Nou dacht ik dus altijd dat men binnen de bebouwde kom niet mag toeteren, maar dat je daarbuiten helemaal los mag gaan. Ik zag dan ook weinig nut van elke auto en loeiharde toeter geven, want je wil over het algemeen juist binnen de bebouwde kom herrie maken.
Als een goede vriend langs je rijdt/fietst, dan toeter je even om te groeten. Als je op iemand staat te wachten, en diegene ziet je niet, dan toeter je om jouw plek te signaleren. Als het stoplicht op groen springt, maar de auto voor je gaat niet rijden (want de bestuurder heeft zich verloren in de smartphone), dan toeter je om diegene wakker te schudden. Andersom, als iemand aardig is en jou voorrang geeft, dan toeter je als bedankje. Als iemand veel te hard/gevaarlijk rijdt, of jou asociaal afsnijdt, dan toeter je om je agressie te uiten. Aan de andere kant, als een moeder met kinderen oversteekt maar vergeet naar links te kijken (waar net een auto aan komt racen), toeter je om aan te geven dat ze uit moet kijken (als ze niet aangereden wil worden).
Zo zien we dus dat toeteren zowel een positief als negatief signaal kan zijn, en dat het compleet onduidelijk is welke. In de wet staat, blijkbaar, dat toeteren alleen mag ter afwending van dreigend gevaar—het mag alleen in écht gevaarlijke situaties. (Of het de bebouwde kom is of niet maakt dus niet uit.) Maar, dat is nogal vaag. Wat is écht gevaarlijk? Moet je toeteren als een eend op de weg dreigt overreden te worden? Moet je toeteren als kinderen aan het spelen zijn en eventueel niet doorhebben dat er een auto aan zou kunnen komen? Moet je toeteren als je denkt dat de persoon voor je op z’n mobiel zit? Moet je toeteren als je vermoed dat de bestuurder van de auto naast je een pinda allergie heeft en dreigt een boterham met pindakaas te eten?
Je zou denken “voor de zekerheid altijd toch maar toeteren” (behalve in het laatste geval—met pinda allergie moet je ook geen pindakaas gaan eten, dom), maar daar staat dus een straf op. Negentig euro voor onnodig toeteren. Daar tegenover staat dan weer wel 370 euro voor elke andere vorm van onnodig geluid. (Waarvan ik me overigens dan weer afvraag wat er onder wordt verstaan. Een krijsende baby levert veel gevaarlijkere situaties op dan een auto die net wat te hard top 2000 aan heeft staan. Ik schrik ’s ochtends eerder van een kerk klok dan van iemand die keihard een persoonlijk telefoongesprek zit te voeren.)
En om het nog gekker te maken, zijn er vaste regels waaraan een claxon moet voldoen: elke auto moet een claxon hebben, en hij moet uit maximaal twee tonen tegelijk bestaan (en mag dus geen melodie hebben). Daarentegen mag het volume van de claxon _alles z_ijn. Dus, als je gemeen bent, kan je jouw auto uitrusten met een toeter die alle omstanders doof maakt, of eentje die niemand hoort.
Kortom: niemand kent de regels voor toeteren, en ik ben daar eerlijk gezegd blij mee. Natuurlijk is het irritant als een toeter te hard staat, of als iemand slechts toetert om frustratie te uiten of zichzelf voorrang te verlenen. Maar ik heb ontelbaar vaak meegemaakt dat iemand nog net op tijd kon stoppen of zijn auto/fiets afwenden om een groot, bloederig ongeluk te voorkomen—allemaal dankzij een toeter.
Wat is het punt van dit stuk? Geen idee, droeftoeters was een leuke titel.