Stel je komt iemand tegen op een feest of evenement. Je hebt die persoon nog nooit gezien, niemand weet verder iets van haar, maar ineens belandt ze in jouw leven en raak je aan de praat. Je kunt het goed met elkaar vinden, je vraagt wat onhandig naar haar telefoonnummer, zij schrijft deze heel romantisch op een bierviltje, en de dagen daarna leer je haar steeds beter kennen.
Maar dan komt het moment. Het hele belangrijke moment, dat de verdere verloop van deze vriendschap bepaalt. Wil ik meer dan vriendschap? En, h_eeft ze al een vriendje?_ (Hetzelfde geldt natuurlijk ook gewoon voor meisjes die zich afvragen of een jongen al een vriendin heeft, ik schrijf het nu gewoon even vanuit mijn optiek, als jongen.)_ _
Vroeger dacht ik altijd uitgebreid na over de eerste vraag. Ik probeerde voor mezelf uit te zoeken of ik verliefd was of niet, of ik een relatie zocht of niet. Maar dat was natuurlijk helemaal verkeerd. Als je iemand echt leuk vindt, dan hoef je daar niet over na te denken. Dat voel je meteen, je voelt het aan alles. Je wilt heel veel bij haar zijn, zoveel mogelijk met haar praten en van haar weten, je wilt eigenlijk niet dat je ooit nog een moment zonder haar bent. Dat klinkt misschien wat creepy, maar wat ik bedoel is: als ik gewoon vrienden ben met een meisje, zijn er best momenten dat ik even geen zin heb in een gesprek met ze, of bepaalde dingen die ze doen eigenlijk best vervelend vind. Als ik iemand leuk vind, lijkt alles ineens perfect.
Daarbovenop, echter, maakt het eigenlijk helemaal niet uit. Zelfs als je iemand (nog) niet leuk vindt, moet je gewoon je best doen voor de relatie. Ik heb vroeger wel eens relaties laten vervagen, of minder “serieus genomen”, onder het mom “ik heb geen tijd voor iedereen”. En dat principe is natuurlijk waar, maar dan moet ik wel zelf kiezen voor wie ik tijd maak en wie niet. Als ik gezelschap van iemand fijn vindt, als ik gesprekken met haar waardeer, dan is die relatie het waard om moeite in te stoppen. Als iemand mij alleen maar afleidt, of alleen over zichzelf praat, of nooit zin heeft om iets leuks samen te doen of op te pakken, alleen dan mag je de relatie laten vergaan.
Waarom ik dit eigenlijk schrijf, is voor de tweede vraag. Je ontmoet een nieuw meisje, ze lijkt leuk, dus je wilt toch onbewust graag weten of ze “beschikbaar” is of niet. Wat ik net probeerde te zeggen is dat het niet uitmaakt of iemand single is, je moet gewoon altijd je best doen voor de mensen die jou gelukkig maken. Maar toch, het gevoel knaagt. Je vraagt je af of er meer mogelijk is, gewoon voor het geval dat. En dan zit je met een probleem: hoe kom je er achter of een meisje al een vriendje heeft? (Zonder enorm knullig of vervelend over te komen, het liefst)
Vrees niet, vrees niet, ik heb een aantal tactieken uitgedokterd gedurende mijn wilde jaren (lees: heel heel soms ontmoette ik nieuwe mensen).
Tactiek 1: Raak dermate goed bevriend met haar, dat je met haar het onderwerp “relaties en liefde” kan aansnijden in een gesprek. Natuurlijk kan dat nog steeds knullig: “Ja, en toen ging mijn oma dood, en ik ben maandenlang in shock geweest” “Want je had een goede relatie met haar toch?” “Ja, ik—” “Zeg, heb je op het moment ook een relatie met iemand?” Het fijnst is dan ook als je zelf gewoon verteld over je liefdesleven en heel sneaky vermeld dat je geen vriendin hebt, waarschijnlijk vertelt zij dan vanzelf over haar wel of geen relatie hebben. Zo niet, probeer het volgend gesprek nog een keer, of je zult moeten improviseren.
Tactiek 2: Vraag het gewoon. Dit kan op de directe manier: “Zeg, heb jij een vriendje?” Of de indirecte manier: “Heb je misschien zin om een keer wat te gaan drinken samen?” (Of de wildere variant: “Zeg, heb jij zin om vanavond bij mij te slapen?”). Het probleem alleen is dat het moeilijk is om een goed moment te vinden, en dat je zo al snel overkomt als iemand die elke avond met een ander meisje flirt en het bed induikt. (En, geloof me, als je dat uitstraalt trek je ook alleen dat soort meisjes aan die slechts voor één avond met je samen willen zijn.)
Tactiek 3: Stalk haar op Facebook. Heeft wel als vereiste dat je haar naam moet weten, en ze je vriendschapsverzoek moet accepteren. Als je al niet eens zo ver kunt komen, is de vraag of ze al een vriendje heeft niet relevant natuurlijk.
Tactiek 4: Heeft ze geen Facebook? Check haar WhatsApp foto, als ze een vriendje heeft zal ze er misschien samen met hem op staan. Nee? Hmm, Hyves? Nee dat bestaat niet meer. Stalken in real-life? Tja, dan kan je net zo goed gewoon met haar gaan praten en het vragen. Oké, bij nader inzien, geen onnodig gestalk.
_Tactiek 5: _Het lijkt nu misschien alsof ik heel wat tactieken op een lijstje heb staan, maar eigenlijk doe ik ook maar wat. Je hoeft ook niet meteen te weten of iemand een relatief heeft. Als je contact enigszins die richting opgaat wordt het vaak vanzelf duidelijk. En, als je goed oplet (en veel met haar praat), zal ze vast ergens een keer iets er over zeggen. (In de zin van: “Jaa en dit weekend ga ik met mijn vriendje naar de Veluwe, super leuk!” Niet in de zin van: “Goh, ik ken je nu al precies drie dagen en vijftig minuten, het wordt tijd dat ik je vertel of ik een vriendje heb”.)
De take-away? Ik denk dat iemands relatie-status helemaal niks moet uitmaken, en dat je voor iedereen moet durven gaan en moeite moet doen. Desalniettemin, mocht je toch een keer denken “hmm ik vind haar toch wel érg leuk”, dan hoop ik dat dit artikel ge helpt met antwoord vinden op al uw problemen! En mocht je heel veel moeite hebben gestoken in iemand, een toekomst met haar zien, en ze blijkt toch een vriendje te hebben, heb ik maar één ding te zeggen: “alles kan kapot” :p (Behalve Nokia telefoons. Oh, en de wind, die kan niet kapot natuurlijk. Nouja, nu ik er over nadenk, elke vloeistof kan ook niet kapot natuurlijk. Oké, ik vervang mijn quote met: “alles kan kapot, met uitzonderingen”.)