In Nederland hebben we een relatief goed geregeld zorgsysteem. Verzekeraars moeten je verplicht aannemen voor een basisverzekering, je krijgt zorgtoeslag, je kunt altijd wel een huisarts vinden, en ga zo maar door. Het is jammer dat nooit, op de middelbare school bijvoorbeeld, wordt uitgelegd hoe het allemaal werkt, maar gelukkig zijn de fijne kneepjes van de zorg snel bij te leren als je eenmaal 18 bent.
Oh nee wacht, toch niet. Je bent verplicht om ineens een basisverzekering te hebben afgesloten ergens, en dus maandelijkse kosten van honderden euro’s te hebben, maar toch is er nooit ook maar één woord over die hele verzekeringstoestand gezegd. Als je een beetje pech hebt, lijven je ouders jou ook niet in en sta je helemaal voor een onmogelijke en dure opgave.
Ik snap overigens echt niet waarom het onderwijs geen verplicht basisvak Algemene Levensvaardigheden heeft. Oké, de titel van het vak kan beter, maar in 6 jaar tijd zou je scholieren fatsoenlijk kunnen voorbereiden op de rest van hun leven.
Nu komen scholieren van school, hebben géén idee wat ze moeten doen en zijn helemaal kapot gestreden van jarenlang studeren.
Één van de grote tegenvallers van de zorg, echter, is natuurlijk het eigen risico. Het is nooit duidelijk vermeld wat er wel onder valt of niet, en als je het na gaat vragen blijkt jouw geval natuurlijk net wél van je eigen risico af te gaan. Dat zou niet zo erg zijn als het bedrag niet zo hoog was, maar zoals je al raadt, dat is het dus wel.
Een gemiddelde student kan nauwelijks het collegegeld ophoesten, laat staan zijn/haar eigen zorg betalen, en dan hebben studenten vaak nog geen hoge schulden of vaste lasten, en steun van hun ouders. Het is dan ook niet raar dat een merendeel van de volwassenen niet de zorg zoekt die ze nodig hebben, omdat het ze teveel geld gaat kosten.
Huh, maar had de Tweede Kamer dat dan niet kunnen voorspellen? Hmmja. Ja, dat hebben ze gedaan, daarom hebben ze een aantal jaar geleden het eigen risico juist verhoogd—zodat mensen minder “misbruik” zouden maken van de zorg. Dus, omdat een aantal mensen de zorg zou misbruiken, wordt iedereen maar lekker gestraft. Heel kinderachtig, Tweede Kamer. Maar nu blijkt dat het overovergrote deel van de misbruik komt van de zorgverzekeraars en zorginstanties. (Verrassend.) Dus ze willen het eigen risico weer omlaag brengen.
Dus, wat is het resultaat van veel debatteren van onze verkozen politici? Ze hebben mensen die al misbruik maakten van zorg de hand toegestoken, en alle andere mensen genaaid door ze praktisch geld en zorg te verbieden. Ze doen net alsof “gezondheid” een last is, alsof mensen er voor kiezen om lekker ongezond te zijn en enge ziektes te krijgen. Mensen die echt ziek zijn blijven er jaren mee rondlopen voordat ze naar de huisarts stappen, en tegen die tijd is het al te erg om binnen een aantal jaren opgelost te krijgen. Mensen die een beetje verkouden zijn en meteen drie keer naar de huisarts stappen voor bergen medicijnen zul je niet tegenhouden met eigen risico, want die branden er in een maand doorheen en hebben de resterende 11 maanden gratis spullen! En nu willen ze dat allemaal na een aantal jaar terugdraaien.
Dusja, als de politiek ons in de steek laat, moeten we het maar zelf doen. Mijn tactiek is inmiddels dezelfde als de zogenaamde “misbruikers” of “risico’s”: ik trek sprintjes door mijn eigen risico. Als ik ergens last van heb zorg ik dat ik precies aan het begin van het kalenderjaar er van alles mee laat doen, zodat ik binnen de kortste keren het eigen risico heb gehad en de rest van het jaar vrijuit kan gaan. De paar jaren daarop doe ik lekker helemaal niks met zorg, zelfs als ik ergens last van heb.
Het is geen “Eigen Risico” als je aangereden wordt. Het is geen eigen schuld als je appartement giftige stoffen blijkt te bevatten, of je een chronische hartaandoening in de familie blijkt te hebben. Die mensen verdienen allemaal een goed, pijnvrij leven, en zullen je levend ook veel meer welvaart brengen dan stervende. Wordt eens wakker en ga je daadwerkelijk zorgen maken om mensen, politici.
Tot die tijd, zal het me een zorg zijn.