Toen de mens massaal de straat op ging, besloot men dat het tijd was voor wat verkeersregels. Gewoon wat simpele regeltjes zodat mensen niet constant op elkaar inreden, en zodat ruzies over onverhoopte botsingen opgelost konden worden met feiten.
Feiten en regels alleen zijn natuurlijk niet genoeg om ruzies op te lossen. Als iedereen de feiten zou kennen en ze als de enige waarheid zou beschouwen, zouden er nooit mensen zijn die de verkeersregels overtraden. Of politici die de boel aan hun laars lapten. Of vrienden die beloven je terug te betalen maar het na zeven jaar nog steeds “vergeten”.
Nee, we hebben iets extra’s nodig. De eeuwenoude kunst van de retoriek—mensen overhalen en van jouw mening overtuigen door op ze in te praten—onderscheidde al drie verschillende onderdelen: geloofwaardigheid, logica en emotie.[1] Sterker nog, alle drie de onderdelen zijn even belangrijk.
Je kunt een vrachtwagen die door rood rijdt wel naroepen dat in de wet staat dat dat niet mag, maar als je drie seconden later plat op het wegdek ligt heb je daar weinig in. Je kunt iemand wel vragen om geld terug te betalen “omdat dat nou eenmaal zo hoort”, maar dat gaat je weinig opbrengen.
Een betere optie zou dan zijn om te zeggen “ik heb geen geld meer voor eten vandaag, en ik herinner me dat ik nog 5 euro van je te goed had, zou je die misschien nu kunnen geven?” Werkt niet altijd, maar de kans is in ieder geval groter.
Dit, echter, is de negatieve kant, terwijl de positieve kant vele malen belangrijker is. Bijvoorbeeld, als je iemand enthousiast wil maken om samen met jou een Xbox aan te schaffen (om samen spellen te spelen natuurlijk, niet alleen voor jezelf), zou je een lijstje kunnen opnoemen van alle voordelen en nadelen. Dat is logica. Je kan die persoon ook herinneren aan al die keren dat je samen een spel speelde (achter de computer, of een bordspel) en enorm veel plezier had.
Je hebt die keuze. Iedereen heeft de keuze om zich te laten leiden door logica, of om gevoel een rol te laten spelen. Wanneer jij voorrang hebt, maar je ziet een auto van links keihard rijden (en niet afremmen), dan stop je toch alsnog voor de zekerheid? Als jij de enige bent op het fietspad, en van rechts komt iemand anders aanfietsen, dan kan je best even naar links uitwijken zodat die ander niet hoeft af te remmen. Als een vrouw voor je fietst die wil afslaan, en moeite heeft om overeind te blijven vanwege haar kinderen achterop en voorop, dan rem je toch af en geef je haar de ruimte?
Als je echt iemand wil leren kennen, moet je samen met die persoon ergens naartoe reizen. Fietsend, steppend, lopend, rijdend—het maakt niet uit. Fietst de persoon klakkeloos door rood? Ik zou gaan twijfelen over een vriendschap. Rijdt de persoon gewoon over een drukke straat zonder te kijken of er iets aan komt? Zoek een zebrapad naar een veiliger persoon. Beukt hij andere voetgangers omver zodra het groen wordt? You get the point.