Fietsen doe je vrijwel nooit alleen. Zelfs als ik op rare tijdstippen de fietspaden onveilig maak, kom ik altijd andere fietsers tegen. Sommige fietsen me hard voorbij, anderen slepen zich met z’n vieren naast elkaar met een slakkengangetje voort. (Waardoor ik er niet langs kan. En ze hebben laatst ook nog mijn bel gestolen, dus ik kan niet bellen dat ze aan de kant moeten. Serieus, wie steelt er in vredesnaam een bel?)
Maar, wat vooral opvalt, is dat er twee categorieën fietsers zijn.
De ene categorie is de Stille Fietser. Deze personen zitten kaarsrecht op het zadel, handen en benen binnenboord, en peddelen zo aerodynamisch als ze kunnen voort. Niks beweegt behalve hun benen, ze kijken strak vooruit, en volgen netjes de verkeersregels. Oranje is stoppen, zo veel mogelijk aan de rechterkant fietsen, en zeker geen rare manoeuvres maken als mensen ineens voor je stoppen of auto’s op je in dreigen te rijden—dan maar stoppen. Deze personen fietsen gedecideerd (en hard) naar hun eindbestemming, met muziek in de oren of zeer, zeer diep in gedachten.
De andere categorie is de Salsafietser. Deze fietser neemt het niet zo nauw. Soms fietst ze hard, soms zacht. Soms fietst ze netjes rechts, soms wobbelt ze wat heen en weer over de paden. Soms volgt ze netjes de verkeersregels, soms schiet ze toch nog even door dat oranje licht. Niet alleen de benen bewegen, maar het hele lijf swingt mee. Bij elke trap danst het bovenlichaam links, rechts, links, rechts. De handen zitten niet strak om de handvatten, maar leunen losjes op het stuur, of zweven zelfs helemaal los van het metaal. Ritmisch beweegt de salsafietser zich voort, ritmisch ratelt de ketting van haar verjaarde fiets.
Waarom is dit belangrijk, vraag jij je misschien af. Misschien is het niet belangrijk voor jou, maar ik vind het een goede graadmeter van iemands persoonlijkheid.
De stijve fietser is een perfectionist, heeft al zijn zaakjes perfect geregeld, heeft maar oog voor één doel, wil alles zo snel en efficiënt mogelijk doen, en stopt voor niets of niemand. Logica is de heilige graal, wetenschap het hoge woord.
De salsafietser is een artiest, een kunstenaar op wielen, probeert alles in zich op te nemen, probeert te improviseren en in et spelen op situaties, en zweeft een beetje met een huppelpas door het leven. Ze neemt de tijd voor dingen, en probeert soms eens wat uit.
Mocht jij jezelf herkennen in één van deze types, dan heb ik maar één advies. Probeer als danser eens een stille tocht, en dans als stille de salsa op de fiets.