Eens in de zoveel tijd raak ik weer verwikkeld in een oneindige groet. Ik ben bij een vriend geweest, en hij zegt “oh ja, je kreeg nog de groeten van mijn moeder”. Ik zeg, zoals een goed mens betaamt, “ah, doe de groeten terug”. Maarja, voordat die boodschap zijn ouders heeft bereikt is het alweer een paar dagen later, en doet zij op haar beurt weer de groeten terug. Op die manier heb ik op elk moment in mijn leven wel een aantal personen waarbij ik altijd “oh ja, doe de groeten” of “je kreeg nog de groeten van X” kan zeggen als het gesprek stilvalt. Dat kan enerzijds gaan vervelen, maar anderzijds is het ook handig om een dood moment op te vangen.
Iets soortgelijks kan ook andere manieren gebeuren. Jij organiseert een feest, en na afloop bedank je iedereen voor het komen en de gezelligheid, en op hun beurt bedankt iedereen jou weer voor het organiseren van het feest. Als je extreem beleefd wilt zijn, ga je vervolgens weer bedanken voor de bedankjes, en zo gaat dat door.
Nou is zoiets gewoon een grappige gewoonte, het groeten doen aan iemand die er op dat moment niet is, maar ik merk dat het wel degelijk een verschil maakt of je er aan mee doet of niet. Als iemand jarig is, en iedereen feliciteert diegene behalve jij, denkt de rest dat je een asociale lul bent. Als iemand gratis tickets voor alle vrienden koopt, en iedereen bedankt hem behalve jij, dan vragen ze zich af of je wel mee mag. Als iemand elke dag aan jou vraagt hoe je weekend was, maar jij doet niet datzelfde terug, dan denkt diegene ook “waarom probeer ik het nog”. Als jij vergeet iemand te bedanken dat hij jou helpt, zal diegene jou ook niet meer bedanken, of erger nog, niet eens meer helpen.
Dit zijn natuurlijk allemaal dingen die jij niet wil dat jou overkomen. Het maakt echt een heel erg groot verschil of je netjes al die dingen doet of niet. Het maakt een groot verschil in hoe anderen jou zien, hoeveel contact jij hebt met anderen, hoe jij overkomt, en wat je uitstraalt. Maar, ik weet het, al die “beleefdheden” en “ritueeltjes” zijn vermoeiend en kosten veel tijd. Hoe kan je hieraan meedoen, zonder er aan mee te doen? Goede vraag.
Stel jij komt solliciteren voor een baan. Wat doe je als je binnenkomt? Je zegt opgewekt “goedemorgen!” Kost weinig moeite, waarschijnlijk brommen een aantal mensen het terug, je hebt een goede indruk gemaakt. Vervolgens ga je naar de receptionist(e), en zegt waarvoor je komt. Terwijl je met hem/haar praat bedenk je nog een leuke opmerking of klein verhaaltje dat je er tussendoor kunt gooien. Ik bedoel, je staat er toch, beter iemand verblijden met je anecdotes dan ongemakkelijk naar het plafond staren. Nu heb je al een hele goede indruk gemaakt, en mensen gaan je waarschijnlijk onthouden of aanspreken. Daar bovenop ben je nu opgewarmd en heb je de zelfverzekerdheid om die baan te pakken.
Datzelfde kun je ook toepassen bij de kassa in de supermarkt, of als je in een nieuwe groep mensen komt, of als je indruk wilt maken op iemand, of als je vlak daarna iemand om een gunst gaat vragen, of als je weer een nieuw groepsproject moet doen op school met mensen die je niet kent waar niemand zin in heeft.
Van die kleine gewoontes, van die korte dingetjes, waarvan mensen half verwachten dat je het doet, dat is de truc tot een indruk achterlaten en zelfverzekerd door elke situatie rollen. Het is het eerste zetje om jezelf (en anderen) los te krijgen, of het kan het laatste zetje zijn waarmee je op leuke manier afscheid neemt van mensen.
Ik merkte dat ik vroeger vaak afscheid nam door gewoon te stoppen met praten en weg te lopen. Super raar, toch? In plaats daarvan moet je plannen maken voor de toekomst, of nog eens herhalen wat jij of die ander gaat doen, en eventueel diegene daarmee succes wensen, en op een leuke manier daadwerkelijk afscheid nemen (knuffel, schouderklop, zwaaien, arriverderci zeggen, et cetera). Als je dat doet elke keer dat je met iemand praat, willen mensen weer met je praten, en houden ze een goed gevoel over aan de interactie (en aan jou).
Maar, voordat je dat kan maken bij iemand (zomaar iemand knuffelen wordt namelijk niet altijd gewaardeerd), moet je dus wel eerst jezelf geintroduceerd hebben en een vertrouwde, comfortabele indruk hebben gemaakt. Iemand die nerveus binnenkomt, maakt de rest nerveus. Iemand die goedemorgen zegt, kan rekenen op reacties van de rest en heeft daarna als het ware een uitnodiging om verder te praten. Iemand die altijd als eerste aan de ander vraagt hoe het met diegene gaat, of zijn/haar weekend was, kan rekenen op blije reacties—mensen vertellen immers graag over zichzelf. En als je dit consistent doet, gaan mensen er op rekenen en zijn ze blij om weer een berichtje van jou tegen te komen waarin je iets leuks vraagt/vertelt.
Kortom: vind iemand in je leven die altijd een goede sfeer creëert en een goede indruk maakt, en kijk wat zijn/haar ritueeltjes zijn. Misschien zit het in het woordgebruik, de manier van groeten of afscheid nemen, de manier van naar mensen toe komen of standaard de ander leuke vragen stellen. Neem ze over, doe ze consequent, en binnen de kortste keren lijkt het net alsof je een leuk persoon bent. Ik bedoel, zien mensen eindelijk wat voor leuk persoon je bent :p