinig moet eten of bewegen, want dan lig je in bed na te denken over die heerlijke brownies in je koelkast.

Toen kocht ik een iPod en ging muziek luisteren (of series/films kijken) in bed. Niet doen. Muziek luisteren is nog oké, maar het helpt alleen als je met muziek aan in slaap valt, maar dan wordt je wakker met pijnlijke oren omdat je op je oordopje hebt geslapen. Dingen kijken werkt niet, want je wordt wakker van al het licht, en waarschijnlijk is het te grappig of spannend om nog in slaap te vallen.

Dus toen gooide ik dat allemaal overboord. (Vrij letterlijk eigenlijk. Ik heb mijn iPod ongelofelijk vaak vanuit het stapelbed per ongeluk laten vallen, waardoor iedereen meteen weer wakker schrok, maar het apparaat zelf is geen krasje op gekomen. We praten hier over het moment dat ik 13/14 jaar oud was, trouwens.)

Sindsdien doe ik iets anders, en dit klinkt misschien raar, maar het werkt heel goed voor mij. Mocht je zoals ik écht niet in slaap kunnen vallen, kun je tenminste deze techniek toepassen om sneller in slaap te vallen, en dat uur goed te besteden. Komt ie.

Elke avond bedenk ik een verhaal waarin alles goedkomt.

Dit verhaal is vaak ongeveer hetzelfde, maar eens in de zoveel tijd gebeurt er iets in mijn leven en verandert hij compleet. De ene keer kom ik met mijn vrienden in een levensgevaarlijke situatie, maar ik red iedereen en we zijn blij. De andere keer kom ik een enorm lief meisje tegen in de trein, we praten over van alles, spreken af, en we leven lang en gelukkig. Weer een andere keer ontmoet ik een oude vriend(in) die ik al lang niet heb gezien, of misschien word ik (of iemand die ik ken) ineens beroemd en kunnen we allemaal gave dingen doen. (Niet té gaaf, want dan val je weer niet in slaap van de spanning.)

De meest populaire is echter dat een meisje in de problemen komt, en ik red haar, en ik raak goed bevriend met deze hele lieve meid. Het klinkt misschien arrogant, raar, of stereotyperend (“ugh, alsof meisjes jou nodig hebben om gered te worden”), maar het is ook vooral bedoeld als belofte aan mezelf. (En, het is dat of een meisje komt in de problemen en ik red haar niet, ik weet wel welke beter is.)

Vanaf dat ik een zeven jarig jochie was wist ik al dat ik niks liever wilde dan een lief persoon vinden en samen een gezin beginnen. Daar geef ik om, en niks anders. Dus het is niet raar dat ik als kind/jongere verhalen ging bedenken waarin dit gebeurt en alles goedkomt, om mezelf gerust te stellen zodat ik kon slapen.

Elke avond sluit ik de dag af door met mezelf af te spreken dat ik mensen om mij heen zal helpen, omdat dat het juiste is om te doen en daar goede dingen van komen. Het is een geruststellende gedachte, en een motivatie om de volgende dag weer met energie en motivatie op te staan.

So there you have it: mijn trucje(s) om in slaap te vallen. Gebruik het zoals je wil, lach me uit, probeer het en denk “hmm stiekem heeft hij best wel gelijk”, en ik hoop dat je er iets aan hebt. Want, vertrouw me, slaap is veel te belangrijk om er niet goed in te worden. Ik ben jaloers op mensen die in een kwartier in slaap vallen—ik zou dat nooit kunnen—maar ik doe wel mijn best om in ieder geval binnen een uur te slapen, en die bejubelde 7-8 uur slaap per nacht te krijgen.

Oh, en misschien nog wel het belangrijkst, doe je ogen dicht.

Misschien ontsnapte net een “ja duh!” uit je mond, maar het is helemaal niet zo’n raar advies. Ik kon jarenlang niet goed slapen omdat ik gewoon mijn ogen openhield terwijl ik in bed lag :p Zó actief was ik aan het fantaseren en bezig met dingen bedenken!

Ik heb er nog steeds een beetje last van soms, maar een knuffel (of iets anders, je wekker, of je broodtrommel, whatever suits you) tegen je ogen leggen werkt op zich ook. Totdat je beseft hoe debiel het er uitziet en je toch maar gewoon je ogen dicht doet.